-ഃഃ ലേഖക് നിവേദന്‍:ഃ-
ഗുരുദേവ രാമ് ഘനശ്യാമ് തീനോം നേ ഘോഷ വ പ്രമാണിത് കിയാ കി’’ സദ്ഗുരു ഹീ പരംബ്രഹ്മ ഹൈ । ’’ഉന്‍ഹീം കാ പൂജന്‍ കരനാ ആദി’’। ഉത്തമ് പുരുഷ വഹ ജോ’’ അനേക് വിഷയ് ഭോഗതേ കിസീ സേ മമത്വ നഹീം രഖതാ । ’’അഭ്യാസ് മേം പുനരാവൃത്തി ആവശ്യക് ഹൈ। ലിഖതേ’’ അനേക് ബാര്‍ ഏക് ഹീ ക്രിയാ കരനേ മേം ആവേ വിചാര്‍ സ്ഫുരേ വേ സ്വാഭാവിക് ഹോഗേ। ഔര്‍ ’’ക്രിയാഐം ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ।’’ സ്ഫൂര്‍ണാഏ ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ । ഫിര്‍ ’’യോഗ് ക്രിയാഐം ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ।’’സ്ഫൂര്‍ണാഏ ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ । ഫിര്‍ ’’യോഗ് ക്രിയാ ആവശ്യക് നഹീം’’। (ബോധവാണീ)
ഐസേ മനുഷ്യ സാമ്യബുദ്ധിക് ബുദ്ധിമാന്‍ ഹോതേ । ഉനകേ വിചാര്‍ ഉപനിഷദോം അനുരൂപ് ഹോതേ।’’ വേ പ്രജ്ഞാവാന്‍ ഹൈ। ഉനകീ കൃതി ആത്മവിത് കീ ഹോതീ । വഹ ദേശ സുസംസ്കൃത് ഔര്‍ സമൃദ്ധ ഹോതാ।’’ വഹാ അവതരണ്‍ ഹോതാ ഹൈ ലിഖതേ’’ കര്‍മയോഗ് കര്‍ ബതാനേ വാല്‍ോ കര്‍മയോഗിയോം കോ ഹീ പ്രകൃതി കേ ആദേശ കേ അധീന്‍ ഹോകര്‍ ജന്‍മ ല്‍ോനാ പതാ ഹൈ। (ബോധവാണീ)
’’ആഗേ സതയുഗ് കേ ആഗമന്‍ പര്‍ ലിഖതേ കലയുഗ്’’ കേ ദിന്‍ പൂരേ ഹോനേ തക് ലിഖതേ’’ സതഃയുഗ് പുനഃ സ്ഥാപിത് ഹോഗാ’’ ഹിന്‍ദ മാതാ തേരേ കൈസേ-കൈസേ രത്ന ഉന്‍ഹേം കലീ കീ അധിഭൌതികീ ഗുണോം മേം ജാകര്‍ രഹനാ പാ । ’’കലയുഗ് മേം സതയുഗ് കാ ബീജാരോപണ്‍ ക്രമ്-ക്രമ്- ഉത്തമ് ശാന്‍തി കാ സമയ് ജൈസാ സമയ് ലാനേ മേം സഹായക് ഹോനാ ചാഹിഏ। ’’സാക്ഷാത് കൃഷ്ണ ജന്‍മേഗേ । സത് കീ മര്‍യാദാ ബാധ്ോംഗേ।’’ വേ ഹീ സത് ഹൈ। (ബോധവാണീ) രാമശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ സത്യ ഹൈ । വഹീം ഹോഗാ ജോ വേ ചാഹേഗേ । കഹേഗേ । അന്‍യഥാ ഹോ ഹീ നഹീം സകതാ । പൂരാ ജീവന്‍ പ്രമാണ്‍ ഹൈ । ’’തുഝ് സത്താ ബിന്‍ പത്ര്‍ാ ന ഹാല്‍ോ । ഉനകീ ലീലാഏ ഹൈ । വചന്‍ ഹൈ। ലിഖതേ ഉസേ ബുലാഓ സത്യയുഗ് കീ ഉപാസനാ കരോ।’’ നിമന്‍ത്ര്‍ാോ । നിമന്‍ത്ര്‍ാോ । ’’ഉച്ചപദ്-മോക്ഷപദ് തോ ലക്ഷ്യ ബിന്‍ദു കോ ഔര്‍ കര്‍മ യോഗ് ആചരിത് കരതേ ഹുഏ അവശ്യ രഖനാ ।’’സത്യയുഗ് കീ രാഹ ദേഖതേ രഹോ-ഉസകീ ക്രിയാ കോ ഗര്‍ഭ പോഷണ്‍ കരനാ കഹാ ജായേഗാ । യഹീ നഹീം ഇസകേ ആഗേ ലിഖതേ’’ ഐസാ സത് അഥവാ അസത് ഹൈ ഔര്‍ വഹ മോക്ഷ സേ ഭീ അധിക് ഉച്ചപദ് ധാരണ്‍ കിയാ ഹുആ ഹൈ । ഉസ് ഔര്‍ ലക്ഷ്യ ഉസകീ ഉപാസനാ ഹൈ। ഉപാസനാ സേ തത് സ്വരൂപ് ദിഖാഈ ദേവേ ।’’(ബോധവാണീ) ഗുരുദേവ ഭക്ത മേം ഉസ് സ്ഥിതി മേം ദേഖനാ ചാഹതേ । ല്‍ോ ജാതേ ഹൈ । പരമ് സത്യ തോ ഗുരുദേവ ഹീ ഹൈ । ജഹാ കൃഷ്ണ യോഗേശ്വര്‍ ഔര്‍ ധനുര്‍ധര്‍ പാര്‍ഥ വഹീം വിജയ് ഹൈ । ഉന്‍ സതഗുരു കേ ചിന്‍തന്‍ സേ ഉനകാ സ്വരൂപ് സാമര്‍ഥ്യ, ഐശ്വര്‍യ അധ്യാത്മ സബ് ഭക്ത മേം ആതാ ഹൈ । ദേ ദേതേ । വേ സാകാര്‍ ബ്രഹ്മാ ഹൈ । ഭക്തോം പര്‍ ദ്രവിത് ഹോ ആനന്‍ദ ദേനേ ആതേ ഔര്‍ ജഗത് കേ ദുരാചാര്‍ കാ വിനാശ കരതേ । സുഖ്, ശാന്‍തി, ആനന്‍ദ ധര്‍മ ആദി കോ സ്ഥാപിത് കരതേ ।
പ്രസ്തുത് പുസ്തക് മേം സതയുഗ് സംതോ കേ സംകല്‍പ സേ ക്രമശഃ ചേതനതാ വൃദ്ധി കേ സാഥ് ആ ഗയാ ഹൈ । ആനന്‍ദ വൃദ്ധി ഹോ രഹീ ഹൈ । ബാബജീ നേ കഹാ’’ ഐസാ സമയ് ആവേഗാ । (ബോധവാണീ) സഭീ പ്രകാര്‍ കേ സംതോം കാ അവതരണ്‍ ഹോ രഹാ ഹൈ । സബ് വിധാഏ അപനേ പൂര്‍ണത്വ കീ ഓര്‍ ഹൈ । വചന്‍, ക്രിയാ സംകല്‍പ രാമശ്യാമ്, ഗോപാല വ ബ്രഹ്മ ജ്ഞാനിയോം കേ വ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ കേ ഹീ സത്യ ഹൈ । വേ സൂക്ഷ്മ സേ സ്ഥൂല മേം ക്രമശഃ ആതേ ഹൈ । ബാബജീ നേ കഹാ ’’സംതോം കീ പാര്‍ലിയാമേന്‍ട ഹൈ വേ കരതേ വഹീ സബ് യഹാ ഹോതാ।’’ വഹീ ഹോ രഹാ ഹൈ ।
താരാബേന്‍ ഔര്‍ കനുഭാഈ കാ കഹനാ ഹൈ-പുനരാവൃത്തി വ നിരാസതാ സേ ഉപേക്ഷാ ഹോതീ । ബാബജീ നേ കഹാ ഭക്തി മേം പുനരാവൃത്തി ദോഷ നഹീം’’ ബാര്‍-ബാര്‍ വേ ഹീ ലീലാ ചിന്‍തന്‍ കരതേ । ആജ്ഞാ പാലതേ । പൂജാ കരതേ । ഗുരു കേ ശബ്ദോം കാ ചിന്‍തന്‍ മനന്‍ കരതേ । ഉന്‍ഹീം കാ മന്‍ഥന്‍ കരതേ । ഉനകേ ബ്രഹ്മ വാക്യ വേദ് ഹൈ । ഉനകീ ഹജാരോം കിരണ്‍ോ ഹൈം । ഹമ് തോ ഏക് കോ ഭീ നഹീം സമഝ് പാതേ । ജിതനീ ബാര്‍ ഉനകോ ശബ്ദോം കോ ചിന്‍തന്‍ കരേ ഉതനേ നയേ ജ്ഞാന്‍ തത്വ അനുഭൂത് ഹോതേ । അനന്‍ത മേം സേ അനന്‍ത നികാലാ തോ അനന്‍ത ഹൈ । ബാര്‍-ബാര്‍ ഹമ് ഗുരുദേവ കേ സാഥ് ശാóോം കോ വേദ് ഉപനിഷദ് കാ ബാര്‍-ബാര്‍ പ്രചാര്‍ കര്‍ ഹരി നാമ് സേ ജഗത് കാ ഉദ്ധാര്‍ കരനാ ചാഹതേ । പുനരാവൃത്തി ബാര്‍-ബാര്‍ ഹോതീ രഹേ യഹീ ചാഹതേ ’’യഥാപൂര്‍വ കല്‍പയത്’’ ’’വേദ് കേ അനുസാര്‍ ഗുരു ബ്രഹ്മ ബാര്‍-ബാര്‍ വൈസീ കീ വൈസീ സൃഷ്ടി കരതേ । പുനരാവൃത്തി ദോഷ നഹീം മാനാ ജാതാ । ബാര്‍-ബാര്‍ ഏക് ഹീ പ്രകാര്‍ കീ ക്രിയാഏ അഭ്യാസ് വ വൈരാഗ്യ ബല സേ യോഗ് സേ ഭീ ഔര്‍ ഭക്തി മേം ഭീ പാര്‍ ലഗാനേ കേ സാധന്‍ ഹൈ ।
ഉപേക്ഷാ കേ കാരണ്‍ സദ്കര്‍മ നഹീം ഛോേ ജാതേ । അധിക് രുചികര്‍ ബനാനേ കാ പ്രയത്ന കരതേ । ഔര്‍ രുചി ഉത്പന്‍ന കരനേ കേ ലിയേ സത്യ ഗുരുദേവ സേ പ്രാര്‍ഥനാ കര്‍ കരതേ ഹൈ ।
ദോഷ സബ് മേരേ ഹൈ । ഗുണ്‍ സബ് ഗുരുദേവ കേ । മോടാ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കോ ദര്‍ശാഏ സിദ്ധാന്‍തോം കേ അനുസാര്‍ ബാബജീ കീ ലീലാ ഗുരുദേവ കേ വചന്‍ ശാó പ്രമാണ്‍ സേ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഗുരുദേവ സാക്ഷാത് ബ്രഹ്മ ഹൈ। സത്യ ഹൈ । ബതാനേ കാ പ്രയത്ന ഗുരുദേവ കീ ദയാ സേ കിയാ । ദോഷോം കേ ലിയേ വിദ്ധവജന്‍ ക്ഷമാ കരേംഗേ വ തത്വ കീ ഔര്‍ ദൃഷ്ടി രഖ്ോഗേം । ക്ഷമാ, പ്രാര്‍ഥനാ കേ സാഥ്, സദ്ഗുരു ദേവരാമ് വ ഘനശ്യാമ് വ ഗോപാല കേ ചരണോം മേം അര്‍പണ്‍ ।
ദിനാംക് 10/11/88
വാര്‍ ഗുരൂവാര്‍ കോ മോടാ വിഷ്വനാഥ് ഭഈ സേ സത്സംഗ് ചര്‍ചാ മേം കഹാ -
’’സതയുഗ് കോ പ്രാര്‍ഥോ ’’സതയുഗ് കീ മാംഗ് കരോ ’’ ഗുരൂദേവ നേ ലിഖാ ।
’’ഔര്‍ തബ് ദസവീം ബാര്‍ മഹാന്‍ ഈഷ്വര്‍ അവതാര്‍ സാക്ഷാത് ശ്രീ കൃഷ്ണ ഭഗവാന്‍ ജന്‍മേഗേം। ഉസേ സതയുഗ് കാ ബാലക് ഹീ സമഝനാ। ജന്‍മ ലിയാ വേ സത് ശബ്ദ കീ കിതനീ മര്‍യാദാ ബാംധീ ജാ സകതീ ഉസകാ വിചാര്‍ കരനാ ചാഹിഏ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഇസ് ജമാനേ കാ ഫതേമന്‍ദ ഹോനാ ഇസമേം ഭീ ഏക് കുദരതീ കാരണ്‍ ഹൈ। ഐസാ സമഝകര്‍ സതയുഗ് കേ ഗര്‍ഭ കോ നിമംത്രോ ! നിമന്‍ത്രോ ! (ബോധ്. 35)
ആഗേ ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ഹൈ ’’ഇതനാ അവശ്യ യാദ് രഖനാ കി ഇസ് പ്രകാര്‍ കേ സ്വരാജ്യ കാ മാധ്യമ് പദ് ഢൂഢതേ ഹുഏ ഉസീ മേം ലലചാനാ നഹീം ഹൈ। (ബോധ്. 35)
ആഗേ ഫിര്‍ ലിഖതേ ഹൈ ’’ ഇസസേ ഭീ അധിക് മോക്ഷ പദ് ജോ കി ഉത്തമോത്തമ് ഹൈ, ഉസകീ ഓര്‍ തോ ലക്ഷ്യ ബിന്‍ദു കര്‍മ യോഗ് ആചരിത് കരതേ ഹുഏ അവശ്യ രഖനാ ഹൈ ’’ (ബോധ്. 35) ആഗേ ഗുരൂദേവ ആദേശ ദേതേ ഹൈ കരനേ കോ ’’സത്യ കേ യുഗ് കേ ആനേ കീ രാഹ ദേഖതേ രഹോ - ഉസീ ക്രിയാ കോ ഗര്‍ഭ പോഷണ്‍ കരനാ കഹാ ജായേഗാ।’’ (ബോധ്. 35)
സതയുഗ് ജഹാം ഹോ। ശിവ സംകല്‍പ ഹോ। ജ്ഞാന്‍ ഹോ। ആത്മജ്ഞാന്‍ ഹോ। ശിവോഽമ്। തത്വരൂപ്। അധ്യാത്മ ജ്ഞാന്‍ രൂപ്। (ബോധ്.) സത്സംഗ് ഹോ। സ്വസ്ഫൂര്‍ത വിചാര്‍ ഹോ। ജോ വേദ് ഉപനിഷദ് സേ മേല ഖാതേ ഹോ। സതയുഗ് നിന്‍മത്രോ വിചാര്‍ ലോകാനുകൂല ഹോ। വിശ്വ മാന്‍യ ഹോ। നിത്യ തത്വ വസ്തു പ്രാപ്ത കര്‍മ സതയുഗ് മേം ഹോ। സതയുഗ് അന്‍തര്‍ കാ ഹോ। ആന്‍തരിക് ഹോ। ബാഹൃയ ന രഹേ। ’’അന്‍തര്‍’’ മയ് ഹോ। ന സുഖ് ന ദുഃഖ്। (ബോധ്.)
തര്‍ക: ബുദ്ധി ന രഹേ। കേവല അന്‍തര്‍ മേം രഹേ। ജാഗൃത് രഹേ। ചേതന്‍ രഹേ। സതയുഗ് ജഹാ ആസക്തി ന ഹോ। സമാനതാ ഹോ। കേവല പരമ് തത്വ ഹീ ലക്ഷ്യ ഹോ। സദകര്‍മ ഹീ ഹോ। നിഷ്കാമ് കര്‍മ ഹോ। പ്രഭു സമര്‍പിത് കര്‍മ ഹോ। സത്യ രൂപ് കര്‍മ ഹോ। സത്യ രൂപ് കര്‍മ ഹോ। നേത്ര ജഹാ ബ്രഹ്മരന്‍ഘ്ര മേം ഹോ। സംകീര്‍ണതാ ന ഹോ ഉദാര്‍ മനാ ഹോ। ഐസാ സതയുഗ് നിമന്‍ത്രോ । സര്‍വേ ഭവന്‍തു സുഖിനഃ ഹോ। ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല മേം നിഷ്ഠാ ഹോ। ഉനമേം ബ്രഹ്മഭാവ ദൃ ഹോ। ഗുരൂദേവ മേം അനന്‍യ ശരണാഗതി ഹോ। സബ് കുഛ് ഗുരൂദേവ കോ അര്‍പണ്‍ ബുദ്ധി ഹോ। ജഹാ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കോ ജീവന്‍ അര്‍പണ്‍ കര്‍ ദിയാ ഹോ। ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ സദ്ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ ബ്രഹ്മ ഹൈ। സിദ്ധാന്‍ത രൂപ് ഹൈ। പ്രേമ് രൂപ് ഹൈ। വേ സത്സംഗ് സേ ഹീ ജാനേ ജാതേ ഹൈ। ജ്ഞാന്‍ മേം ജഹാ ബുദ്ധി കീ വ്യാപകതാ ഹോ। ജഹാ പൂര്‍ണ ഗുരൂദേവ കീ ശരണാഗതി കാ ദൃ നിശ്ചയ് ഹോ। ജഹാ സതയുഗ് മേം സത്യ കോ അനുഭവ ഹോ। (ബോധ്. 2-3)
ഗുരൂദേവ കേ പ്രതി അടൂട് പ്രേമ് ഹോ। തേല ധാരാവത് ।
സതയുഗ് ജഹാ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കോ അപനീ ഭക്തി സേ ഭക്താധീന്‍ കര്‍ ലേ। ജഹാ തേജസ്വിതാ ഹോ। അനുഭവീ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ സാക്ഷാത് ഗുരൂബ്രഹ്മ കീ ശരണ്‍ ഹോ ജാവേ। പ്ര്‍രസന്‍ന കരേ। പാരസ് ഗുരൂദേവ രൂപ് നേ ശിഷ്യ കോ ഭീ പാരസ് ബനാനേ കാ വചന്‍ ദിയാ ഹൈ। അപനാ ജൈസാ ബനാതേ। ആപനേ സബ് ദേകര്‍। വേ ക്രീാ ഭ്രമര്‍ ഏക് ഝടകേ മേം ബനതാ ഹൈ ഉസീ പ്രകാര്‍ ഭക്ത ജീവ കോ ഏക് ഝടകേ മേം അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ ഹൈ। ഐസേ സതയുഗ് കീ പ്രാര്‍ഥനാ കരോ ജഹാ സമ്പൂര്‍ണ വൈരാഗ്യ ഹോ। (5) ആത്മ തത്വ കേ പ്രകാശ നിര്‍വികല്‍പ മേം രഹകര്‍ വ്യവഹാരിക് വേദാന്‍ത ഹോ। ആനന്‍ദമയ് ഹോ। ശാന്‍തി ഹോ। വൈരാഗ്യവാന്‍ സേ ആനന്‍ദ മിലതാ ഹൈ। വേ അനാസക്ത വ്യവഹാര്‍ കരതേ ഹോ। (6) സതയുഗ് കീ പ്രാര്‍ഥനാ കരോ। ഐസാ ദയാമയ് ഹോ। കൃപാ ഹോ। മിത്ര ഭാവ ഹോ। സംതോഷ ഹോ। ആനന്‍ദ ഹോ। നിസ്വാര്‍ഥ ഹോ। സുവിചാര്‍ ഹോ। ബ്രഹ്മവിചാര്‍ ഹോ। ജീവന്‍ സത്കാര്‍യ മേം സംലഗ്ന ഹോ। ദുഃഖ് മേം സഹായക് ഹോ। സഹാനുഭൂതി ഹോ। പ്രേമ് യുക്ത ജീവന്‍ ഹോ। ശാന്‍തി ചിത്ത വ പ്രഭു കേ വ പ്രകൃതി കേ കാര്‍യോ കീ സമഝ് ഹോ। (7) പ്രണവ ഗായത്രീ കീ സാധനാ മേം നിരത് ഹോ। സമാധി സതത് ഹോ। സ്വതന്‍ത്ര സ്വസ്ഫൂര്‍ത ശുഭ് വിചാര്‍ യുക്ത ജന്‍ ഹോ। സുവിചാര്‍ സിദ്ധ ജന്‍ ഹോ। ജ്ഞാനീ ജന്‍ ഹോ। സുവിചാര്‍-യോഗ് സിദ്ധ ക്രിയാ ഹോ। (8-9) സതത് ജപ് നേ നിരത് ജന്‍ ഹോ ഐസാ സതയുഗ് നിമംത്രോ। ഏക് ഭീ ക്ഷണ്‍ പ്രഭു കേ സ്മരണ്‍ ബിനാ ന ജായ്। ’’സാംസേ സാസേ രടൂ ഥാരോ നാമ്’’ അജപാ ജപ് ഗുരൂദേവ സേ പ്രാപ്ത ഹോ। സബ് സേ പ്രേമ് ഹോ വ സമ്മാന്‍ ഹോ। സംസ്കാര്‍ യുക്ത ഹോ। ക്ഷമാ സരലതാ, ഗുരൂ ഭക്തി, വിവേക്, സ്ഥിരതാ, വൈരാഗ്യ നിഷ്കാമ് കര്‍മ ആദി യോഗ് യുക്ത ജീവ ന ഹോ। (9-10)
രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കേ സമാന്‍ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ആത്മജ്ഞാനീ ഗുരൂദേവ ഹോ। പാത്ര അനുസാര്‍ ഉപദേശ ദേതേ ഹേ। ഭേദ് ഭാവ ന കരേ। ദ്വേഷ ന കരേം। ശുദ്ധ ചിത്ത മേം പ്രകാശിത് ഹോതേ ഹോ। ദയാകര്‍ ഭാവാനുസാര്‍ പ്രാപ്യ ഹോ। ’’ശ്യാമ് നാ വചനോ മാം ഝൂഠക് ഹോയ് നഹീം ।’’ മജാക് മേം ഭീ ജിനകേ വചന്‍ ഝൂഠ് ന ഹോതേ ഹോ। ഉനകേ കര്‍മ ബ്രഹ്മമയ് ഹോ। ബ്രഹ്മകര്‍മ ഹോ। ക്രോധ് ഭീ ജന്‍ കല്‍യാണ്‍ കേ ലിയേ ഹോ। ഇച്ഛാ തൃഷ്ണാ ന ഹോ। ’’ ന സോചതീ ന കാംക്ഷതി ഹോ।’’
’’ആത്മവത് സര്‍വഭൂതേഷു’’ ദേഖതേ ഹോ। ’’ ഏക് ഹീ ആത്മാ സബ് മേം രമ് രഹീ ഹൈ।’’ സിദ്ധ കിയാ ഹോ। പ്രാരബ്ധ അധിന്‍ ജോ നഹീം പര്‍ ബതാതേ ഹോ। സീഖാതേ ഹൈ। ആലസ് ദൂര്‍ കരതേ। അനാസക്തീ ദേതേ ഹോ। രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ സര്‍വകര്‍മ ഫലരൂപ് ഹൈ। ഐസീ ബുദ്ധി ദേ। ഐസീ ശ്രദ്ധാ ദേ। ഐസാ വിശ്വാസ് ദേ। നിഷ്ഠാ ദേ। ’’ധ്യാന്‍ മൂലം സദ്ഗുരൂമൂര്‍തി ’’ഉനകാ ഹീ ധ്യാന്‍ കരതേ ഹോ। പൂജാ ഉന്‍ ഗുരൂ കേ ചരണ്‍ കമല കീ ഹോ। ഉനകീ ആജ്ഞാ പാലന്‍ ഹീ സര്‍വോപരീ ഹോ। ശിഷ്യ സേ ജഗത് കല്‍യാര്‍ഥ കാര്‍യ കരവാതേ । പാരമാര്‍ഥിക് കാര്‍യ കരവാതേ । മഹാന്‍ കാര്‍യ കരവാതേ। സന്‍മാര്‍ഗ പര്‍ ചലാതേ। ഗൃഹസ്ഥ മേം അപനേ കര്‍തവ്യ കാ നിര്‍വാഹ കരതേ അധ്യാത്മ മേം ആഗേ ബാതേ। സമഝ് ദേതേ। ജ്ഞാന്‍ ദേതേ। വൈദിക് അനുസരണ്‍ കരവാതേ। ഭക്തി ദേതേ। ജ്ഞാന്‍ ദേതേ। കൃതകൃത്യ കരതേ। (11-12) ജിജ്ഞാസു ബനാതേ। സതയുഗ് ജഹാ ഗുരൂദേവ കീ പരമ് ദയാ ഹോ। വേ ശിഷ്യ പര്‍ സബ് ഭക്തോം പര്‍ ദയാ കരേ। കിയേ ശുഭ് കര്‍മോ വ സാധനോം പര്‍ ഉദാരതാ ദിഖാതേ വ ആഗേ ബാതേ ഹൈ। സര്‍വത്ര വിജയ് ദേതേ ഹൈ।
ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഘനശ്യാമ് സേ ഐസേ സതയുഗ് കീ മാംഗ് കരോ, ജഹാ ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ ദിവ്യ ആനന്‍ദ, മേം അധ്യാത്മ മേം ദേഹ സുധ് ന രഹേ। ഗുരൂദേവ സേ അഭിന്‍ന അനുഭവ കരേ। അനേക് വിശ്വ അപനേ മേം ബനതേ ഹോ।് ആനന്‍ദ ഹീ രഹേ। സദാ ആനന്‍ദ ഹീ രഹേ। ചതുര്‍ദിശ ഉന്‍നതി ഹോവേ। സതയുഗ് ജഹാം ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഗുരൂദേവ കേ അമൃത് വചന്‍ മംത്ര ഹോ। സ്വപ്ന രഹേ। ജഹാ ദൃഷ്ടാ മാത്ര രഹേ। വഹാ കോഈ കര്‍മ ന രഹേ। സത്വ ഹീ ഹോ। സത്യ ഹീ ഹോ। ദൂസരാ കോഈ ന ഹോ। ’’തത്വമസി ’’ ആദി സിദ്ധാന്‍ത സിദ്ധ ഗുരൂ കീ ദയാ സേ ഹോ। വ്യാപകതാ വ അദ്ധേത് സിദ്ധ കര്‍ സഫല ഹോ। ’’അഖില ബ്രഹ്മാണ്‍ഡ മാ ഏക് തൂ ഹീ ഹരി’’ സബ് ജഗഹ വഹീ ഹൈ। അനുഭവ ഹോ। ’’ഏകോ ബ്രഹ്മോ ദ്വിതീയോ നാസ്തീ’’ കാ ഉനകീ ദയാ സേ അനുഭവ ഹോ। ഗുരൂദേവ കീ ഉപാസനാ ഹോ। ആത്മാനുഭവ ഹോ। ജഹാ സത്സംഗ് ഹോ। ജ്ഞാന്‍ ധ്യാന്‍ സമാധി ആദി ഹോ। അനുഭവീ ബനേ। (ബോധ്. 12-13-14)
’’ആ വിശ്വനാ അണു അണു മാഹീ ആപ് പോതേ നേ ആപ് ഏക് അഖിലേശ മഹദ്സ്വരൂപേ।’’ യഹ ജ്ഞാന്‍ ദൃ ഹോ। ’’സര്‍വ രൂപ് ഗുരൂ സര്‍വമയം ഗുരൂ മയം ജഗത് ’’ കാ അനുഭവ ജഹാ ഹോ ഉസ് സതയുഗ് കോ ബുലാഓ। സ്ഥാപിത് കരോ। പവിത്ര ഗുുരൂദേവ കാ സ്മരണ്‍ കരോ। സതത് ജപ് കരോ। ’’സ്ഫുരണ്‍ രൂപീ സ്മരണ്‍ ഉത്തരോത്തര്‍ ബതാ ജാതാ ഹൈ। ഇസേ ഹീ സ്മരണ്‍ കഹതേ ഹൈ। ഐസാ സ്മരണ്‍ അനന്‍ത ഹൌ। സ്മരണകാര്‍ അനന്‍ത ഹൈ। ഔര്‍ യഹീ സ്മരണ്‍ ഹൈ। (ബോധ്. 14)
ഉസ് സതയുഗ് മേം സാധക് കേ ഹൃദയ് മേം പ്രകാശ പ്രകാശ അനുഭവ ഹോതാ ഹൈ। ആനന്‍ദ അഖണ്‍ഡ രഹതാ ഹൈ। സ്വരൂപാനുസംധാന്‍ ഹോതാ ഹൈ। ആത്മ സാക്ഷാത്കാര്‍ ഹോതാ ഹൈ സതയുഗ് ജഹാ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഉനകാ ഏക് ഹോതാ ഹൈ। വേദ് പഠന്‍ പാഠന്‍ ഹോതാ ഹൈ। വിദ്വാന്‍ പണ്‍ഡിത് ഹോതേ ഹോ। സദ്ഗുരൂദേവ സുവിദ്യാ ദേതേ ഹോ। സാധക് വ ഭക്ത സാമ്യബുദ്ധി സേ സമഝതേ ഹോ। നിഷ്കാമ് ഹോതേ। നിര്‍വേര്‍ ഹോതേ। ലോക് കല്‍യാണ്‍ ഏവം പാരമാര്‍ഥിക് കാര്‍യ കരതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ പ്രേമ് സേ ഉനകേ ഹൃദയ് മേം രഹതേ ഹൈ। ശാന്‍ത ചിത്ത ഹോതേ ജന്‍। സബ് ജഗഹ ഗുരൂദേവ കേ ദര്‍ശന്‍ ഹോ। ’’ ജാ ദേഖൂത്യാ തമേ ഉഭാ ’’ മ്ഹാരാ പാര്‍ പഡ്യാ മന്‍ ശുഭാ’’ സിദ്ധ ഹോതാ ഹൈ। (ബോധ് .12 സേ 15) പ്രസന്‍ന പ്രസന്‍ന ജന്‍ രഹതേ ഹൈ।
സച്ചീ സ്വതംത്രതാ, സച്ചാ സ്ഫൂരണ്‍, ഔര്‍ സ്മരണ്‍ ഹോ। മുക്തി കീ ഇച്ഛാ സേ ഗുരൂ കീ ശരണ്‍ ജാതേ ഹൈ। വേദാന്‍ത അധ്യയന്‍ ഹോ। സ്മരണ്‍, ജപ്, ധ്യാന്‍ ആദി സേ ’’യഥാ പിണ്‍ഡേ തഥാ ബ്രഹ്മാണ്‍ഡേ ’’ കാ അനുഭവ ഹോതാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ ഹീ രാമ് പ്രഭു ഹീ സബ് ഇച്ഛാഓ കീ പൂര്‍തി കേ നീധി ഹൈ। (16) ജഹാ ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ ആത്മാനുഭവ ഹോതാ। സബ് ക്രിയാഏ സത്യ ഹോതീ ഹൈ। സബ് ഉന്‍ ക്രിയാ സേ സഹമത് ഹോതേ ഹൈ। ഏക് ഹീ തത്വ ശേഷ രഹ ജാതാ। ’’നൈതിനൈതി’’ കരതേ വഹീ ഏക് മാത്ര രഹ ജാതാ ഹൈ। വഹീ സബ് കുഛ് ബനാ അനുഭവ ഹോതാ ഹൈ (17)
ഭക്ത പ്രേമ് മേം വിഹൃല ഹോകര്‍ പ്രേമാശ്രു സേ ആശ്രുപാത് ഹോതാ ഹൈ। ’’കര്‍ കപോല ഭയേ കാരേ। ’’ഉര്‍ ബീച് ബഹേ പനാലേ ’’ ഐസീ അവസ്ഥാ ഹോതീ ഹൈ। ഗോപാല പൂജാ കരനേ, ആനന്‍ദ മേം രഹനേ, സംസാര്‍ കേ സംസ്കാര്‍ ന രഖേ ഔര്‍ ജപ് കരനേ വ നിര്‍ രഹനേ കാ കഹതേ ഹൈ। (19)
’’ഗുരൂദേവ ബുദ്ധി രൂപ് മേം ബിരാജേ ഹൈ। സാത്വിക് അഭിമാന്‍ കേ പാര്‍ വേ ബ്രഹ്മ തൂ ഹീ ഹൈ। അനുഭവ ഗുരൂദേവ ദേതേ ഹൈ। സത് അസത് സേ പരേ ഉന്‍ ഗുരൂദേവ കോ ജഹാ സമബുദ്ധി ദ്വാരാ ജാനാ ജാതാ ഹോ। വഹ നിര്‍ഭയ്, അമൃത്, ജഗ് പാലന്‍ കരതാ ’’വ്യാപക് ഛോ സ്വാമീ’’ ഹോ ജാതാ ഹൈ।
സത്യയുഗ് മേം പ്രത്യേക് കര്‍മ സത്യ മയ് ഹോ ജാതേ। ബ്രഹ്മ കര്‍മ ഹോ ജാതേ। ബുദ്ധി ഔര്‍ തര്‍ക നഹീം രഹതാ। കര്‍മ സതരൂപ് ഹോ ജാവേ। ജ്ഞാന്‍ രൂപ് ഹോ ജാവേ। ഉസകാ ഫല ആനന്‍ദ ഹോവേ। സദ്ഗുരൂ ദേവ കീ ആജ്ഞാ പാലന്‍ ഹീ ഏക് മാത്ര മാര്‍ഗ ഹൈ। സത് അസത് സേ പാര്‍ നിര്‍ഗുണ്‍ ദയാ കര്‍ കേ സഗുണ്‍ ഗുരൂദേവ രൂപ് മേം പ്രത്യക്ഷ ഹുആ ഹൈ। ധൈര്‍യ ശക്തി ജോ ഋഷിമുനിയോം കീ ഹമാരേ രക്ത മേം ഉസീ കേ ബല പര്‍ ’’തത്വമസി അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി, അയം ആത്മാ ബ്രഹ്മ ഔര്‍ ’’അഹിംസാ പരമോധര്‍മ കീ ശക്തി കോ സഹന്‍ കര്‍ സകതേ ഹൈ। അനുഭവ കര്‍ സകതേ ഹൈൈ। സംകല്‍പ മാത്ര സേ സര്‍വോപരീ ശക്തി പ്രമാണിത് കരതേ ഹൈ। ജോ കഭീ ഹാരേ ഹീേ നഹീ। (20-21,22-23)
സതയുഗ് ബുലാഓം ജഹാ ഭക്ത ഭക്തി സേ അധിക് സേവാ ഗുരൂ കീ കര്‍ പ്രസന്‍ന കരേ। ശ്രദ്ധാ പ്രേേമ് വാലേ ഹോ। ഊചേ പാത്ര ഹോ। ഇശാരേ മാത്ര സേ പൂര്‍ണതാ പ്രാപ്ത കരേ। ഗുരൂ കീ ദൃഷ്ടി മേം ശിഷ്യ ഉച്ച ഹോ। സമ്പൂര്‍ണ കര്‍മ പ്രഭു കേ ലിയേ ജഹാ ലോഗ് കരേം। അലോകിക് അനുഭവേ। സുവിചാര്‍ യുക്ത ഹോ। സാദാ ജീവന്‍ ഉച്ച ബ്രഹ്മ വിചാര്‍ ഹോ। സംയമമയ് ഹോേ। ബല യുക്ത സശക്ത വിചാര്‍ ഹോ। ശിവ സംകല്‍പ ഹോ। പ്രേമ് സബ് സേ ഹോ। ആത്മവത് സര്‍വഭൂതേഷു ദേഖതേ ഹൈ।
അദ്ധേത് പ്രബല ഭാവ രഹേ। സ്വാര്‍ഥ വ സംകീര്‍ണ ന ഹോ। ജഹാ സബ് സമര്‍പണ്‍ ഗുരൂദേവ കോ കരതേ ഹോ। ഗുരൂദേവ സ്വയം അപനേ ഭക്ത കീ മഹിമാ ഗാനേ ലഗേ। ഭഗത് ഭര്‍ ദേരേ ഝോലീ।’’ ഭക്ത നിരന്‍തര്‍ പ്രഭു സ്മരണ്‍ മേം നിരത് ഹോ ജഹാ ഗുരൂദേവ പ്രസന്‍ന പ്രസന്‍ന ഹോ ജാവേ। അമരത്വ ദേവേ। ബ്രഹ്മത്വ ദേവേ। ഭക്തി വ അഖണ്‍ഡ ആനന്‍ദ ശിഷ്യ കോ ദേവേ। ശിഷ്യ സബ് കുഛ് ഗുരൂദേവ സേ പ്രാപ്ത കരതേ ഹോ। ഗുരൂദേവ ഹീ മൂര്‍തിമന്‍ത ഈശ്വര്‍ ഹൈ। വഹാ ഗുരൂദേവ സേ ഏകതാ ഹോ ജാവേ। സര്‍വത്ര ഗുരൂദേവ കീ സത്താ ദൃശ്യ ഹോ। വിക്ഷേപ് നഹീം മാധുര്‍യ ഹീ ഹോ। ജഹാ ഗുരൂ മേം ഈശ്വര്‍ പ്രേമ് ഹോ। ശ്രദ്ധായുക്ത ഹോ। ഗുരൂമയ് മന്‍ ഹോ। തന്‍മയ് തന്‍മയ് ഥാവോ രേ। സബ് അപനേ അനുഭവ ഹോ ദൂസരാ ന രഹേ। ഗുരൂദേവ ’’ശ്രീ രാമ് മാം ദൃ പ്രതിജ്ഞാ ഥതാ, ശുഭ് ലക്ഷണ്‍ ശാ ശാം ദേഖാതാ ’’ ഗുരൂദേവ ആഗേ ആഗേ തൈയാരീ കര്‍ രഹേ ഹൈ। പഗ് പഗ് പര്‍ അനുഭവ ഹോ। ആനന്‍ദ ഹോ। ഉച്ച അവസ്ഥാ ആനന്‍ദ ദൃഷ്ടി സേ പ്രഭു ദേതേ ഹൈ। ആത്മാ കീ വ്യാാപകതാ അഖണ്‍ഡതാ സിദ്ധ അനുഭവ പരിപക്വ ഹോ, സബ് കുഛ് അനുകൂല ഹോ ജാവേ। (23-28) ഭക്ത ഐസേ സത്സംഗ് മേം ഹോ ജഹാ ഗുരൂദേവ ജോ കരേ വഹീ മാനേ ഉസനേ അപനാ ശുഭ് മാനേ। ’’ഹോ വഹീ ജോ രാമ് രചി രാഖാ ’’ ’’രാമ് കരേ സോ സഹീ ’’ ഔര്‍ ഭീ ഹമകോ തോ യോം ഭീ വാഹവാഹ ഔര്‍ യാംേ ഭീ ।’’ഹര്‍ ഹാല മേം പ്രഭു കീ ഇച്ഛാ മാനേ। (24)
സതയുഗ് ബുലാവേ ജഹാ അദ്ധേത് സിദ്ധ കിയാ ഹോ। സത്യ സിദ്ധ കിയാ ഹോ। വഹാ കുല സ്വഭാവ അനുസാര്‍ വാണീ ശുദ്ധ ഹോ। സത്യരൂപ് ഹോ ബനാതേ ഹോ। രൂപ് പ്രതിഷ്ഠാ ദിഖതീ ഹോ। (29) ചേതന്‍ രൂപ് ഗുരൂദേവ കാ ജിസേ ഭക്ത കേ ഭജന്‍ മേം ’’ഊ നിത്യ ശുദ്ധ ചേതന്‍ സദ്ഗുരൂദേവ ആപകീ ജയ് ഹോ’’ ’’ചേതന്‍ സ്വയം ഗുരൂദേവ നേ ലിഖവാകര്‍ ബതായാ। കഠിനാഈ മേം ഭീ ന്‍യായ് കരേ। ധര്‍മ പര്‍ ചലേ। (29) ഗുരൂദേവ അന്‍തര്‍ മേം ജോ ബതാവേ വഹീ കരേ ജോ സബ് കോ ധാരണ്‍ കരേ, സബകോ പരമ് കര്‍തവ്യ ഫര്‍ജ ഹൈ കോ സമര്‍പിത് ഹോവേ। (29) ജഹാ ധാര്‍മിക് കര്‍മ മേം ഉത്സാഹ വ സഹയോഗ് വ സമര്‍പണ്‍ ഹോ। സതയുഗ് ബുലാഓ ആചരോ ഔര്‍ ഗുരൂദേവ ’’ ജ്ഞാന്‍ മൂലം സദ്ഗുരൂ വാക്യം’’ സദ്ഗുരൂ കീ ആജ്ഞാ ഹീ മംത്ര വ ജ്ഞാന്‍ കോ അന്‍തിമ് കര്‍തവ്യ മാനേ। ഗുരൂദേവ കീ മഹിമാ ശിഷ്യ കേ മാധ്യമ് സേ സുംഗധ് കീ തരഹ വ്യാപ്ത ഹോവേ। (29)
ജഹാ ശംകാ മത് കരിയേ। ഭക്തി മേം ഭജന്‍ മേം ലീന്‍ ഹോകര്‍ ഭക്തി ഹീ ഭഗവാന്‍ ബനകര്‍ ഭക്ത കോ ഗുരൂദേവ മേം ഏകത്വ അനുഭവ ദൃ കരേ। (29) ഉസേ ’’ ആപ് സ്പരൂപ് ഓഡഖാമീ ’’ സ്വരൂപ് ദര്‍ശന്‍ കരാതേ ഗുരൂദേവ। പ്രവൃത്തി മാര്‍ഗ മേം സിദ്ധ കരതേ ഹൈ। ഗൃഹസ്ഥ മേം രഹകര്‍। സംസാര്‍ കീ ജിമ്മേദാരിയാ നിഭാതേ ഹുഏ। സിദ്ധ കരാതേ। പ്രമാണിത് കരതാ। ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ। ജഹാ ഭക്തി ജ്ഞാന്‍ സേ സമഝ് കര്‍ ഹോ। പാഗല ന ഹോ। സംസാര്‍ വ്യവഹാര്‍ വ പ്രതിഷ്ഠാ അനുരൂപതാ ബനീ രഹേ। ഭക്തി ഹീ ഭഗവാന്‍ കേ ശരണ്‍ മേം രഖതീ ഹൈ। പാത്ര അനുസാര്‍ വ്യവഹാര്‍ ദേനാ ലേനാ ഹോ। (30) വഹാ ഈശ്വര്‍ അവതാര്‍ ഹോ। ദയാ,ക്ഷമാ വ ന്‍യായ് ദേതാ ഹോ। സംസാര്‍ മേം രഹതേ കമല കീ തരഹ രഹേ ?പ്രയത്ന സേ സുഖ് കീ ഖോജ് കരതേ ഹോ। പരംബ്രഹ്മ സ്വരൂപ് ഗുരൂദേവ കാ ദേഖനാ പര്‍ ലക്ഷ്യ യാദ് രഹതാ ഹൈ। (31) അനുഭവീ ഹോകര്‍ ഹീ ജഹാ ഉപദേശ ദേതേ ഹോ। അഹംകാര്‍ വ ദിഖാവാ ഹോകര്‍ ജഹാ ഉപദേശ ന ദേതേ ഹോ। അഹംകാര്‍ വ ദിഖാവാ ജഹാ ന ഹോ। വ്യസന്‍ സേ സത്യയുഗ് മേം ദൂര്‍ രഹതേ ഹൈ। ’’മുക്തോ അന്‍യായ് മുച്ചതേ’’ മുക്ത ദൂസരോം കോ മുക്ത വഹാ കരതേ ഹൈം। പരാ വ അപരാ പ്രകൃതി കേ കാര്‍യ ശക്തി കേ ദൃ സിദ്ധാന്‍ത ഹമേം ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ സമഝ് മേം ശക്തി സ്വയം സമഝാവേ। വഹ സ്വയം ഉസമേം വ്യാപ്ത ദീഖേ। ഏകത്വ അനുഭവേ ഏകത്വ അനുഭവേ ഔര്‍ നിര്‍ഭയ് ഹോതേ ജഹാ। ഗുരൂകുല ഹോ അധ്യാത്മ വ സര്‍വാഗിണ്‍ ശിക്ഷാ ഹോ। പരതന്‍ത്രതാന്‍ രഹേ। രാജ്യ ശത്താ കേ സാത്വിക് സ്വരൂപ് ദര്‍ശന്‍ ജഹാ പ്രഭു കരാതേ ഹോ। സവിധി ഉസകീ പൂജാ ഹോ । ഋഷി മുനിയോം കാ പൂജാ കാ ആദേശ പാലതേ ഹോ। പാത്ര ബനാവേ। സ്ഥൂല സ്വരൂപ് വ ബുദ്ധി കേ ലിയേ ആദേശ നഹീം। സതയുഗ് ജഹാ പ്രസന്‍ന കരനേ കേ ലിയേ അന്‍തിമ് കമല പൂജാ കരതേ ഹോ। ’’തത്വമസി ’’ പല ഹീ വഹീ സ്വതംത്രതാ വഹീ ഏക്യതാ ഹൈ ’’ (31-32) ഉസകീ ദയാ സേ സത് കാ അനുഭവ ഹോകര്‍ ഏകരൂപതാ ഹോതീ ഹോ വഹാ അന്‍തിമ് ’’ അഹം ബ്രഹ്മസ്മി’’ കീ മഹാനതാ അനുഭവേ। ഗുരൂദേവ കീ ശക്തി സേ സംഭവ ഹോ സകതാ ഹൈ। അമൃത് പാന്‍ ഹോതാ ഹൈ। വേ ദയാ സാഗര്‍ ഹൈ। വഹ കമല പൂജാ സിഖാതീ ഹൈ। ആനന്‍ദ ആനന്‍ദ ഹോ ജാതാ ഹൈ വഹാ കമല പൂജാ കേ ലിയേ പാത്ര ഉത്തമ് ഭീ മിലതേ ഹൈ। മൃത്യു കോ ജീത് ലേതേ ഹൈ। (32-33)
ഐസാ സതയുഗ് ഹോ ജഹാ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ കോ പരമബ്രഹ്മ മാനതേ ഹോ। പൂജാ കരതേ ഹോ ജഹാ ’’ധ്യാന്‍ മൂലം സദ്ഗുരൂ മൂര്‍തി, പൂജാ മൂലം സദ്ഗുരൂ പദമ് മംത്ര മൂല സദ്ഗുരൂ വാക്യം, മോക്ഷ മൂലം സദ്ഗുരൂ കൃപാ।’’
മാനകര്‍ ധ്യാന്‍ പൂജാ അര്‍ജനാ, സത്സംഗ് ആദി ആദി ഉനകാ ഹീ ഹോ। ജഹാ
കര്‍മ വ്യവഹാര്‍ സബ് കരതേ പര്‍ ആസക്തി ന ഹോ। സ്വസ്ഫൂര്‍ത ക്രിയാഏ ഹോനേ ലഗേ, വിചാര്‍ ആനേ ലഗേ। വേ ഹീ ബ്രഹ്മവിചാര്‍ ഹോ। സ്വാഭാവിക് ഹോ। ര്‍സ്ഫൂരണാഏം സ്വഭാവിക് ബഹേ। ഐസേ യോഗീ ഹീ ഹോ। ഉപനിഷദാനുസാര്‍ ഹോ। സമത്വ ബുദ്ധി വാലേ ഹോ। ’’സുഖ് ദുഃഖേ സമേ കൃത്വാ ഹോ। ’’സമഃ ശത്രൌ ചമിത്രേച് ’’ ഹോ। ’’സമ് സര്‍വേഷു ഭൂതേഷു ’’ ദേഖതാ ഹോ ’’ സമ് പശ്യന്‍ഹി സര്‍വത്ര സമവസ്ഥിതമീവ്ശ്രരമ്’’ (ഗീതാ 13/28)
സബ് ഐസാ ഹോ। സ്വര്‍ഗ സാ ഹോ। ആത്മവിത് ഹോ। സുസംസ്കൃത് ഹോ। വൈദിക് ശിക്ഷണ്‍ ഹോ। ഋഷികുല ഹോ। സ്വരാജ്യ ഹോ, മോക്ഷ സബ് പ്രാപ്ത കരേ। മഹാത്മാ മഹാപുരൂഷ അധികാധിക് ആവേ। സത്യയുഗ് കേ ബജാരോര്‍പണ്‍ ക്രമ്-ക്രമ് സേ ഹോ കര്‍ ഉത്തമ് ശാന്‍തി കാ ജൈസാ സമയ് ലാനേ മേം സഹായക് ഹോനാ ചാഹിഏ।
(ബോധ്. 35)
’’മേരീ ഹിന്‍ദദേവീ കേ വീര്‍ പുത്ര അവശ്യ ഹീ അപനേ മൂല സ്വരൂപ് കീ ഔര്‍ ദൃഷ്ടി ഫേകേം യഹീ മാത്ര സതയുഗ് കീ ഗിനതീ മേം ഹൈ।’’ (35) ’’സതയുഗ് കാ ഗര്‍ഥ ബന്‍ധേഗാ।’’ (35) ’’---സാക്ഷാത് ശ്രീ കൃഷ്ണ ജന്‍മേഗേ। ഉസേ സതയുഗ് കാ ബാലക് ഹീ സമഝനാ। ’’സത്’’ ശബ്ദ കീ കിതനീ മര്‍യാദാ ബാംധീ ജാ സകതീ ഹൈ - ഐസേ സമഝ് കര്‍ സതയുഗ് കേ ഗര്‍ഭ കാ പോഷണ്‍ കരോ। ദൂസരേ ഗര്‍ഭ കീ ഉപാസനാ കരോ വിചാരോ സേ നിമന്‍ത്രിത് കരോ। ഇസ് സമയ് കോ നിമന്‍ത്രോ। (ബോധ്. 35)
’’ഇസസേ ഭീ അധിക് ഉച്ച പദ് മോക്ഷപദ് ജോ ഉത്തമോത്തമ് ഹൈ ഉസകീ ഔര്‍ തോ ലക്ഷ്യ ബിന്‍ദു കര്‍മ യോഗ് ആചരിത് കരതേ ഹുഏ അവശ്യ രഖനാ ഹൈ ’’ സത്യയുഗ് കേ ആനേ കീ രാഹ ദേഖതേ രഹേ। - ഉസീ ക്രിയാ കേ ഗര്‍ഭ പോഷണ്‍ കരനാ കഹാ ജാതാ ഹൈ। (35) ’’ബാലക് കോ ---- ഉത്തമ് സംസ്കൃതി വാലേ മാര്‍ഗ പര്‍ ജാനേ ദേനാ ചാഹിഏ। യോഗ്യ ദിശാ മേം ഭൂല ഭൂല ഹോ, സമഝാകര്‍ നിര്‍മൂല കരേ।
കര്‍ത്തവ്യ ഹൈ। (35) സത്യയുഗ് ജ സ്ഥൂല രൂപ് മേം ഹോതാ അധികാധിക് ചൈതന്‍യ ഹോതാ ജാതാ। ബുദ്ധി ദ്വാരാ ഭീ വഹ സത്യ സമഝ് മേം ആനേ ലഗേഗാ। അതി സൂക്ഷ്മ സത്യ ജീവന്‍ മേം വ്യവഹാര്‍ മേം ലാവേഗേം। ഗുരൂദേവ നേ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഏക് കര്‍ ബതായാ ’’। ജീകര്‍ ബതായാ। അനുഭവ കരവായാ। ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ। സ്വരാജ്യ കേ സമയ് സഹയോഗ് ഹമാരാ കര്‍ത്തവ്യ ഹൈ സത്യ കീ മര്‍യാദാ ബുദ്ധി മേ പ്രഭു ദേ। ആഗേ സത് ഔര്‍ അസത് സേ പരേ ഹൈ വഹ ലക്ഷ്യ ഹൈ। മോക്ഷ സേ ഭീ ആഗേ പരമ് തത്വ ലക്ഷ്യ ഹൈ। ഉപാസനാ സേ ദയാ സേ വഹ ദര്‍ശന്‍ ദേഗാ। ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ (36) ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ദയാ കരേഗേം। കല്‍യാണ്‍ കരേഗേം। മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കരേഗേ। ഉനകാ ആര്‍ശീവാദ് ഹൈ। തീവ്ര ഭാവ കേ ബല സേ ആജ്ഞാ അനുരൂപ് ബനേഗേ। (36) സതയുഗ് മാംഗോ ജഹാ ഗുരൂ സേവാ ഏക് മാത്ര ഹോ। അനന്‍യ ശരണാഗതി ഹോ। ’’ധ്യാനമൂലം സദ്ഗുരൂമൂര്‍തി പൂജാമൂലം സദ്ഗുരൂപദമ് ’’ ’’സാംസേ സാംസേ രടൂ ഥാരോ നാമ് ’’ ഗുരൂദേവ കീ ആജ്ഞാ പാലന്‍ മേം സേവാ മേം, കാര്‍യോ മേം സതത് ലഗേ രഹേ। സേവാ പൂജാ ബന്‍ ജായ്। തബ് ബാധാഏ നഹീം രഹതീ। പൂര്‍ണതാ ആ ജാതീ ഹൈ। തന്‍മയ് ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’ആപ് സ്വരൂപ് ഓഡഖാമീ താപ് ത്രിവിധ് ഹര്‍ ജോ ’’ ഭേദ് നഹീം രഹതാ। ദ്വേത് നഹീം രഹതാ। മായാ സേ പരേ ഹോ ജാതാ। ഗുരൂ അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ ഹൈ। സേവാ ഗുരൂദേവ കീ യഹീ മുക്തി ഹൈ। സബ് കര്‍മ ഗുരൂദേവ കേ ലിയേ ഹീ ഹോ ജാതേ ഹൈ। ഭക്ത തോ സേവാ കേ ലിയേ ബാര്‍-ബാര്‍ പ്രഭു ഗുരൂദേവ കേ സാഥ് ആനാ ചാഹതാ ഹൈ।
’’രഹേ ജനമ് ജനമ് ഥാരോ സാഥ്’’ വഹ തോ മാംഗതാ ഹൈ ’’ജബ് ജബ് തൂ ആവേ സാഥ് ഹമേം ലാനാ ’’ ഭഗവാന്‍ കേ സാഥ് ഭക്ത ഭീ ആതേ ഹൈ। ലീലാ കരതേ। ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കരതേ। ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദേതേ। സേവാ ഹീ ധര്‍മ ബന്‍ ജാതാ। (37)
ഭക്തി മേം കേവല ഗുരൂദേവ സേ പ്രേമ് ഹീ രഹതാ ഹൈ। ഹൃദയ് ബാര്‍ ബാര്‍ ഭക്ത കാ പ്രേമ് സേ ഭര്‍ ജാതാ ഹൈ। ആനന്‍ദ സേ ഉച്ഛാലേ ഖാനേ ലഗതാ ഹൈ വഹീ സതയുഗ് ഹൈ। പ്രേമ് കീ പരകാഷ്ഠാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കേ ആര്‍ശീവാദ് സേ ആധ്യാത്മിക് ഔര്‍ സര്‍വാഗീണ്‍ സബകീ ഉന്‍നതി ഹോതീ ഹൈ। സഫലതാ, സുഖ്, നൈതികതാ ആദി പ്രാപ്ത ഹോതീ ഹൈ। സതയുഗ് ജഹാ സബ് ഗുരൂദേവ കോ അര്‍പണ്‍ കരതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ സദൈവ ആഗേ തൈയാരീ കരതേ ഹൈ। അനുഭവ ഹോതാ രഹേ। ഉനകേ ധ്യാന്‍ മേം നിരത് രഹേ। ഉനകീ ശരണ്‍ ഹോ। ആശ്രിത് ഹോ। മോഹ ന ഹോ। മോഹ വ ലേന്‍ ദേന്‍ സേ സമ്ബന്‍ധ സമഝ് ആവേ। സബ് പ്രഭു കോ മാനേ। അപനേ കോ വ്യവസ്ഥാപക് മാനേ।
സതയുഗ് മേം മേരാ പന്‍ ന രഹേ। തബ് ആനന്‍ദ ആനന്‍ദ രഹതാ ഹൈ। സച്ചാ സമര്‍പണ്‍, പ്രപത്തി ഹോനേ പര്‍ ഹോവേ। സമ്പൂര്‍ണ വ്യവഹാര്‍ ഭീ ആനന്‍ദ ഹോ ജാവേ। സബ് ആനന്‍ദ ദേനേ ആനേ ലഗതേ ഹൈ। സംയോഗ് കോ സത്സംഗ് ദൃഷ്ടി സേ ദേഖനേ ലഗതേ ഹൈ। (39) ക്രിയാഏ ബ്രഹ്മകര്‍മ ബനാ ലേതേ ഹൈ। പരമാര്‍ഥ ഹോനേ ലഗതാ ഹൈ। ജഗത് ഹിതായ് കര്‍മ ഹോനേ ലഗതേ ഹൈ।
മായാ ഭക്ത കോ സഹായക് ബന്‍ ജാവേ। ഗുരൂ ഭക്തി സേ ശ്രേഷ്ഠ കര്‍മ ഹോതേ ഹൈ। ഉച്ച കര്‍മ ഫല ഭാഗ്യ ബനകര്‍ ആനേ ലഗതാ। സുഖ് ഹീ സുഖ് രഹതാ ഹൈ। വഹീം പരമാത്മാ ഹൈ। നിശംക് ശരണാഗതി രഹതീ ഹൈ। (40)
ഗുരൂദേവ നേ ഇസ് മാര്‍ഗ മേം നിശ്ചിത് വ നിര്‍ഭയ് രഹനേ കാ പ്രഭു നേ ആശ്വാസന്‍ ദിയാ ഹൈ। സബ് പ്ര്‍രഭു കാ ഹൈ। ദൃ മാന്‍യതാ ഹോനേ പര്‍ പ്രഭു സര്‍വത്ര വിജയ് ദേതേ ഹൈ। ’’മൈം പ്രഭു ഗുരൂദേവ കാ ഹൂ ഗുരൂദേവേ മേരേ ഹൈ ’’ വിശ്വാസ് ദൃ ഹോതാ ഹൈ വഹാ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ സര്‍വ സാധനാ കേ ഫല രൂപ് ഹൈ। ’’മഹിമാ’’ ജാസൂ ജാനീ ഗണരാഊ ഉനേ ഉസേ പ്രഭു സ്വസ്ഥ കരതേ। ഉത്സാഹീ ബനാതേ। ഔര്‍ ഏകത്വ അനുഭവ ഹോതാ। ’’ഏകോ ബ്രഹ്മോ ദ്വിതീയോ നാസ്തി ’’കാ അനുഭവ ഹോതീ ഹൈ। (40-41) വഹാ ഉബതേ നഹീ। വ്യവഹാര്‍ കോ ഗുരൂ സേവാ മാനതേ ഹൈ। പ്രാര്‍ഥനാ കരതേ രഹനേ സേ ഗുരൂദേവ ദയാ കരതേ ഹൈ। സുഖ് ദുഃഖ് സമേ കൃത്വാ ഉസേ ഭീ പ്രസാദ് മാനതേ ഹൈ। (42)
ഗുരൂദേവ അച്ഛേ ഹീ കരതേ ഹൈ ഏക് ആത്മാ സര്‍വത്ര ദേഖതേ ഹൈ। സാകാര്‍ വഹീ ഹൈ। നിരാകാര്‍ വഹീ। ദ്വേത് ഭീ അദ്വേത് ഭീ വഹീ ഹൈ। ദോനോ ഏക് ദൂസരേ മേം ഹൈ। വഹാ ഭക്ത കര്‍മ ഭോഗ് മേം ഭീ ഗുരൂദേവ പ്രഭുതാ ദേഖതാ ഹൈ। വഹാ ജ്ഞാനീ ഏക് ഹീ ഗുരൂതത്വ സബ് മേം ദേഖേ വഹ ജ്ഞാനീ। വിജ്ഞാനീ ദയാ സേ ഹോതാ ഹൈ। ’’ഹോഈ ഹീ വഹീ ജോ രാമ് രചി രാഖാ’’ വേ കരതേ വഹീ ഹോതാ ഹൈ। (43)
ഉഥല പുഥല ശുഭ് ഹൈ। ഭലേ കേ ലിയേ ഹൈ। ’’സര്‍വ രൂപ് ഗുരൂ സര്‍വദേവ, സദ്ഗുരൂ സര്‍വമ് ഗുരൂമയം ജഗത്’’ സര്‍വവ്യാപകതാ, ’’വ്യാപക് ഛോ സ്വാമീ।’’ സര്‍വാത്മ ഭാവ ബ്രഹ്മ ഹോതാ ഹൈ। മുക്തി ആസക്തി ന ഹോനാ ഹീ ഹൈ। യഹാ ഗുരൂദേവ കേ വചന്‍ പൂര്‍ണ സത്യ ഹൈ। പൂരേ ഹോതേ ഹൈ। നിശ്ചിത് ഹൈ। ഫര്‍ജ കര്‍ത്തവ്യ കര്‍മ കോ മാനതേ । ഗുരൂദേവ കീ കൃപാ സേ നിഷ്കാമ് കര്‍മ പ്രാപ്ത ഹോതാ ഹൈ। വഹീ സച്ചീ സേവാ ഹൈ। (43-44) ഗുരൂദേവ ദയാ നീധി ഹൈ, ഉദാര്‍ ഹൈ, അനുഭവേ। കാര്‍യരൂപ് വഹീ ഹൈ। പ്രഭു അര്‍പണ്‍ കര്‍മ കര്‍ ദോ। വഹീ സേവാ ഹൈ।
പ്രഭു പ്രേമ് രൂപ് ഹൈ। സ്വയം ഹൈ। ’’ഛിദന്‍തി ഹൃദയ് ഗ്രന്‍ഥാനീ’’ നിഷ്കാമ് ഭക്തി സേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ പ്രാപ്ത ഹോതേ ഹൈ। ജ്ഞാന്‍ ഹോതാ ഹൈ। പ്രേമ്, അനുരാഗ് ഉദയ് ഹോ സച്ചീ ഭക്തി ഹോതീ ഹൈ।
വഹാ ഹൃദയ് മേം ഗുരൂ കാ ധ്യാന്‍ കരതേ ഹൈ। സാഥ് സാഥ് ജപ് ഹോതാ ഹൈ। ബ്രഹ്മ മൂര്‍ഹത് മേം വഹാ 3 ഘംടേ കാ പരിപക്വ സമാധി ഹോതീ ഹൈ। സിദ്ധാന്‍ത സമഝനാ ഗീതാ ഹൈ। (44-46)
ഏകത്വ ഗുരൂ സേ അനുഭവ കരതേ ഹൈ। തന്‍മയ് ഹോതേ। ജപ്, സത്സംഗ്, ലീലാ ചര്‍ചാ, മഹിമാ കഥന്‍, ആദി ആദി ഹോതേ ഹൈ। സേവാ ഭക്തി ദേതേ ഹൈ। അദ്വേത് മേ ലേ ജാതേ ഹൈ। ഗുരൂ കേ ധ്യാന്‍ സേ സബ് കാമ് ഹോതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കേ പാസ് ജാനേ കേ സംകല്‍പ മാത്ര സേ സര്‍വത്ര ശുഭ് ഹോനേ ലഗതാ ഹൈ।
’’ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഗുരൂ ശരണേ ജാതാ, അഘഢഗ് നാഖേ നിവാരീ ’’
’’ന ശോക് ഭയ് ചിന്‍താ ന ക്ലേശ കദീ രോതോ’’ ’’വിശ്വ മാഹീ ദീഠാ’’ ’’സര്‍വത്രം രലിയാവണോ’’ ലഗനേ ലഗതാ ഹൈ। ’’ജീവമടീ ശിവഥഈ ഗയോ ’’ യേ തോ ബഹുത് ’’ രൂപാരാ ഹൈ ’’ ആഗേ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കഹതേ ഹൈ ’’ഭക്ത കേ ദ്വാരാ ഭഗവാന്‍ സംസാര്‍ കാ കാമ് കരതേ ഹൈ।
ഗോപാല നേ ഗോസ്വാമീ ദില്‍ലീ കോ, ആനേ പര്‍ വേതന്‍ കാ പൂഛാ ബോലേ പൂരാ നഹീം ഹോതാ ഹോഗാ। ദില്‍ലീ ജാനേ പര്‍ ദോനോം ബാര്‍ സബ് കാ വേതന്‍ വൃദ്ധി ഹോ ഗഈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്ത കേ ദ്വാരാ സംസാര്‍ കീ വ്യവസ്ഥാ കരതേ ഹൈ। ഗോസ്വാമീ സേ ഭരൂച് മേം ഗോപാല നേ മകാന്‍ കാ പൂഛാ। ദില്‍ലീ ജാനേ പര്‍ സസ്തേ മകാന്‍ കീ സ്കീമ് ആഈ ഔര്‍ കിശ്തോ മേം। വഹ ഭീ ബഹുത് കമ്। ഇസ് പ്രകാര്‍ സബകീ വ്യവസ്ഥാ കരീ। ഉനകേ ആദേശ സമ്പൂര്‍ണ സൃഷ്ടി മാനതീ। ഉനകേ ഭയ് സേ സബ് ചല രഹേ ഹൈ। സൂര്‍യ ചന്‍ദ്ര യമ് ആദി। വേദ് വ ഉപനിഷദ് ഘോഷ കരതേ ഹൈ।
ഭക്തോം കേ ലിയേ ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ഹൈ ’’ പ്രഭു സേവാ ഉഠാതേ ഹോ -- ഇസ് പ്രകാര്‍ കീ ഭേംട് പ്രഭു കേ ചരണോം മേം ബഹുത് ഊചീ പ്രകാര്‍ കീ ഗിനീ ജാതീ ഹൈ।’’ ഊചേ പാത്ര ഭക്ത കേ ലിയേ കഹതേ ’’ തുമ്ഹാരേ ഹൃദയ് മേം അന്‍തര്‍ മേം ഇതനീ ശ്രദ്ധാ ഔര്‍ പ്രേമ് കൈസേ ഉദ്ഭവ ഹുആ യഹ ഭീ ഏക് ഊചീ പാത്രതാ കാ പ്രമാണ്‍ ഹൈ। പാത്ര കബ് ഖില ഉഠതേ ലിഖതേ ഹൈ - ’’ഊചേ പാത്ര കോഈ ഏക് വിക്ഷേപോ കേ കാരണ്‍ അമുക് സമയ് അജ്ഞാന്‍ ദശാ മേം രഹകര്‍ സഹജ് ഇശാരേ സേ അദ്ഭുത് ഖില ഉഠതേ ഹൈ। ’’ ഗുരൂദേവ ഊചേ പാത്രോ കേ പ്രേമ് കോ ദേഖകര്‍ ആനന്‍ദ വിഭോര്‍ ഹോ ജാതേ। വേ സ്വയം ലിഖതേ ഹൈ ’’പ്രേമീ - ശുദ്ധ പ്രേമീ - ഭക്തോ കോ ദേഖതാ ഹൂ । ഉന്‍ഹേം യാദ് കരതാ ഹൂ ഉനകേ പത്ര പതാ ഹൂ। തബ് മേരേ ദേഹ കീ സ്ഥിതി യോഗേശ്വര്‍ കീ സ്ഥിതി കേ സമാന്‍ ഹോ ജാതീ ഹൈ। ഇസകാ വര്‍ണന്‍ അശക്യ ഹൈ ’’ പാത്ര കോ വേ ഗുരൂദേവ സ്വയം തൈയാര്‍ കരതേ ഹൈ। ’’ തൈയാരീ തോ അന്‍തര്‍ പ്രദേശ മേം ഇതനീ ഹോതീ രഹതീ പ്രസംഗ് മിലതേ ഹീ ഥോേ ഹീ സമയ് മേം ആധ്യാത്മിക് ജീവന്‍ ബതാ സകോഗേം। ആഗേ ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ഹൈ ’’ മാംസിക് ബംധന്‍ കോ ഘാരോേം സബ് ഭൂല സകതേ ഹൈൈ।’’ ആഗേ നിശ്ചയ് കീ ദൃതാ ബതാതേ’’ അന്‍തിമ് ലക്ഷ്യ കോ കഭീ ഭൂലതേ നഹീം ഹോ।’’ അപനേ ഭക്തോം ഊചേ പാത്ര സേ പ്രേമ് മേം ആകര്‍ ബാതേ കരതേ ഹൈ। ഭേദ് നഹീം രഖതേ। മിത്രവത് രഹതേ। ഉന്‍നതി കരതേ ഹൈ। പ്രശംസാ കരതേ। ദേ ദേതേ ഹൈ। ഭക്ത വൈസേ ഹീ ബനനേ ലഗതേ ഹൈ। ബനതേ ഹൈ। സബ് കര്‍മ പ്രഭു കേ ലിയേ കരതേ ഹൈ। । 25।
അവതാര്‍ ഭക്തോം പര്‍ ദയാ കരകേ ഹോതേ ഹൈ। ഭക്തോം കേ പ്രേമ് കേ അധീന്‍ ഹോകര്‍ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഭീ സാകാര്‍ രൂപ് മംേ ആരൂ ഹുഏ। ഗീതാ മേം സ്പഷ്ട ലിഖാ ഹൈ। ’’പരിത്രാണായ് സാധൂ നാമ്’’ ഭക്ത കേ ലിയേ ആതേ ഹൈ। ഭക്ത കോ സതാനേ വാലോം ദുഷ്ടോ കോ ദണ്‍ഡ ദേതേ ഹൈ। ’’ വിനാശായ് ദുഷ്കൃതാമ്’’
ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ സംസാര്‍ കാ കാമ് കരതേ। അത്യാചാര്‍ മിടാതേ ഹൈ ഔര്‍ ’’ധര്‍മ കീ സ്ഥാപനാ കരതേ। നിയമ് ലാഗൂ കരതേ। രാമകൃഷ്ണ നേ പുരാനീ ജ വ്യവസ്ഥാ കോ ധ്വസ്ത കിയാ। പുരാതന്‍ വ്യവസ്ഥാ മേം ദോഷ ആയാ ഉസേ സമാപ്ത കിയാ। ഛൂആഛൂത് ജാതീ വാദ്, ആദി ആദി അനേംകോം ദുഷിത് വ്യവസ്ഥാ വിചാര്‍ രഹന്‍-സഹന്‍, ഖാന്‍-പാന്‍ ബോല-ചാല, ആചാര്‍-വിചാര്‍, ജ്ഞാന്‍-വിജ്ഞാന്‍, ധര്‍മ-കര്‍മ സബ് മേേം സുധാര്‍ കിയാ। ഔര്‍ ഭാരത് കീ കുണ്‍ഡലീ ജഗാഈ। ഔര്‍ അദ്ഭൂത് പരിവര്‍തന്‍ ദു്രതഗതി സേ ഹുഏ। അപനേ ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ സമാജ് കാ കാമ് കിയാ। ജോ മാന്‍യതാ ഏവം ജീവന്‍ ഹജാരോം സാലോം സേ ചലേ ആ രഹേ നയേ വേ ബദലനേ ലഗേ। ആജ് ഹമ് ബൈഠകര്‍ വിചാരോം കി ഉസ് സൌ പചാസ് സാല കേ സമാജ് കീ ഔര്‍ ആജ് കേ സമാജ് കീ തുലനാ കരേ തോ ഹമേം ജ്ഞാന്‍ ഹോഗാ। യഹ സബ് പരിവര്‍തന്‍ ഇനതീ ദു്രതഗതി സേ കൈസേ ഹുആ ?ഹമാരേ ഏക് ഹീ ജീവനകാല മേം യഹ സബ് ദേഖാ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല നേ ഭീ ഭക്തോേം കേ മാധ്യമ് സേ സംസാര്‍ കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। പുരാനീ മാന്‍യതാ വിചാര്‍ ജീവന്‍ രഹന്‍-സഹന്‍ ഖാന്‍-പിന്‍ ബോല-ചാല ഉഠക് ബൈഠക്, ആചാര്‍ വിചാര്‍, ധര്‍മ-അധ്യാത്മ, ജ്ഞാന്‍-വിജ്ഞാന്‍ അദി ആദി മേം പരിവര്‍തന്‍ ലാകര്‍ സംസാര്‍ കാ കാമ് കിയാ। ലീലാ ലീലാ മേം ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ। ഭക്ത കേ ദുഃഖ് ദൂര്‍ ഹുഏ। വേ തോ ’’വ്യാപക് ഛോ സ്വാമീ ഹൈ।’’ ഗുരൂദേവ തോ സാക്ഷാത് ബ്രഹാ ഹൈ। വിഭൂ വ്യാപക് ഹൈ ’’ വേ ജോ കാമ് കരതേ ഹൈ വേ സാരേ ബ്രഹ്മാണ്‍ഡ മേം ലാഗൂ ഹോതേ ഉന്‍ഹേം ആദേശ സാരീ പ്രകൃതി പാലതീ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കീ പ്രാര്‍ഥനാ സേ ദ്രവിത് ഹോകര്‍ ഭക്തോം കേ ലിയേ വേ കാമ് കരതേ ഹൈ ജോ സാരീ ദുനിയാ കേ കാമ് ഹോ ജാതേ ഹൈ। ഇസീലിയേ ’’സമ്ഭവാമി യുഗേ യുഗേ।’’ ബാര്‍-ബാര്‍ സംസാര്‍ കീ വ്യവസ്ഥാ കരന്‍ ആതേ ഹൈ। ഭക്ത ഭീ സബ് പ്രഭു കോ സോപ് ദേതേ। ഗുരൂ മയ് ഹോ ജാതേ ।
നിഡര്‍ ഹോതേ। ആശ്രിത് ഹോതേ। ഉന്‍ഹേം ജോ മിലാ ഹോതാ സബ് പ്രഭു സേവാ ലഗതാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കഹതേ ഐസാ ഭക്ത മേരാ ഹൃദയ് ഹൈ। (ബോധ്. 25)
വേ ’’ ഉന്‍ഹേം പ്രാണോം സേ ഭീ പ്യാരേ ഹൈ ।’’ ഭക്ത ഔര്‍ ഭഗവാന്‍ ഏക് ദൂസരേ കേ ലിയേ ഹോതേ ഹൈ। രാമകൃഷ്ണ ആയേ തോ വിവേകാനന്‍ദ കേ ലേകര്‍ ആയേ। അവതാര്‍ ജബ് ഹോതാ ഹൈ തോ ലീലാ സഹയോഗീ സാഥ് ആതേ ഹൈ। ഭക്ത സാഥ് ആതേ ഹൈ। രാമാവതാര്‍ മേം സബ് ദേവതാഓം നേ ഭീ പഹലേ ആകര്‍ ലീലാ മേം സഹയോഗ് ദിയാ। ഉന്‍ ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ രാവണ്‍ ആദി കേ അത്യാചാര്‍ വ ദുരാചാര്‍ കോ സമാപ്ത കിയാ। വൈദിക് വ വേദാന്‍ത കോ ലാഗൂ കിയാ। ധര്‍മ കീ സ്ഥാപനാ കീ। അപനേ ഭക്തോേം കേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। ഇസീ പ്രകാര്‍ കൃഷ്ണാവതാര്‍ മേം പ്രഭു നേ ഭക്തോം കോ സുഖ് വ ആനന്‍ദ ദിയാ ഭക്തോം ദ്വാരാ സംസാര്‍ കാ കാമ് കിയാ। ധര്‍മ, കര്‍ത്തവ്യ, സിദ്ധാന്‍ത ലാഗൂ കിയേ। അധ്യാത്മ ജീവന്‍ ദിയാ। രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഭീ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലായേ കുലാബേന്‍ കോ ബാബജീ നേ കഹാ ഥാ അപനേ പിഛലേ ജന്‍മ മേം സാഥ് ഥേ। അനേക് ഭക്തോം കോ പിഛലേ ജന്‍മോം കേ നാമ് ദിയാ। ജൈസേ ദത്ത ആദി। അനേക് ഭക്ത ജോ പ്രഭു കേ സാഥ് മേം ലീലാ സഹയോഗീ ഥേ ഉനകേ ഗുരൂദേവ നേ നാമ് ബതായേ। ഘാസീഭഈ കേ ലാദൂ മഹാരാജ് രാമകൃഷ്ണ കേ സമയ് കേ ബതായേ। മോടാ കോ നരേന്‍ദ്ര ഥാന്‍ദലാ മേം ബതായാ। ഗോപാല കോ സ്വയം കോ മീരാ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു നേ ബതായാ ഔര്‍ ബാംസുരീ സേ ഉനകാ ആര്‍കഷണ്‍ പ്രമാണ്‍ ദിയാ। ഉന്‍ഹേം കൃഷ്ണ സ്വരൂപ് കാ ആനന്‍ദ ദിയാ। പ്രമാണ്‍ ദിയാ। ഇസ് പ്രകാര്‍ അനേക് പ്രമാണോം സേ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലേകര്‍ ആയേ। പ്രമാണ്‍ ദിയേ। ഇസ് ജീവന്‍ മംേ ജീനേ മേം ധര്‍മ ഔര്‍ അധ്യാത്മ മേം ജോ കഠിനാഈ ആയീ ഉന്‍ഹേം ദൂര്‍ കിയാ। ഔര്‍ ജീവന്‍ മേം സുധാര്‍ കിയേ। നവീന്‍ ജീവന്‍ പദ്ധതി ലാഗൂ കീ। പുരാനീ വ്യവസ്ഥാ ധ്വസ്ത കീ । നയീ വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ കീ । വിവേകാനന്‍ദ കഹതേ കി ദൂസരാ വിവേകാനന്‍ദ ഹീ വിവേകാനന്‍ദ കേ കാര്‍മോ കോ സമഝ് സകതേ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു ഭീ യഹീ ബാത് കഹതേ। ഉനകോ കൌന്‍ ജാന്‍ സകതാ। ’’ജാനത് തുമ്ഹീ തുമ്ഹീ ഹോഈ ജാഈ ’’ ’’ബ്രഹ്മവിദ് ബ്രഹ്മൈവ ഭവതി’’ ’’തുമ്ഹേ വ വിദിത്വാതി മൃത്യു മേതി’’ ഉനകീ മഹിമാ അനന്‍ത ഹൈ। ലിഖതി യദി ശാരദാ സര്‍വകാലം പാരനയാതി।’’ ഇസീലിയേ ’’സമ്ഭവാമീ യുഗേ യുഗേ’’ ബാര്‍ ബാര്‍ അവതാര്‍ ലേതേ ഹൈ ഭക്തി സേ ദ്രവിത് ഹോകര്‍। ’’തദാത്മാനാമ് സൃജാമ്യഹമം ’’ ധര്‍മസ്ഥാനായ് ആതേ। ജഗത് വ്യവസ്ഥാ കേ ലിയേ അവതരിത് ഹോതേ। ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദേനേേ ആതേ। ദുഃഖ് ദൂര്‍ കരതേ। ലീലാ ഗുരൂദേവ നേ ഭക്തോം കേ സാഥ് കീ ആനന്‍ദ ദിയാ। ഭക്തോം കേ കാമ് കിയേ। ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ സംസാര്‍ കാ കാമ് കിയാ। ജോ സമയ് കേ സാഥ് അനുഭവ മേം ആവേഗാ। സതയുഗ് കേ ആനേ കാ വചന്‍ ദിയാ। സത്യബുദ്ധി മേം ആവേഗാ പര്‍ അപനേ സമയ് പര്‍ ആഗേ ആനേ വാലേ പരിവര്‍തന്‍ വ സമയ് കാ ഭീ പ്രഭു നേ സ്പഷ്ട കിയാ ഹൈ। ഉന്‍ഹോനേം ജോ ജോ വചന്‍ ദിയേ। ഭക്തോം കോ വേ സബ് പൂരേ ഹോഗേ। ഔര്‍ ഉന്‍ ഉന്‍ വചനോം വ സംകല്‍പോം കേ ദ്വാരാ സംസാര്‍ കേ ശുഭ് കാര്‍യ ഹോഗേ। നഈ വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ ഹോഗീ। ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല നേ വിശ്വ ബ്രഹ്മാണ്‍ഡ വ സംസാര്‍ കീ ജഗത് കീ സബ് വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ കര്‍ ദീ। സബ് കാമ് പൂരേ കരകേ ശരീര്‍ ഛോാ ഹൈ। ബോലാ കീ അബ് സബ് കാമ് ഹോ ഗയേ। പൂഛാ ഥാ അബ് കാമ് തോ നഹീം। അബ് കോഈ പ്രശ്ന തോ നഹീം। ജിന്‍-ജിന്‍ കാമോം കേ ലിയേ ആയേ വേ സബ് കാമ് പൂരേ കിയേ। വേ സബ് സംകല്‍പ പൂരേ കിയേ। വേ സബ് വചന്‍ ദിയേ। ഉനകേ വചന്‍ ഝൂഠക് ഹോയ് നഹീം। വേ സബ് പൂരേ ഹോ രഹേ ഹൈ। പൂരേ ഹോഗേേ। പ്രകൃതി കോ ഉന്‍ഹേം പൂരാ കരനാ ഹോഗാ। ഉനകേ ആദേശ സേ, ഭയ് സേ സബ് ചലതാ ഹൈ। ചല രഹാ ഹൈ। ചലതാ രഹേഗാ। അധ്യാത്മ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഏക് ഹോതാ ജാവേഗാ। സിദ്ധാന്‍ത ജീവന്‍ മേം ഉതരതേ ജാവേഗേ। ഔര്‍ സത്യ ജീവന്‍ മേം ആതാ ജാവേഗാ। സത്യ ബുദ്ധി മേം ആനേ ലഗേഗാ। ആവേഗാ। സത്യയുഗ് കാ ഗര്‍ഭ ബംന്‍ധേഗാ। സത്യ യുഗ് ആവേഗാ। പര്‍ ഗുരൂദേവ കീ ഇച്ഛാനുസാര്‍ സംകല്‍പാനുസാര്‍ ദയാ കരേഗേം। ഭക്ത കേ ഭാവാനുസാര്‍ । ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ’’ഭക്തോം സേ മേരീ താദാത്മയ് ദ്വാരാ ഹീ മൈ പൂര്‍ണതാ പ്രാപ്ത കരതാ ഹൂ ’’ (25) കൈസീ ഭക്തോം പര്‍ ദയാ । വേ തോ സ്വയം പൂര്‍ണ ഹൈ। ഭക്തോം പര്‍ ഉനകീ ദയാ। ഉന്‍ഹേം ആഗേ കരതേ ഹൈ। ’’വേ മുഝേ സ്മരണ്‍ രഖേ യഹീ മൈം ചാഹതാ ഹൂ। ’’(25) ’’സബ് കര്‍മോ കോ നിശേഷകര്‍ ഇതി കര്‍തവ്യതാ പ്രാപ്ത കരനേ പര്‍ ഉന്‍ഹേം അപനേ ലിയേ കുഛ് കരനാ ഹോതാ ഹീ നഹീം ’’ (25) സബ് ഗുരൂദേവ സ്വയം ഭക്തോം കേ ലിയേ കരതേ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തമേ തോ ആനന്‍ദ കരോ’’ ഹൂ തോ സോയാലാ നേ ജഗാ ലൂഗാ സമയ് പര്‍ ഗോപാല ’’ഹൂ തമാരേ മാടാ കരൂ ഛൂ’’ ഭക്ത ഭീ സബ് പ്രഭു കേ ലിയേ കരതേ ഹൈ। ’’പ്രഭു ഉനകേ സേവക് ബനേ’’ ’’അപനീ ശത്താ ദേ പ്രഭു’’ ’’ഭക്തോം കോ സുഖ് ഭോഗ് കരാതേ പ്രഭുതാ ഹൈ।’’ ’’വിശ്വ കേ മഹാന്‍ ദാത്താ വ ഉദാരതാ ബതാവേഗേം।’’ ഇസ് വിശ്വാസ് സേ ഭക്ത ലോഗ് ഉനകേ പീഛേ-പീഛേ ദൌതേ ഹൈ। സചമുച് മേം വഹ മഹാന്‍ ഹൈ। വഹ സബ് സര്‍വ കുാ, കര്‍കട് കചരാ വ ഹമാരാ അപനേ മേം ലേ ലേതാ ഹൈ। (25) ’’ബദലേ ഔര്‍ അമരത്വ ദേതാ ഹൈ।’’
പൂണ്‍യ ലേ ലേതാ ഹൈ, ഔര്‍ അചല ഭക്തി ലേ ലേതാ ഹൈ ഔര്‍ അഖണ്‍ഡ ആനന്‍ദ കീ ബകശീസ് ഉന്‍ഹേ ദേതാ ഹൈ। ഭ്രമണാ ലേ ലേതാ ഹൈ ഔര്‍ ബ്രഹ്മത്വ ഉന്‍ഹേം പ്രദാന്‍ കരതാ ഹൈ।(25) ഐസേ വേ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹൈ। സാരേ വിശ്വ കേ ജീവ ജിസമേം ചിരകാല ശാന്‍തി പ്രാപ്ത കരതേ ഹൈ। ഫിര്‍ ഭീ ഉസമേം കുഛ് ഭീ കമ് നഹീം ഹോതാ അനേക് യുഗ് ബീതനേ പര്‍ ഭീ ജിസമേം കുഛ് ഭീ ന്‍യൂനാധികതാ ഹോതീ ഹീ നഹീം ഐസാ പ്രഭു ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹൈ। ഉസകീ പ്രഭുതാ ഹൈ। മഹാനതാ ഹൈ। അപാര്‍ മഹിമാ ഹൈ। ’’സഭീ ഉസ് പര്‍ വിശ്വാസ് കരതേ ഹൈ। ജോ ചാഹിയേ ഉസീ സേ പ്രാപ്ത കരതേ ഹൈ। വഹ തോ വാസ്തവ മേം മൂര്‍തിമന്‍ത ഈശ്വര്‍ ഹൈ। വേ രാമ് ശ്യാമ് ഗാപോല ഹൈ। ജബ് വേ സാകാര്‍ സ്വരൂപ് മേം ആരൂ ഹോനേ കീ രീതി ജാനേ തഥാ ഭക്തോം കേ പ്രഭു കീ മുഗ്ധ സ്ഥിതി കാ പരിചയ് ഹോതീ ഹൈ। അനുഭവ ഹോ സകതാ ഹൈ। തഭീ വേ അപനേ ജീവന്‍ കോ ധന്‍യ കൃതാര്‍ഥ ഹുആ സമഝതേ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ പ്രഭു ഭക്തോം പര്‍ ദയാ കര്‍ ഉനകേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കാ കാമ് കരതേ ഹൈ। ലീലാമയ് ഹൈ। ഭക്ത ഗുരൂദേവ കീ ശക്തി സേ വിശ്വ കല്‍യാണ്‍ കേ ലിയേ പാത്ര ബനകര്‍ ദൌ പതേ ഹൈ। ’’അഗ്രസര്‍ ഥഈ സഹുനേദോരീ ജാതാ, സഹുനാ ഹിത് മാ തത്പര്‍ രഹതാ। സഹു നേ പോതാ ജേവാ ഗണതാ, ശുഭ് ലക്ഷണ്‍ ശാം ശാം ദേഖാതാ।’’ ’’വിശ്വ ജ്യോതി അഖണ്‍ഡ ദേഖായ്-ദീവോ ദുനിയാനോ’’ ശിഷ്യ കോ സാരാ വിശ്വ ഏക് അഖണ്‍ഡ പ്രകാശമയ് ദിഖതാ ഹൈ। സാരേ വിശ്വ കാ വഹ ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ ഗുരൂദേവ കാ കാമ് കരതാ ഹൈ। വിവേകാനന്‍ദ നേ രാമകൃഷ്ണ കേ ജഗത് ഹിതായ് കാമ് കിയേ। വേദാന്‍ത കാ പ്രചാര്‍ കിയാ। മേം ശിഷ്യ ഗുരൂ കീ ശക്തി കേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കാ കാമ് കരതേ ഹൈ। ശിഷ്യ മേം ഗുരൂ സ്വയം രഹതേ ഹൈ। ’’ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ഹൈ മൈം തോ ഹൂ തോ ഏനാമാ രഹിനേ നേ തൈയാരീ കരൂ ഛൂ അന്‍തമാ ഏനേ ചാബീ ആപീ ദൂ ഛൂ’’ ശിഷ്യ ഹീ ഗുരൂ കീ പഹചാന്‍ ഹൈ।
യഹാ ’’നിത്യ ശുദ്ധം ചേതന്‍ സ്വരൂപ് ഹൈ।’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു നേ ഭജന്‍ ’’ഊ നിത്യ ശുദ്ധ ഊ കാര്‍ ഹോ തുമ് ഗുരൂദേവ കോ ഉനകീ ജഗഹ ചേതനയ് ഹോ തുമ് ഗുരൂദേവ ’’ ചേതന്‍ ഹൈ। ഉനകീ ചേതനതാ ഹീ സാരീ സൃഷ്ടി മേം വ്യാപ്ത ഹൈ। ’’ആ വിശ്വനാ അണു അണു മേം ആപ് പോതേ ’’ നേ ആപ് ഏക് അഖിലേശ മഹദ് സ്വരൂപേ।’’
ഇസ് മാര്‍ഗ മേം ജ്ഞാന്‍ കോ വ്യവഹാര്‍ മേം ലായാ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ ഹൂ തോ ശക്കര്‍ നോ ഹല്‍വോ വണാവുനേ ഖാഊ ഛൂ।’’ വേദാന്‍ത കോ വ്യവഹാര്‍ മേം ലായാ ഹൈ। വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഗുരൂദേവ നേ ഏക് കിയാ। ജ്ഞാനീ താ ഹൈ ഹീ വിജ്ഞാനീ ഭീ ഹൈ। ജീവന്‍ മേം ഉതരാ ഹൈ। ഉനകാ പൂരാ ജീവന്‍ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഏക് കര്‍ ദിയാ। കേവല ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഹൈ। മംത്ര ദൃഷ്ടാ ഹീ നഹീം।
സ്വയം മംത്ര സൃഷ്ടാ ഹൈ। പൂരാ ജീവന്‍ സത്യ സ്വരൂപ് ഹൈ। ബ്രഹ്മ സ്വരൂപ് ഹൈ।ഏക് ക്ഷണ്‍ മേം ലീന്‍ ഹോ ജാതേ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തമേ പലക് മാരോ ഏനാ പഹലാ തോ ഹൂ ലീന്‍ (ബ്രഹ്മമാ) ഥാഈ ജാഊ ।’’ ജഗത് കാ വ്യവഹാര്‍ കരനേ നീചേ ആതേ। വ്യവഹാര്‍ കരനേ കേ ബാദ് തുരന്‍ത സബ് സംസ്കാരോ കോ ലീന്‍ കര്‍ ദേതേ। സമാപ്ത കര്‍ ദേതേ। ഔര്‍ ബ്രഹ്മ മേം ലീന്‍ ഹോ ജാതേ। ’’പാനീ പര്‍ കീ ലകീര്‍ ജേമ്।’’ ഉനകാ പന്‍ദ്രഹ ആനീ മന്‍ ബ്രഹ്മ മേം രഹതാ। ഇസീലിയേ ഉനകാ വ്യവഹാര്‍ ഭീ ബ്രഹ്മ സ്വരൂപ് ഹോതാ ഹൈ। ബ്രഹ്മകര്‍മ ഹോതാ ഹൈ। ’’മ്ഹാരാ രാമ് നാ വചനോം മംേ ഝൂഠക് ഹോയ് നഹീം।’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ഹൂ തോ മജാക് മാ ഭീ ഝൂഠ് നഥീ ബോലൂ’’ ഉനകേ വചന്‍ ഹൈ ’’ബന്‍ദൂക് നീ ഗോലീ ഖാലീ ജായ് പര്‍ മ്ഹാരാ വചന്‍ ഖാലീ നഥീ ജായ്।’’ ഉന്‍ഹോനേം ജോ കഹാ വഹീ ഹോതാ ഹൈ। ഹോ രഹാ ഹൈ। ഹോതാ രഹേഗാ। ഉനകേ സംകല്‍പാനുസാര്‍ സാര്‍ സൃഷ്ടി കോ ചലതേ രഹനാ പേഗാ। ഉനകാ ആദേശ അനുസാര്‍ പ്രകൃതി കോ ചലനാ പേഗാ। പാലന്‍ കരനാ പേഗാ। ഉനകേ ഭയ് സേ സൂര്‍യചന്‍ദ്ര യമ് ആദി സബ് ഗൃഹ ക്ഷത്ര ആദി സബ് ചല രഹേ ഹൈ। അപനാ അപനാ കാമ് കര്‍ രഹേ ഹൈ। ജോ-ജോ വചന്‍ ദിയേ ഭക്തോം കോ വേ പൂരേ നിശ്ചിത് സമയ് പര്‍ ഹോഗേ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ ഭക്തോം കേ ദ്വാരാ ഗുരൂദേവ ജഗത് കാ കാമ് കരതേ। വ്യവസ്ഥാ ജഗത് കീ കരതേ। പരിവര്‍തന്‍ ജഗത് മേം കരതേ। പുരാനീ ജ അവ്യവഹാരിക് വ്യവസ്ഥാ കോ ധ്വസ്ത കരതേ। നയീ വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ കീ। ജഗത് കാ ഹിത് ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ ഭക്തോം കേ ദ്വാരാ കീ। ഭക്തോം ദുഃഖ് ദൂര്‍ കിയേ। ’’വിനാശയ് ദുഷ കൃതാമ്’’ ദുഷ്ടോം കാ ദബന്‍ കിയാ। സതയുഗ് ലാനേ കാ മര്‍ഗാ പ്രശസ്ത കിയാ।
ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്ത കേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കേ ഹിതാര്‍ഥ ലോകല്‍യാര്‍ഥ, പരമാര്‍ഥിക് കര്‍മ ഭക്തോം സേ പ്രഭു കരവാതേ ഹൈ। ’’ജീവമടീ ശിവ ഥാഈ ഗയോ’’ ’’ഏ ഗുണ്‍ കേമ് വിസാരേ’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതാ ’’പാരസ് നേ പാരസ് ബണാവൂ ഛൂ।’’ ഭക്ത കോ അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ। അപനീ സാമര്‍ഥ്യ ദേ ദേതേ। പാത്ര ബനാതേ। ജഗത് ഹിതാര്‍ഥ ഉനകേ ആദേശ സേ വഹ കരതേ ഹൈ। സബ് ഭക്ത ഉനകാ ഗുരൂദേവ കാ സ്വരൂപ് ഹൈ। ഉനകീ ഭക്തി വ ശക്തി ഔര്‍ സാമര്‍ഥ്യ ഉനമേം ഹൈ। ഉന്‍ഹേം ആദേശ ജഗത് കേ കാമ് കാ ഹൈ വേ കരനാ ഹൈ। ആഗേ ഭീ ഭക്തഗണ്‍ ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ അനുസാര്‍ ഗുരൂദേവ കീ മഹിമാ വ്യാപക് കരതേ രഹേഗേ। ദീപാവേഗേം
അപനേ ഗുരൂദേവ കോ। രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കോ മഹിമാ സാരേ വിശ്വ മേം വ്യാപ്ത കരേഗേ। ഉനകേ സിദ്ധാന്‍തോം കോ ഗുരൂദേവ കേ ജീന്‍ കോ। ഗുരൂ കേ ഇസ് കര്‍മ സന്‍യാസ് മാര്‍ഗ കോ പ്രസാര്‍ കരേഗേ। ജ്ഞാന്‍ നിഷ്കാമ് കര്‍മ ഔര്‍ ഭക്തി കേ ഇസ് മാര്‍ഗ കോ ദുനിയാ മേം ഫൈലാവേഗേ। പ്രവൃത്തി മാര്‍ഗ കാ ഗൃഹസ്ഥ മേം രഹകര്‍ ഭീ പ്രാപ്ത കിയാ ജാ സകതാ ഹൈ। ബതാവേഗേ। സതയുഗ് ലാനേേ മേം ’’ തുമ് ഔര്‍ ഹമ് ’’ ഉനകാ ആദേശ ഹൈ। സതയുഗ് ആയേഗാ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കാ വചന്‍ ഹൈ। ആദേശ ഹൈ। ആര്‍ശീവാദ് ഹൈ। സംകല്‍പ ഹൈ। ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ। ശിഷ്യോം കേ ദ്വാരാ। ഉനകാ ആദേശ അവതരിത് ഹോഗാ। വ്യാപ്ത ഹോഗാ। മഹിമാ ഉനകീ സര്‍വത്ര ദിഗ് ദിഗ്ന്‍ത വ്യാപ്ത ഹോനേ സേ കൌന്‍ രോക് സകതാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കാ അവതരണ്‍ കേ കഈ കാരണ്‍ ഹൈ। ഉദ്ദേശ്യ ഹൈ। ഭക്തോം കീ ഭക്തി സേവിഗലിത് ഹോകര്‍ സാകാര്‍ രൂപ് ലിയാ। ഭക്തോം കേ ദുഃഖ് ദൂര്‍ കിയേ ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ। ലീലാ കീ। ലീലാ ലീലാ മേം ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। നയീ വ്യവസ്ഥാ കാ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കിയാ। സംകല്‍പ കിയേ। ആദേശ ദിയേ। സതയുഗ് ലാനേ കേ ലിയേ തൈയാരീ കീ। പാത്രോം കോ തൈയാര്‍ കിയേ। ആഗേ ഗോപാല കഹതേ ’’ബാലകോ മാ സംസ്കാര്‍ പഡേ ഛേ।’’ മന്‍ദിര്‍, ഭക്ത ശിഷ്യ ആദി കേ ദ്വാരാ നയീ പീീ തൈയാര്‍ ഹോതീ ജായേഗീ। സംസ്കാര്‍ അധികാധിക് സംസ്കാര്‍ മേം പഢേഗേ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ഷ്ഡല്‍ ൈമ്സ്ഥ് പ്ൈ ന്‍ഛപ്ന്‍മ്ത്ബ്പ്ജ്ല്‍ഷ് സച് മേം വേ ജഗത് മേം ലാനേ വാലേ സാക്ഷാത് ബ്രഹ്മ ഹീ ഹൈ। അധ്യാത്മ വ ധര്‍മ ഇസ് മാര്‍ഗ സേ ഉനകീ പൂജാ സേ ആവേഗാ। ചേതനാ ആവേഗീ। ക്രമശഃ അധിക് ചേതനതാ ആവേഗീ। ’’വിചാര്‍ സ്ഫൂരേഗേ വേ സ്വാഭാവിക് ഹോഗേ।’’ ’’സ്ഫൂരണാഏ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ।’’ സ്ഫൂരണാഓം കാ പ്രവാഹ ബഹതാ രഹേ। ’’സാമ്യബുദ്ധി ഗിനേ ജാതേ।’’ ’’വേ പ്രജ്ഞാ ഹൈ।’’ സമൃദ്ധ ദേശ മേം ധര്‍മഗ്രന്‍ഥീ, ന്‍യായശാസ്ത്രീ, വിചാര്‍ അനുരൂപ് ശാസ്ത്ര വിധി പ്രമാണ്‍ സേ കാര്‍യ കരനേ വാലേ ജന്‍മ ലേതാ ഹൈ। ’’വൈദിക് ശിക്ഷണ്‍ കാ പ്രചാര്‍ ഹോഗാ’’ ഗുരൂദേവ കാ ആദേശ ഹൈ ’’ആത്മജ്ഞാന്‍ ഹോഗാ।’’’’സമ്പൂര്‍ണ സ്വതന്‍ത്ര ഋഷിമുനി ജന്‍മേഗേ’’ സ്വതന്‍ത്രതാ സേ ഭീ അതി ഉച്ചപദ് മോക്ഷ ജരൂര്‍ പ്രാപ്ത കരേഗേ। ’’കര്‍മ യോഗ് കര്‍ ബതാനേ വാലേ ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ സേ ജന്‍മ ലേഗേം।’’ കലയുഗ് മേം ഭീ സതയുഗ് കാ ബീജാരോര്‍പണ്‍ ഹോഗാ। ഉത്തമ് ശാന്‍തി കാ സമയ് ലാനേ മേം ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ ശിഷ്യ ഭക്ത സഹായക് ഹോഗേ। സ്വരാജ്യവാദീ മാന്‍യ ക്രാന്‍തിയോം ഹോ ’’സതയുഗ് കാ ഗര്‍ഭ ബന്‍ധേഗാ।’’ ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ സേ ഭക്ത മൂല സ്വരൂപ് കീ ഓര്‍ ദൃഷ്ടി ഫേകേഗേ। ദസമേം അവതാര്‍ ഹൈ പ്രഭു। സതയുഗ് കീ ഉപാസനാ കരേഗേ। നിമന്‍ത്രേഗേ। മോക്ഷ പദ് പര്‍ ലക്ഷ്യ രഖേഗേ। ’’കലയുഗ് മേം ഭീ ജമാനാ പഹലേ ജരൂപ് സേ ആവേഗാ। സ്ഥൂല രൂപ് മേം ഹോഗാ। ഫിര്‍ കുഛ് ചേതന്‍ ജുേഗാ। ഫിര്‍ ഉസമേം ഭീ അധിക് ചേതന്‍യ വാലാ പ്രദേശ ഹോഗാ। അന്‍ത മേം സത്യ കീ സീമാ ബുദ്ധി ദ്വാരാ ഭീ സമഝ് മേം ആവേ ഐസാ ജമാനാ ആവേഗാ। ഉസേ ലാനേ വാലേ തുമ്, ഔര്‍ സഭീ മഹാകാരണ്‍ രൂപ് (കാരണ്‍ കേ ഭീ അതി സൂക്ഷ്മ രൂപ് ) ബന്‍ സകേ യാ അപനീ സന്‍താനേ ബന്‍ സകേ। യഹ തോ നിശ്ചിത് ഹൈ। ഗുരൂദേവ കാ സംകല്‍പ ഹൈ। ആദേശ പ്രകൃതി കോ പാലനാ ഹോഗാ। ഹമേം ഭക്തോം കോ, ശിഷ്യോം കോ കരനാ ഹോഗാ। പൂര്‍ണ ഹീ ഹോഗാ। നിശ്ചിത് ഹോഗാ।
സത്യ കീ മര്‍യാദാ ബുദ്ധി മേം ആവേഗീ। ആദേശ ഹൈ। ഉസസേ പരേ ’’ സത് അഥവാ അസത് ജോ മോക്ഷ സേ ഭീ അധിക് ഹൈ। സത്പദ് ധാരണ്‍ കിയാ ഹുആ ഹൈ। ശിഷ്യ ഔര്‍ ഭക്ത സംത് ഉസേ ലക്ഷ്യ മേം രഖേഗേ। ഉപാസനാ കരേഗേ। സൂക്ഷ്മ സ്വരൂപ് ദിഖേഗാ। ഗു അവസ്ഥാ ഹോഗീ। തദ്രൂപ് ഹോഗേ। ദീഖേഗേ।
സംതോ കാ സ്വഭാവ ഹീ ഐസാ ഹോ ജാതാ ഹൈ। ജിസേ സ്പര്‍ശ കരതേ ഉസേ അപനാ ജൈസാ ബനാ ലേതേ ഹൈ। ഭഗവത് ചിന്‍തന്‍ ഔര്‍ ഭഗവത് സേവാ കരതേ കരതേ അന്‍ത മേം ഭഗവാന്‍ കേ അനന്‍യ ശരണ്‍ ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’മുക്തി ഭീ സേവാ കോ ഹീ മാനതേ ഹൈ।’’ സബ് കര്‍മ ഗുരൂദേവ പരമാത്മാ നാമ് ഹോതേ ഹൈ। ഉനകേ കര്‍മ സംചിത് ഹോവേ। പ്രാരബ്ധ ബനേ। വഹ ഭഗവാന്‍ ജൈസാ ഭാഗ്യശാലീ പുരൂഷോം കേ ഹീ ഹോതേ ഹൈ। ’’സമ്ഭവാമീ യുഗേ യുഗേ ’’ ഭഗവത് സേവാര്‍ഥ പ്രാരബ്ധ ലേകര്‍ അവതരിത് ഹോതേ രഹതേ ഹൈ। ഭഗവാന്‍ കാ അവരണ്‍ മേം ഭക്ത ലോഗ് സാഥ് ഹീ ഹോതേ ഹൈ। വേ അപനേ ഭക്തോം കേ സാഥ് അനേക് ലീലാഏം കരതേ ഹൈ। ജിസസേ വിശ്വവസ്ഥാ കരതേ ഹൈ। വേ പ്രഭു കേ സാമര്‍ഥ കാ പ്രാപ്ത കരതേ। ഗുരൂദേവ പ്രഭു കീ മഹിമാ ബാതേ ഹൈ। പ്രത്യേക് ജീവ കേ കല്‍യാണ്‍ കാ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കരതേ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കോ മാധ്യമ് സേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ കീ മഹിമാ ബാതേ ഹൈ। പ്രത്യേക് ജീവ കേ കല്‍യാണ്‍ കാ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കരതേ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കോ മാധ്യമ് സേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കരതേ ഹൈ। ആദി ആദി।
’’ആഗേ പൂജ്യ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കഹതേ ഹൈ। ’’ഭക്ത ദ്വാരാ ഭഗവാന്‍ സംസാര്‍ കാ കാമ് കരതേ ഹൈ। വഹ സബ് കാ പുണ്‍യ ഭക്ത കേ ഖാതേ മേം ജാതാ ഹൈ।’’ ഭക്ത കേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ അധീന്‍ ഹോ ജാവേ।’’ ബന്‍ധഈ ജായേ ജഗത് കോ നാഥ് കാചാ സൂതര്‍ കേരാ സാഥണേ। ഭക്ത കേ പ്രേമ് മേം ഗുരൂദേവ സ്വയം ഭഗവാന്‍ ബംധ് ജാതേ ഹൈ। ’’ഛഛിയാ ഭരീ ഛാഛ് പര്‍ നചാവേ।’’ ഗോപിയാ ഉന്‍ഹേം നചാതീ ഹൈ ഉനകേ ലീലാ സഹയോഗീ ബനതീ। രാമാവതാര്‍ മേം ദശരഥ് കോ ശല്‍യാ ആദി ആദി ഭക്തോം നേ അധീന്‍ അവതാര്‍ ലിയാ। സുഖ് ദിയാ। സബ് കാമ് ഭക്തോേം കേ കിയേ। സബ് ഇച്ഛാഏ പൂര്‍ണ കീ। സബ് ഇച്ഛാഓം കേ പൂര്‍ണ കരനേ വാലേ ഗുരൂദേവ രാമ് ഹൈ। ബോധവാണീ മേം ലിഖാ ഹൈ। രാവണാദി ദുഷ്ടോം കാ ദലന്‍ കിയാ ഭക്തോം കീ രക്ഷാ കീ। ജഗത് സേ അന്‍യായ് ദൂര്‍ കിയാ। നിര്‍മല സമാജ് കീ രചനാ കീ। വേദ് ബ്രാഹ്മണ്‍ വ സാധൂ സംതോ വ സംമ്യ സമാജ് കീ സ്ഥാപനാ കീ। രാമ് രാജ്യ കീ സ്ഥാപനാ കീ ।
പ്രഭു ഗുരൂദേവ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലാതേ। ലീലാ സഹയോഗീ ബനാതേ। ഭക്തോം കേ സബ് കാമ് കരതേ। സബ് ഇച്ഛാഏം പൂരീ കരതേ। പൂണ്‍യ മേം യഹാ തക് ദേ ദേതേ ’’അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ ’’ (ബോധ്.) അപനീ ശക്തി ദേ ദേതേ। അപനാ ജൈസാ ബനാതേ । ഭക്ത ഭീ ജഗത് കേ കാമ് കരനേ ലഗതാ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്ത കേ മാധ്യമ് സേ ഭഗവാന്‍ ജഗത് കാ കല്‍യാണ്‍ കരതേ ഹൈ। വഹ പൂണ്‍യ ഭക്ത കേ ഖാതേ മേം ജാതാ ഹൈ। വഹ ഭഗവത് സ്വരൂപ് ഹോ ജാതാ। ഭക്തി മുക്തി സബ് ഉസേ പ്രാപ്ത ഹോതീ ഹൈ। പര്‍ വഹ തോ ഭഗവാന്‍ കീ സേവാ കോ ഹീ മോക്ഷ സേ ’’ബഡകര്‍ ’’മാനതാ ഹൈ। ’’വഹ തോ മാംഗതാ ഹൈ। ’’ജബ് ജബ് തൂ ആവേ സാഥ് ഹമേം ലാനാ ’’ ആഗേ വഹ ഗാതാ ഹൈ। മോക്ഷ നഹീം ചാഹതാ ’’രഹേ ജന്‍മ ജന്‍മ താരോ സാഥ് ’’
കൃഷ്ണാവതാര്‍ മേം പ്രഭു നേ ലീലാ കീ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലായേ ഔര്‍ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। ബദലേ മേം ഗീതാ ജ്ഞാന്‍ ദിയാ। ദിവ്യ ദര്‍ശന്‍ ദിയാ। വിരാട് ദര്‍ശന്‍ ദിയേ। വിജയ് ദീ। സബ് ഭക്തോം കേ കാമ് കിയേ। ജന്‍-ജന്‍ കോ ശോക് സേ ഭയ് സേ ഉബാരാ। ക്ലേവ്യതാ സേ ഉഭാരാ। ദേഹ വ ആത്മാ കാ അന്‍തര്‍ ദിഖായാ। സത്യ കീ പ്രതിഷ്ഠാ കീ। ആത്മ ജ്ഞാന്‍ ദിയാ। ഗുണ്‍ ബതായേ। ധര്‍മ കോ പ്രഭു നേ ആലോകിത് കിയാ। കര്‍ത്തവ്യ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കിയാ। (ഗീതാ ) നിസ്ത്രേഗുണ്‍യോ കാ കഹാ’’ ’’ആത്മവാന്‍ ഭവ’’ കാ ആര്‍ശീവചന്‍ കഹേ।’’ ’’കര്‍മണ്‍യേവാധികാ രസ്തേ’’ മാ ഫലേഷു’’ കദചന്‍ സകാമ് ന കരനേ കാ കഹാ। ’’സമത്വ ബുദ്ധി’’ സേ കര്‍മ കരനേ കാ ഉപദേശ ദിയാ। സ്ഥിര്‍ പ്രജ്ഞ ഹോകര്‍ രഹനേ കാ കഹാ। വിഗതസ്പൃഹ മത്പര്‍, ആദി ആദി ശിഷ്യ കാ ദേതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ ഉസേ ദേതേ। ’’നിര്‍ഭയഃ നിരംഹകാര്‍, ശാന്‍തി ദേതേ ഹൈ। (ഗീതാ) സഹയജ്ഞ കരതാ ഹൈ। പ്രസാദ് ഹീ ഖാതാ ഹൈ।
’’അനന്‍യാശ്ചിന്‍തയന്‍തോ മാം യേ ജനാഃ പര്‍യപാസതേ।
തേഷാം നിത്യാഭിയുക്താനാം യോഗക്ഷേമം വഹാമ്യഹമ് ।। ’’
(ഗീതാ 9/22)
പ്രഭു ഗുരൂദേവ ഭക്ത കാ യോഗക്ഷംമ് സ്വയം വഹന്‍ കരതേ ഹൈ।
’’പത്രം പുഷ്പം ഫലം തോയം യോ മേ ഭക്ത്യാ പ്രയച്ഛതി ।
തദഹം ഭക്തത്യുപഹൃതമശ്രാമി പ്രയതാത്മനഃ ।। ’’
(ഗീതാ 9/26)
ഭക്ത കാ സബ് കുഛ് പ്രഭു ഗുരൂദേവ സാകാര്‍ രൂപ് ധാരണ്‍ കര്‍ പ്രേമ് പൂര്‍വക് ഗ്രഹണ്‍ കരതേ ഹൈ।
’’കര്‍മബന്‍ധനൈഃ മോക്ഷ്യ സേ ’’ വ മുക്തി ദേതേ ഹൈ। ഉസേ ഗുരൂദേവ പ്രഭംവതിധര്‍മാത്മാ ബനാതേ ഹൈ।
ഔര്‍ ഉസേ ’’ശാശ്വച്ഛാന്‍തിം നിഗച്ഛതി’’ ഗീതാ 9/31 ശക്തി ദേതേ। ഔര്‍ ഉസേ പാപീ കോ ഭീ ശരണ്‍ ദേതേ। ഉസേ പരമ് ശാന്‍തി ദേതേ ഹൈ।
ഉസേ ’’മന്‍മനാ’’ ബനാതേ। ’’മദ്ഭക്തോ’’ ഭക്ത ബനാതേ।
’’യുക്ത്വൈവമാത്മാനം’’ അപനേ മേം മിലാതേ ഗീതാ 9/34
’’മ്ഹാരോ ഭക്ത ബനീ നേ രേ തോ ഏനേ ബാഥ് ഭരീ ലേതോ। ’’ അപനീ മഹിമാ വ പ്രഭാവ ഭക്ത കോ സമഝാതേ। തത്വജ്ഞ ബനാതേ। സബ് ഭാവ ഉന്‍ഹീ സേ ഉത്പന്‍ന ബതാതേ വേ ആദി ഹൈ സനകാദി കേ ഭീ। ഏശ്വര്‍യ വ വിഭൂതി കേ ദര്‍ശന്‍ ദേതേേ। വേ ജഗത് കേ കാരണ്‍ ഹൈ। സബ് ഉനമേം ഹീ ഹൈൈ। ഉന്‍ഹേ ’’ഭജന്‍തേ ’’ ഭജതേ ഹൈ। ഉനകീ ’’മച്ചിതാ ’’മദത് പ്രാണാ ഹോതേ ഹൈ। പ്രഭു ഗുരൂദേവ ഭക്തോം കേ ഹൃദയ് മേം രഹകര്‍ ഉനകോ ആഗേ ബാതേ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ ഭക്ത കേ അന്‍ദര്‍ അന്‍ദര്‍ തൈയാരീ കരതാ ഹൂ ഔര്‍ അന്‍ത മേം ചാബീ ഉസേ ദേ ദേതാ ഹൂ ’’ഗീതാ മേം പ്രഭു കഹതേ ’’ ഭക്തോം പര്‍ അനുഗ്രഹ കരതേ ഹൈ। ഉനകേ അന്‍തഃ കരണ്‍ മേം രഹതേ।ഹൈ। അജ്ഞാന്‍ അംധകാര്‍ ദൂര്‍ കരതേ ഹൈ। തത്വ ജ്ഞാന്‍ ദേതേ ഹൈ। ഗുരൂ പ്രഭു ബ്രഹ്മ ഹൈ। ’’ആദി ദേവ ഹൈ।’’ അജന്‍മാ ഹൈ। വിശുദ്ധ ഹൈ। ഭക്ത കോ സ്വയം ബതാതേ ഹൈ। ഭക്ത കോ ’’ഭൂതഭാവനം’’ ’’ഭൂതേശ’’ ദേവദേവ ജഗത്പതേ ’’ രൂപ് ദിഖാതേ ഹൈ। പ്രമാണ്‍ ദേതേ ഹൈ। ’’ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ആംഖോ കീ കിരകിയോ ഫേരേ തേമ് ജഗ് ഫേരവൂം ’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തമേ തോ മ്ഹാരാ അംശ ഛോ’’ ’’ബീജോ കൌന്‍ ഛേ’’ അപനീ ലീലാഓം സേ ഭക്ത കോ അപനാ സ്വരൂപ് ദിഖായാ ബതായാ। സമഝായാ സ്വയം ശ്രീ മുഖ് സേ കഹാ। ഭക്തോം കോ അനുഭവ ഹൈ।വേ തോ ലീലാ സഹയോഗീ ഹൈ। ഉനകേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। വഹ പൂണ്‍യ അനേക് രൂപ് മേം ഭക്തോം കോ സദൈവ സബ് ജന്‍മോം മേം മിലാ ഔര്‍ മിലതാ രഹേഗാ। ഉനകേ സ്വയം കേ സിവായ് കൌന്‍ ഉനകോ ഔര്‍ ഉനകേ കാമ് കോ സമഝ് സകതാ। ഭക്തോ കോ പ്ര്‍രഭു സമഝാതേ ഹൈ।
’’ജാനത് സോഈ ജേഹീ ദേഹീ ജനാഈ
ജാനത് തുമ്ഹീ ഹോഈ ജാഈ ’’
’’ബ്രഹ്മവിദ് ബ്രഹ്മേവഭവതി ’’ (വേദ്)
ഗീതാ മേം പ്രഭു കഹതേ-
’’വക്തുമര്‍ഹസ്യശേഷേണ്‍ ദിവ്യാ ഹ്മാത്മവിഭൂതയഃ।
യാഭിര്‍വിഭൂതിഭിര്‍ലോകാനിമാംസ്ത്വം വ്യാപ്യ തിഷ്ഠസി।।’’ (ഗീതാ 10/16)
കേവല ഗുരൂദേവ ഹീ അപനാ സ്വരൂപ് കഹ സകതേ। വ്യാപകതാ കോ കൌന്‍ ജാന്‍ സകതാ। സബകേ ഹൃദയ് മേം ഹൈ। ആത്മാ ഹൈ। ഊ കാര്‍ രൂപ് ഹൈ। ’’ഛലയതാമ്’’ ഛലരൂപ് ഭീ ഹൈ। നമഃ തസ്കരായ്। ഗുരൂദേവ കഹതേ സേഠോം കോ ’’തമേ ഡാല ഡാല ഹൂ പാതപാത്’’ ആഗേ കഹതേ ’’ഹൂ ചോരോ നോ ബാപ് ചോര്‍’’ അപനോ ഭൂമാ സ്വരൂപ് സമഝാതേ। ഇസ് ജഗത് കോ ’’ഏകാശേന്‍’’ ഏക് അംശ സേ ധാരണ്‍ കര്‍ സ്ഥിത് ഹൈ। (ഗീതാ 10) ഭക്ത പര്‍ ദയാ കര്‍ അപനാ വിരാട് രൂപ് അര്‍ജുന്‍ കോ ദിഖായാ। അന്‍യയ് ശക്തി സേ തത്വ സേ ജാനേ ജാതേ ഹൈ। പ്രത്യക്ഷ ഹോതേ ഹൈ। ഔര്‍ ഏക് ഹോ ജാതേ ഹൈ। ’’തന്‍മയ്’’ ഹോ ജാതേ। ’’ഏകമേവ’’ ഹോ ജാതേ ഹൈ।
ഗുരൂബഹ്മ ഭക്ത കോ സയംമ് ദേതേ। ഭക്തി ദേതേ। ജ്ഞാന്‍ ദേതേ। സേവാ ദേതേ। മുക്തി ദേതേ। അപനാ ’’സര്‍വത്രഗമ്’’ ’’ധ്രുവ’’ അചല ’’അത്യുക്ത’’ അക്ഷരം സ്വരൂപ് സമഝാതേ। സമബുദ്ധി ദേതേ। അനന്‍യ യോഗ് ദേതേ। താരതേ ’’സമദ്വതോ
ഹൈ। മന്‍ ബുദ്ധി പ്രഭു മേം ലഗാതീ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കഹതേ ’’ഹൂ തോ ഏനോ മന്‍ ലേലൂ ഛൂ’’ അഭ്യാസ് വ വൈരാഗ്യ സാധന്‍ ദിയേ। കര്‍മ പ്രഭു കേ ലിയേ ഹീ ഹോനേ ലഗതേ ഹൈ। ’’സര്‍വകര്‍മഫല ത്യാഗമ് ’’ കരാതേേ। ’’മയി അര്‍പിത് മനോബുദ്ധി’’ ബനാതേ। വഹ’’ഹര്‍ഷാഭര്‍ഷനയോ ദ്വേ മൈം ര്‍മുക്ത’’ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’അനപേക്ഷ
’’ ശുചിര്‍ദക്ഷ’’ ഉദീസാനോ ’’ഗതവ്യഥ്’’ ഭക്ത ബന്‍ ജാതാ ഹൈ। വ സര്‍വഇച്ഛാ രഹിത് ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’ ന കോക്ഷതി സംഗവിവര്‍ജിത്’’ ന ജാതാ ഹൈ। വേ ഭക്ത പ്രഭു കേ ’’ഭക്സ്തേഅതീവ മേം പ്രിയാ’’ പ്രഭു ഗുരൂദഉേവ ദേതേ ’’മയീ അനന്‍യ യോഗേന്‍’’ ഔര്‍ അവ്യഭിചാരീണീ ഭക്തി ഏവം ജ്ഞാന്‍ അധ്യാത്മ ജ്ഞാന്‍ നിത്യത്വമ്, തത്വജ്ഞാനാര്‍ഥ ദര്‍ശനമ് ആദി। ജ്ഞാന്‍ ജിസസേ പരമാനന്‍ദ ഹോ। ഔര്‍ ഉസകേ ’’സര്‍വതഃ ശ്രുതിമല്‍ലോകേ സര്‍വമാവൃത്യ തിഷ്ഠതി ’’ ഉസകേ ചേതന്‍ രൂപ് ഭക്ത കോ ദര്‍ശാതാ ഹൈ। സത്വ രൂപ് അനാദിത്മ സര്‍വത്ര പാണിപാദ്, നേത്ര, സിര്‍ മുരവ, ശ്രോത്ര വ്യാപകത്വ, അന്‍തര്‍യാമിത്വ, പദ്മ പത്ര വിമ്ഭാസീ ഹൈ। അവിഭക്ത ഹൈ। അഖണ്‍ഡ ഹൈ। ഗഗന്‍ സദ്വശ ഹൈ। ബ്രഹ്മാ വിഷ്ണു ഔര്‍ മഹേശ ഭീ വഹീ ഹൈ। പരമ് ജ്യോതി ഹൈ। വേ കഹതേ ’’ജ്ഞാന്‍ ഗമ്യ ’’ ഹൈ। ഗോപാല കഹതേ ഹൈ। ’’സത്യ ജാഹീര്‍ ഥായ് പര്‍ ഏനാമേ’’ പത്രാംേ മേം സത്യ ഭക്തോം കീ ബുദ്ധി മേം ആവേ ഐസാ സമയ് ആവേഗാ। സതയുഗ് ആവേഗാ। ഗുരൂദേവ പ്രഭു നേ ബദലേ മേം ഭക്തോം സബ് കുഛ് ദേ ദിയാ। ഭര്‍താഭോക്താ മാഹേശ്വര്‍ പരമാത്മാ രൂപ് ഭക്ത കോ അനുഭവ കരാതേ ഹൈ। മൃത്യു ലോക് മംേ ഭീ അമര്‍ ’’സയം സര്‍വേഷു ഭൂതേഷു’’ കോ ഭക്ത ഹീ ദിഖാതേ ഹൈ। അമര്‍ ’’സമംസര്‍വേഷുഭൂതേഷ’’ കോ ഭക്ത ഹരി ദിഖാതേ ഹൈ അമര്‍ കര്‍ ദേതേ ഹൈ। ഉസേ ’’സമ് ദുഃഖ് സുഖഃ’’ നിന്‍ദാ സ്തൂര്‍തി,മാനാപമാന്‍ യോ ഹീ സര്‍വാരമ്ഭ പരിത്യാഗീ ഹോതാ ഹൈ। ’’ബ്രഹ്മംഭൂയായ്’’ ഹോതാ ഹൈ।
ഭക്ത കോ ജ്ഞാന്‍ ഔര്‍ വൈരാഗ്യ സേ സംസാര്‍ മായാ കോ കാടനാ സിഖാതേ ഹൈ। ഗുരൂ നാരായണ്‍ കേ ’’പ്രപ്രദ്യേ’’ ശരണ്‍ ഹോേതേ ഹൈ। ഉസേ അധ്യാത്മ നിത്യാ’’ ബനാതേ। ശരണ്‍ ദേതേ। പരമ് പദ് ദേതേ ഹൈ। ജീവ അംശ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തുമ് സബ് മേരേ അംശ ഹോ പ്യാരേ।’’ ’’മൈം തുമാരേ ലിയേ തോ ഹൂ പ്യാരേ।’’ ഭക്ത കോ ജ്ഞാനചക്ഷുഷഃ ദേതേ ഹൈ। സൂര്‍യചന്‍ദ്ര സബകോ ഗുരൂദേവ പ്രകാശിത് കരതേ ദിഖാതേ ഹൈ। മോടാ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കോ ഡേരോല സ്ടേശന്‍ പര്‍ സൂര്‍യ ഊ കേ ദര്‍ശന്‍ ഹുഏ। ഗോപാല മന്‍ദിര്‍ ഝാബുആ മേം വഹീ കേന്‍ദ്ര മേം ഹൈ। വേ പൃഥ്വീ കോ ധാരണ്‍ കരതേ ഹൈ। വേ ചന്‍ദ്രമാ ബനകര്‍ അമൃത് ബരസാതേ ഹൈ। വേ വൈശ്വാനര്‍ അഗ്നി ഹോകര്‍ പചാതേ ഹൈ। വേ സബകേ ഹൃദയ് മേം ഹൈ। വേദ് സ്മൃതി ആദി ഉനകേ ഹീ ഗുണ്‍ ഗാതേ ഹൈ। വേ പുരൂഷോത്തമ് ഹൈ। ശിഷ്യ കോ അഭയ് കരതേ । സത്വ ശുദ്ധ കരതേ। ജ്ഞാനയോഗ് ദേതേ। ഉസേ, ദാന്‍, യജ്ഞ, സ്വാധ്യായ്, തപഃ അര്‍ജിത് കരവാതേ। അഹിംസാ, സത്യ, അക്രോധ് ത്യാഗ് ശാന്‍തി, ദയാ, തേജ് ക്ഷമാ, ധൃതി, ശൌചമ് അദ്രോഹ അഭിമാന്‍ രഹിത് ആദി ഗുണ്‍ ദേതേ ഹൈ। ശാസ്ത്രവിധി സേ ശിഷ്യ കോ തൈയാര്‍ കരതേ ഹൈ। ജിസ് പ്രകാര്‍ കാലീ നേ രാമകൃഷ്ണ കോ ശാസ്ത്ര ജ്ഞാന്‍ ദിയാ। ശരീര്‍ തപ് വാണീതപ്, മനഃ തപ് കരവാതേ ഹൈ സാത്വിക് ദമാദി ക്രിയാഏം കരവാതേ ഹൈ। യജ്ഞ തപ് ഔര്‍ ദാന്‍ കരവാതേ ഹൈ। കരതാപന്‍ നഹീം രഹനേ ദേതേ। സിദ്ധി പ്രാപ്ത അപനേ കര്‍മോ സേ കരതേ ഹൈ। സ്വേേ സ്വേ കര്‍മണ്‍യ ഭിരത് രഹതേ ഹൈ। പ്രസന്‍നാത്മാ രഹതേ ഹൈ സബ് മേം ഗുരൂദേവ കേ ദര്‍ശന്‍ കരതേ ഹൈ। സബ് കര്‍മ മന്‍ സേ ഗുരൂദേവ അര്‍പണ്‍ കരതാ ചലതാ ഹൈ। ’’പത്ര മേം ലിഖാ’’ സര്‍വാപണ്‍ കരവാ ഥീ സബ് അപനാ ഹോ ജാതാ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ തമേ തമാരീ ജിന്‍ദഗീ ഹമനേ സോപീം ദീ തോ ഫികര്‍ സൂ।’’ യാനീ ’’ഫികര്‍ ക്യാ।’’ ക്യാ പത്ര മേം പുരൂഷാര്‍ഥ ബതായാ।
’’മന്‍ സേ വചന്‍ സേ കര്‍മ സേ സബ് ഗുരൂദേവ പരമാത്മാ കോ അര്‍പണ്‍ കരതേ ജാനാ ഹീ പുരൂഷാര്‍ഥ ഹൈ ഇസ് മാര്‍ഗ മേം ’’ (ബോധ്.)
ഉസേ പ്രഭു ശാശ്വത് പദ് ദേതേ ഹൈ -
’’ഈശ്വര്‍ സര്‍വഭൂതാനാം ഹൃദേശഅര്‍ജുന്‍ തിഷ്ഠതി।
ഭ്രാമയന്‍സര്‍വഭൂതാനി യന്‍ത്രാരൂഢാനി മായയാ।।’’ (ഗീതാ 18/59)
ഉസേ സബ് മേം ദിഖതേ ഔര്‍ സബ് കോ ചലാ രഹേ
ഗുരുദേവ രാമ് ഘനശ്യാമ് തീനോം നേ ഘോഷ വ പ്രമാണിത് കിയാ കി’’ സദ്ഗുരു ഹീ പരംബ്രഹ്മ ഹൈ । ’’ഉന്‍ഹീം കാ പൂജന്‍ കരനാ ആദി’’। ഉത്തമ് പുരുഷ വഹ ജോ’’ അനേക് വിഷയ് ഭോഗതേ കിസീ സേ മമത്വ നഹീം രഖതാ । ’’അഭ്യാസ് മേം പുനരാവൃത്തി ആവശ്യക് ഹൈ। ലിഖതേ’’ അനേക് ബാര്‍ ഏക് ഹീ ക്രിയാ കരനേ മേം ആവേ വിചാര്‍ സ്ഫുരേ വേ സ്വാഭാവിക് ഹോഗേ। ഔര്‍ ’’ക്രിയാഐം ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ।’’ സ്ഫൂര്‍ണാഏ ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ । ഫിര്‍ ’’യോഗ് ക്രിയാഐം ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ।’’സ്ഫൂര്‍ണാഏ ഭീ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ । ഫിര്‍ ’’യോഗ് ക്രിയാ ആവശ്യക് നഹീം’’। (ബോധവാണീ)
ഐസേ മനുഷ്യ സാമ്യബുദ്ധിക് ബുദ്ധിമാന്‍ ഹോതേ । ഉനകേ വിചാര്‍ ഉപനിഷദോം അനുരൂപ് ഹോതേ।’’ വേ പ്രജ്ഞാവാന്‍ ഹൈ। ഉനകീ കൃതി ആത്മവിത് കീ ഹോതീ । വഹ ദേശ സുസംസ്കൃത് ഔര്‍ സമൃദ്ധ ഹോതാ।’’ വഹാ അവതരണ്‍ ഹോതാ ഹൈ ലിഖതേ’’ കര്‍മയോഗ് കര്‍ ബതാനേ വാല്‍ോ കര്‍മയോഗിയോം കോ ഹീ പ്രകൃതി കേ ആദേശ കേ അധീന്‍ ഹോകര്‍ ജന്‍മ ല്‍ോനാ പതാ ഹൈ। (ബോധവാണീ)
’’ആഗേ സതയുഗ് കേ ആഗമന്‍ പര്‍ ലിഖതേ കലയുഗ്’’ കേ ദിന്‍ പൂരേ ഹോനേ തക് ലിഖതേ’’ സതഃയുഗ് പുനഃ സ്ഥാപിത് ഹോഗാ’’ ഹിന്‍ദ മാതാ തേരേ കൈസേ-കൈസേ രത്ന ഉന്‍ഹേം കലീ കീ അധിഭൌതികീ ഗുണോം മേം ജാകര്‍ രഹനാ പാ । ’’കലയുഗ് മേം സതയുഗ് കാ ബീജാരോപണ്‍ ക്രമ്-ക്രമ്- ഉത്തമ് ശാന്‍തി കാ സമയ് ജൈസാ സമയ് ലാനേ മേം സഹായക് ഹോനാ ചാഹിഏ। ’’സാക്ഷാത് കൃഷ്ണ ജന്‍മേഗേ । സത് കീ മര്‍യാദാ ബാധ്ോംഗേ।’’ വേ ഹീ സത് ഹൈ। (ബോധവാണീ) രാമശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ സത്യ ഹൈ । വഹീം ഹോഗാ ജോ വേ ചാഹേഗേ । കഹേഗേ । അന്‍യഥാ ഹോ ഹീ നഹീം സകതാ । പൂരാ ജീവന്‍ പ്രമാണ്‍ ഹൈ । ’’തുഝ് സത്താ ബിന്‍ പത്ര്‍ാ ന ഹാല്‍ോ । ഉനകീ ലീലാഏ ഹൈ । വചന്‍ ഹൈ। ലിഖതേ ഉസേ ബുലാഓ സത്യയുഗ് കീ ഉപാസനാ കരോ।’’ നിമന്‍ത്ര്‍ാോ । നിമന്‍ത്ര്‍ാോ । ’’ഉച്ചപദ്-മോക്ഷപദ് തോ ലക്ഷ്യ ബിന്‍ദു കോ ഔര്‍ കര്‍മ യോഗ് ആചരിത് കരതേ ഹുഏ അവശ്യ രഖനാ ।’’സത്യയുഗ് കീ രാഹ ദേഖതേ രഹോ-ഉസകീ ക്രിയാ കോ ഗര്‍ഭ പോഷണ്‍ കരനാ കഹാ ജായേഗാ । യഹീ നഹീം ഇസകേ ആഗേ ലിഖതേ’’ ഐസാ സത് അഥവാ അസത് ഹൈ ഔര്‍ വഹ മോക്ഷ സേ ഭീ അധിക് ഉച്ചപദ് ധാരണ്‍ കിയാ ഹുആ ഹൈ । ഉസ് ഔര്‍ ലക്ഷ്യ ഉസകീ ഉപാസനാ ഹൈ। ഉപാസനാ സേ തത് സ്വരൂപ് ദിഖാഈ ദേവേ ।’’(ബോധവാണീ) ഗുരുദേവ ഭക്ത മേം ഉസ് സ്ഥിതി മേം ദേഖനാ ചാഹതേ । ല്‍ോ ജാതേ ഹൈ । പരമ് സത്യ തോ ഗുരുദേവ ഹീ ഹൈ । ജഹാ കൃഷ്ണ യോഗേശ്വര്‍ ഔര്‍ ധനുര്‍ധര്‍ പാര്‍ഥ വഹീം വിജയ് ഹൈ । ഉന്‍ സതഗുരു കേ ചിന്‍തന്‍ സേ ഉനകാ സ്വരൂപ് സാമര്‍ഥ്യ, ഐശ്വര്‍യ അധ്യാത്മ സബ് ഭക്ത മേം ആതാ ഹൈ । ദേ ദേതേ । വേ സാകാര്‍ ബ്രഹ്മാ ഹൈ । ഭക്തോം പര്‍ ദ്രവിത് ഹോ ആനന്‍ദ ദേനേ ആതേ ഔര്‍ ജഗത് കേ ദുരാചാര്‍ കാ വിനാശ കരതേ । സുഖ്, ശാന്‍തി, ആനന്‍ദ ധര്‍മ ആദി കോ സ്ഥാപിത് കരതേ ।
പ്രസ്തുത് പുസ്തക് മേം സതയുഗ് സംതോ കേ സംകല്‍പ സേ ക്രമശഃ ചേതനതാ വൃദ്ധി കേ സാഥ് ആ ഗയാ ഹൈ । ആനന്‍ദ വൃദ്ധി ഹോ രഹീ ഹൈ । ബാബജീ നേ കഹാ’’ ഐസാ സമയ് ആവേഗാ । (ബോധവാണീ) സഭീ പ്രകാര്‍ കേ സംതോം കാ അവതരണ്‍ ഹോ രഹാ ഹൈ । സബ് വിധാഏ അപനേ പൂര്‍ണത്വ കീ ഓര്‍ ഹൈ । വചന്‍, ക്രിയാ സംകല്‍പ രാമശ്യാമ്, ഗോപാല വ ബ്രഹ്മ ജ്ഞാനിയോം കേ വ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ കേ ഹീ സത്യ ഹൈ । വേ സൂക്ഷ്മ സേ സ്ഥൂല മേം ക്രമശഃ ആതേ ഹൈ । ബാബജീ നേ കഹാ ’’സംതോം കീ പാര്‍ലിയാമേന്‍ട ഹൈ വേ കരതേ വഹീ സബ് യഹാ ഹോതാ।’’ വഹീ ഹോ രഹാ ഹൈ ।
താരാബേന്‍ ഔര്‍ കനുഭാഈ കാ കഹനാ ഹൈ-പുനരാവൃത്തി വ നിരാസതാ സേ ഉപേക്ഷാ ഹോതീ । ബാബജീ നേ കഹാ ഭക്തി മേം പുനരാവൃത്തി ദോഷ നഹീം’’ ബാര്‍-ബാര്‍ വേ ഹീ ലീലാ ചിന്‍തന്‍ കരതേ । ആജ്ഞാ പാലതേ । പൂജാ കരതേ । ഗുരു കേ ശബ്ദോം കാ ചിന്‍തന്‍ മനന്‍ കരതേ । ഉന്‍ഹീം കാ മന്‍ഥന്‍ കരതേ । ഉനകേ ബ്രഹ്മ വാക്യ വേദ് ഹൈ । ഉനകീ ഹജാരോം കിരണ്‍ോ ഹൈം । ഹമ് തോ ഏക് കോ ഭീ നഹീം സമഝ് പാതേ । ജിതനീ ബാര്‍ ഉനകോ ശബ്ദോം കോ ചിന്‍തന്‍ കരേ ഉതനേ നയേ ജ്ഞാന്‍ തത്വ അനുഭൂത് ഹോതേ । അനന്‍ത മേം സേ അനന്‍ത നികാലാ തോ അനന്‍ത ഹൈ । ബാര്‍-ബാര്‍ ഹമ് ഗുരുദേവ കേ സാഥ് ശാóോം കോ വേദ് ഉപനിഷദ് കാ ബാര്‍-ബാര്‍ പ്രചാര്‍ കര്‍ ഹരി നാമ് സേ ജഗത് കാ ഉദ്ധാര്‍ കരനാ ചാഹതേ । പുനരാവൃത്തി ബാര്‍-ബാര്‍ ഹോതീ രഹേ യഹീ ചാഹതേ ’’യഥാപൂര്‍വ കല്‍പയത്’’ ’’വേദ് കേ അനുസാര്‍ ഗുരു ബ്രഹ്മ ബാര്‍-ബാര്‍ വൈസീ കീ വൈസീ സൃഷ്ടി കരതേ । പുനരാവൃത്തി ദോഷ നഹീം മാനാ ജാതാ । ബാര്‍-ബാര്‍ ഏക് ഹീ പ്രകാര്‍ കീ ക്രിയാഏ അഭ്യാസ് വ വൈരാഗ്യ ബല സേ യോഗ് സേ ഭീ ഔര്‍ ഭക്തി മേം ഭീ പാര്‍ ലഗാനേ കേ സാധന്‍ ഹൈ ।
ഉപേക്ഷാ കേ കാരണ്‍ സദ്കര്‍മ നഹീം ഛോേ ജാതേ । അധിക് രുചികര്‍ ബനാനേ കാ പ്രയത്ന കരതേ । ഔര്‍ രുചി ഉത്പന്‍ന കരനേ കേ ലിയേ സത്യ ഗുരുദേവ സേ പ്രാര്‍ഥനാ കര്‍ കരതേ ഹൈ ।
ദോഷ സബ് മേരേ ഹൈ । ഗുണ്‍ സബ് ഗുരുദേവ കേ । മോടാ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കോ ദര്‍ശാഏ സിദ്ധാന്‍തോം കേ അനുസാര്‍ ബാബജീ കീ ലീലാ ഗുരുദേവ കേ വചന്‍ ശാó പ്രമാണ്‍ സേ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഗുരുദേവ സാക്ഷാത് ബ്രഹ്മ ഹൈ। സത്യ ഹൈ । ബതാനേ കാ പ്രയത്ന ഗുരുദേവ കീ ദയാ സേ കിയാ । ദോഷോം കേ ലിയേ വിദ്ധവജന്‍ ക്ഷമാ കരേംഗേ വ തത്വ കീ ഔര്‍ ദൃഷ്ടി രഖ്ോഗേം । ക്ഷമാ, പ്രാര്‍ഥനാ കേ സാഥ്, സദ്ഗുരു ദേവരാമ് വ ഘനശ്യാമ് വ ഗോപാല കേ ചരണോം മേം അര്‍പണ്‍ ।
ദിനാംക് 10/11/88
വാര്‍ ഗുരൂവാര്‍ കോ മോടാ വിഷ്വനാഥ് ഭഈ സേ സത്സംഗ് ചര്‍ചാ മേം കഹാ -
’’സതയുഗ് കോ പ്രാര്‍ഥോ ’’സതയുഗ് കീ മാംഗ് കരോ ’’ ഗുരൂദേവ നേ ലിഖാ ।
’’ഔര്‍ തബ് ദസവീം ബാര്‍ മഹാന്‍ ഈഷ്വര്‍ അവതാര്‍ സാക്ഷാത് ശ്രീ കൃഷ്ണ ഭഗവാന്‍ ജന്‍മേഗേം। ഉസേ സതയുഗ് കാ ബാലക് ഹീ സമഝനാ। ജന്‍മ ലിയാ വേ സത് ശബ്ദ കീ കിതനീ മര്‍യാദാ ബാംധീ ജാ സകതീ ഉസകാ വിചാര്‍ കരനാ ചാഹിഏ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഇസ് ജമാനേ കാ ഫതേമന്‍ദ ഹോനാ ഇസമേം ഭീ ഏക് കുദരതീ കാരണ്‍ ഹൈ। ഐസാ സമഝകര്‍ സതയുഗ് കേ ഗര്‍ഭ കോ നിമംത്രോ ! നിമന്‍ത്രോ ! (ബോധ്. 35)
ആഗേ ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ഹൈ ’’ഇതനാ അവശ്യ യാദ് രഖനാ കി ഇസ് പ്രകാര്‍ കേ സ്വരാജ്യ കാ മാധ്യമ് പദ് ഢൂഢതേ ഹുഏ ഉസീ മേം ലലചാനാ നഹീം ഹൈ। (ബോധ്. 35)
ആഗേ ഫിര്‍ ലിഖതേ ഹൈ ’’ ഇസസേ ഭീ അധിക് മോക്ഷ പദ് ജോ കി ഉത്തമോത്തമ് ഹൈ, ഉസകീ ഓര്‍ തോ ലക്ഷ്യ ബിന്‍ദു കര്‍മ യോഗ് ആചരിത് കരതേ ഹുഏ അവശ്യ രഖനാ ഹൈ ’’ (ബോധ്. 35) ആഗേ ഗുരൂദേവ ആദേശ ദേതേ ഹൈ കരനേ കോ ’’സത്യ കേ യുഗ് കേ ആനേ കീ രാഹ ദേഖതേ രഹോ - ഉസീ ക്രിയാ കോ ഗര്‍ഭ പോഷണ്‍ കരനാ കഹാ ജായേഗാ।’’ (ബോധ്. 35)
സതയുഗ് ജഹാം ഹോ। ശിവ സംകല്‍പ ഹോ। ജ്ഞാന്‍ ഹോ। ആത്മജ്ഞാന്‍ ഹോ। ശിവോഽമ്। തത്വരൂപ്। അധ്യാത്മ ജ്ഞാന്‍ രൂപ്। (ബോധ്.) സത്സംഗ് ഹോ। സ്വസ്ഫൂര്‍ത വിചാര്‍ ഹോ। ജോ വേദ് ഉപനിഷദ് സേ മേല ഖാതേ ഹോ। സതയുഗ് നിന്‍മത്രോ വിചാര്‍ ലോകാനുകൂല ഹോ। വിശ്വ മാന്‍യ ഹോ। നിത്യ തത്വ വസ്തു പ്രാപ്ത കര്‍മ സതയുഗ് മേം ഹോ। സതയുഗ് അന്‍തര്‍ കാ ഹോ। ആന്‍തരിക് ഹോ। ബാഹൃയ ന രഹേ। ’’അന്‍തര്‍’’ മയ് ഹോ। ന സുഖ് ന ദുഃഖ്। (ബോധ്.)
തര്‍ക: ബുദ്ധി ന രഹേ। കേവല അന്‍തര്‍ മേം രഹേ। ജാഗൃത് രഹേ। ചേതന്‍ രഹേ। സതയുഗ് ജഹാ ആസക്തി ന ഹോ। സമാനതാ ഹോ। കേവല പരമ് തത്വ ഹീ ലക്ഷ്യ ഹോ। സദകര്‍മ ഹീ ഹോ। നിഷ്കാമ് കര്‍മ ഹോ। പ്രഭു സമര്‍പിത് കര്‍മ ഹോ। സത്യ രൂപ് കര്‍മ ഹോ। സത്യ രൂപ് കര്‍മ ഹോ। നേത്ര ജഹാ ബ്രഹ്മരന്‍ഘ്ര മേം ഹോ। സംകീര്‍ണതാ ന ഹോ ഉദാര്‍ മനാ ഹോ। ഐസാ സതയുഗ് നിമന്‍ത്രോ । സര്‍വേ ഭവന്‍തു സുഖിനഃ ഹോ। ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല മേം നിഷ്ഠാ ഹോ। ഉനമേം ബ്രഹ്മഭാവ ദൃ ഹോ। ഗുരൂദേവ മേം അനന്‍യ ശരണാഗതി ഹോ। സബ് കുഛ് ഗുരൂദേവ കോ അര്‍പണ്‍ ബുദ്ധി ഹോ। ജഹാ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കോ ജീവന്‍ അര്‍പണ്‍ കര്‍ ദിയാ ഹോ। ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ സദ്ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ ബ്രഹ്മ ഹൈ। സിദ്ധാന്‍ത രൂപ് ഹൈ। പ്രേമ് രൂപ് ഹൈ। വേ സത്സംഗ് സേ ഹീ ജാനേ ജാതേ ഹൈ। ജ്ഞാന്‍ മേം ജഹാ ബുദ്ധി കീ വ്യാപകതാ ഹോ। ജഹാ പൂര്‍ണ ഗുരൂദേവ കീ ശരണാഗതി കാ ദൃ നിശ്ചയ് ഹോ। ജഹാ സതയുഗ് മേം സത്യ കോ അനുഭവ ഹോ। (ബോധ്. 2-3)
ഗുരൂദേവ കേ പ്രതി അടൂട് പ്രേമ് ഹോ। തേല ധാരാവത് ।
സതയുഗ് ജഹാ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കോ അപനീ ഭക്തി സേ ഭക്താധീന്‍ കര്‍ ലേ। ജഹാ തേജസ്വിതാ ഹോ। അനുഭവീ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ സാക്ഷാത് ഗുരൂബ്രഹ്മ കീ ശരണ്‍ ഹോ ജാവേ। പ്ര്‍രസന്‍ന കരേ। പാരസ് ഗുരൂദേവ രൂപ് നേ ശിഷ്യ കോ ഭീ പാരസ് ബനാനേ കാ വചന്‍ ദിയാ ഹൈ। അപനാ ജൈസാ ബനാതേ। ആപനേ സബ് ദേകര്‍। വേ ക്രീാ ഭ്രമര്‍ ഏക് ഝടകേ മേം ബനതാ ഹൈ ഉസീ പ്രകാര്‍ ഭക്ത ജീവ കോ ഏക് ഝടകേ മേം അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ ഹൈ। ഐസേ സതയുഗ് കീ പ്രാര്‍ഥനാ കരോ ജഹാ സമ്പൂര്‍ണ വൈരാഗ്യ ഹോ। (5) ആത്മ തത്വ കേ പ്രകാശ നിര്‍വികല്‍പ മേം രഹകര്‍ വ്യവഹാരിക് വേദാന്‍ത ഹോ। ആനന്‍ദമയ് ഹോ। ശാന്‍തി ഹോ। വൈരാഗ്യവാന്‍ സേ ആനന്‍ദ മിലതാ ഹൈ। വേ അനാസക്ത വ്യവഹാര്‍ കരതേ ഹോ। (6) സതയുഗ് കീ പ്രാര്‍ഥനാ കരോ। ഐസാ ദയാമയ് ഹോ। കൃപാ ഹോ। മിത്ര ഭാവ ഹോ। സംതോഷ ഹോ। ആനന്‍ദ ഹോ। നിസ്വാര്‍ഥ ഹോ। സുവിചാര്‍ ഹോ। ബ്രഹ്മവിചാര്‍ ഹോ। ജീവന്‍ സത്കാര്‍യ മേം സംലഗ്ന ഹോ। ദുഃഖ് മേം സഹായക് ഹോ। സഹാനുഭൂതി ഹോ। പ്രേമ് യുക്ത ജീവന്‍ ഹോ। ശാന്‍തി ചിത്ത വ പ്രഭു കേ വ പ്രകൃതി കേ കാര്‍യോ കീ സമഝ് ഹോ। (7) പ്രണവ ഗായത്രീ കീ സാധനാ മേം നിരത് ഹോ। സമാധി സതത് ഹോ। സ്വതന്‍ത്ര സ്വസ്ഫൂര്‍ത ശുഭ് വിചാര്‍ യുക്ത ജന്‍ ഹോ। സുവിചാര്‍ സിദ്ധ ജന്‍ ഹോ। ജ്ഞാനീ ജന്‍ ഹോ। സുവിചാര്‍-യോഗ് സിദ്ധ ക്രിയാ ഹോ। (8-9) സതത് ജപ് നേ നിരത് ജന്‍ ഹോ ഐസാ സതയുഗ് നിമംത്രോ। ഏക് ഭീ ക്ഷണ്‍ പ്രഭു കേ സ്മരണ്‍ ബിനാ ന ജായ്। ’’സാംസേ സാസേ രടൂ ഥാരോ നാമ്’’ അജപാ ജപ് ഗുരൂദേവ സേ പ്രാപ്ത ഹോ। സബ് സേ പ്രേമ് ഹോ വ സമ്മാന്‍ ഹോ। സംസ്കാര്‍ യുക്ത ഹോ। ക്ഷമാ സരലതാ, ഗുരൂ ഭക്തി, വിവേക്, സ്ഥിരതാ, വൈരാഗ്യ നിഷ്കാമ് കര്‍മ ആദി യോഗ് യുക്ത ജീവ ന ഹോ। (9-10)
രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കേ സമാന്‍ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ആത്മജ്ഞാനീ ഗുരൂദേവ ഹോ। പാത്ര അനുസാര്‍ ഉപദേശ ദേതേ ഹേ। ഭേദ് ഭാവ ന കരേ। ദ്വേഷ ന കരേം। ശുദ്ധ ചിത്ത മേം പ്രകാശിത് ഹോതേ ഹോ। ദയാകര്‍ ഭാവാനുസാര്‍ പ്രാപ്യ ഹോ। ’’ശ്യാമ് നാ വചനോ മാം ഝൂഠക് ഹോയ് നഹീം ।’’ മജാക് മേം ഭീ ജിനകേ വചന്‍ ഝൂഠ് ന ഹോതേ ഹോ। ഉനകേ കര്‍മ ബ്രഹ്മമയ് ഹോ। ബ്രഹ്മകര്‍മ ഹോ। ക്രോധ് ഭീ ജന്‍ കല്‍യാണ്‍ കേ ലിയേ ഹോ। ഇച്ഛാ തൃഷ്ണാ ന ഹോ। ’’ ന സോചതീ ന കാംക്ഷതി ഹോ।’’
’’ആത്മവത് സര്‍വഭൂതേഷു’’ ദേഖതേ ഹോ। ’’ ഏക് ഹീ ആത്മാ സബ് മേം രമ് രഹീ ഹൈ।’’ സിദ്ധ കിയാ ഹോ। പ്രാരബ്ധ അധിന്‍ ജോ നഹീം പര്‍ ബതാതേ ഹോ। സീഖാതേ ഹൈ। ആലസ് ദൂര്‍ കരതേ। അനാസക്തീ ദേതേ ഹോ। രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ സര്‍വകര്‍മ ഫലരൂപ് ഹൈ। ഐസീ ബുദ്ധി ദേ। ഐസീ ശ്രദ്ധാ ദേ। ഐസാ വിശ്വാസ് ദേ। നിഷ്ഠാ ദേ। ’’ധ്യാന്‍ മൂലം സദ്ഗുരൂമൂര്‍തി ’’ഉനകാ ഹീ ധ്യാന്‍ കരതേ ഹോ। പൂജാ ഉന്‍ ഗുരൂ കേ ചരണ്‍ കമല കീ ഹോ। ഉനകീ ആജ്ഞാ പാലന്‍ ഹീ സര്‍വോപരീ ഹോ। ശിഷ്യ സേ ജഗത് കല്‍യാര്‍ഥ കാര്‍യ കരവാതേ । പാരമാര്‍ഥിക് കാര്‍യ കരവാതേ । മഹാന്‍ കാര്‍യ കരവാതേ। സന്‍മാര്‍ഗ പര്‍ ചലാതേ। ഗൃഹസ്ഥ മേം അപനേ കര്‍തവ്യ കാ നിര്‍വാഹ കരതേ അധ്യാത്മ മേം ആഗേ ബാതേ। സമഝ് ദേതേ। ജ്ഞാന്‍ ദേതേ। വൈദിക് അനുസരണ്‍ കരവാതേ। ഭക്തി ദേതേ। ജ്ഞാന്‍ ദേതേ। കൃതകൃത്യ കരതേ। (11-12) ജിജ്ഞാസു ബനാതേ। സതയുഗ് ജഹാ ഗുരൂദേവ കീ പരമ് ദയാ ഹോ। വേ ശിഷ്യ പര്‍ സബ് ഭക്തോം പര്‍ ദയാ കരേ। കിയേ ശുഭ് കര്‍മോ വ സാധനോം പര്‍ ഉദാരതാ ദിഖാതേ വ ആഗേ ബാതേ ഹൈ। സര്‍വത്ര വിജയ് ദേതേ ഹൈ।
ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഘനശ്യാമ് സേ ഐസേ സതയുഗ് കീ മാംഗ് കരോ, ജഹാ ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ ദിവ്യ ആനന്‍ദ, മേം അധ്യാത്മ മേം ദേഹ സുധ് ന രഹേ। ഗുരൂദേവ സേ അഭിന്‍ന അനുഭവ കരേ। അനേക് വിശ്വ അപനേ മേം ബനതേ ഹോ।് ആനന്‍ദ ഹീ രഹേ। സദാ ആനന്‍ദ ഹീ രഹേ। ചതുര്‍ദിശ ഉന്‍നതി ഹോവേ। സതയുഗ് ജഹാം ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഗുരൂദേവ കേ അമൃത് വചന്‍ മംത്ര ഹോ। സ്വപ്ന രഹേ। ജഹാ ദൃഷ്ടാ മാത്ര രഹേ। വഹാ കോഈ കര്‍മ ന രഹേ। സത്വ ഹീ ഹോ। സത്യ ഹീ ഹോ। ദൂസരാ കോഈ ന ഹോ। ’’തത്വമസി ’’ ആദി സിദ്ധാന്‍ത സിദ്ധ ഗുരൂ കീ ദയാ സേ ഹോ। വ്യാപകതാ വ അദ്ധേത് സിദ്ധ കര്‍ സഫല ഹോ। ’’അഖില ബ്രഹ്മാണ്‍ഡ മാ ഏക് തൂ ഹീ ഹരി’’ സബ് ജഗഹ വഹീ ഹൈ। അനുഭവ ഹോ। ’’ഏകോ ബ്രഹ്മോ ദ്വിതീയോ നാസ്തീ’’ കാ ഉനകീ ദയാ സേ അനുഭവ ഹോ। ഗുരൂദേവ കീ ഉപാസനാ ഹോ। ആത്മാനുഭവ ഹോ। ജഹാ സത്സംഗ് ഹോ। ജ്ഞാന്‍ ധ്യാന്‍ സമാധി ആദി ഹോ। അനുഭവീ ബനേ। (ബോധ്. 12-13-14)
’’ആ വിശ്വനാ അണു അണു മാഹീ ആപ് പോതേ നേ ആപ് ഏക് അഖിലേശ മഹദ്സ്വരൂപേ।’’ യഹ ജ്ഞാന്‍ ദൃ ഹോ। ’’സര്‍വ രൂപ് ഗുരൂ സര്‍വമയം ഗുരൂ മയം ജഗത് ’’ കാ അനുഭവ ജഹാ ഹോ ഉസ് സതയുഗ് കോ ബുലാഓ। സ്ഥാപിത് കരോ। പവിത്ര ഗുുരൂദേവ കാ സ്മരണ്‍ കരോ। സതത് ജപ് കരോ। ’’സ്ഫുരണ്‍ രൂപീ സ്മരണ്‍ ഉത്തരോത്തര്‍ ബതാ ജാതാ ഹൈ। ഇസേ ഹീ സ്മരണ്‍ കഹതേ ഹൈ। ഐസാ സ്മരണ്‍ അനന്‍ത ഹൌ। സ്മരണകാര്‍ അനന്‍ത ഹൈ। ഔര്‍ യഹീ സ്മരണ്‍ ഹൈ। (ബോധ്. 14)
ഉസ് സതയുഗ് മേം സാധക് കേ ഹൃദയ് മേം പ്രകാശ പ്രകാശ അനുഭവ ഹോതാ ഹൈ। ആനന്‍ദ അഖണ്‍ഡ രഹതാ ഹൈ। സ്വരൂപാനുസംധാന്‍ ഹോതാ ഹൈ। ആത്മ സാക്ഷാത്കാര്‍ ഹോതാ ഹൈ സതയുഗ് ജഹാ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഉനകാ ഏക് ഹോതാ ഹൈ। വേദ് പഠന്‍ പാഠന്‍ ഹോതാ ഹൈ। വിദ്വാന്‍ പണ്‍ഡിത് ഹോതേ ഹോ। സദ്ഗുരൂദേവ സുവിദ്യാ ദേതേ ഹോ। സാധക് വ ഭക്ത സാമ്യബുദ്ധി സേ സമഝതേ ഹോ। നിഷ്കാമ് ഹോതേ। നിര്‍വേര്‍ ഹോതേ। ലോക് കല്‍യാണ്‍ ഏവം പാരമാര്‍ഥിക് കാര്‍യ കരതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ പ്രേമ് സേ ഉനകേ ഹൃദയ് മേം രഹതേ ഹൈ। ശാന്‍ത ചിത്ത ഹോതേ ജന്‍। സബ് ജഗഹ ഗുരൂദേവ കേ ദര്‍ശന്‍ ഹോ। ’’ ജാ ദേഖൂത്യാ തമേ ഉഭാ ’’ മ്ഹാരാ പാര്‍ പഡ്യാ മന്‍ ശുഭാ’’ സിദ്ധ ഹോതാ ഹൈ। (ബോധ് .12 സേ 15) പ്രസന്‍ന പ്രസന്‍ന ജന്‍ രഹതേ ഹൈ।
സച്ചീ സ്വതംത്രതാ, സച്ചാ സ്ഫൂരണ്‍, ഔര്‍ സ്മരണ്‍ ഹോ। മുക്തി കീ ഇച്ഛാ സേ ഗുരൂ കീ ശരണ്‍ ജാതേ ഹൈ। വേദാന്‍ത അധ്യയന്‍ ഹോ। സ്മരണ്‍, ജപ്, ധ്യാന്‍ ആദി സേ ’’യഥാ പിണ്‍ഡേ തഥാ ബ്രഹ്മാണ്‍ഡേ ’’ കാ അനുഭവ ഹോതാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ ഹീ രാമ് പ്രഭു ഹീ സബ് ഇച്ഛാഓ കീ പൂര്‍തി കേ നീധി ഹൈ। (16) ജഹാ ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ ആത്മാനുഭവ ഹോതാ। സബ് ക്രിയാഏ സത്യ ഹോതീ ഹൈ। സബ് ഉന്‍ ക്രിയാ സേ സഹമത് ഹോതേ ഹൈ। ഏക് ഹീ തത്വ ശേഷ രഹ ജാതാ। ’’നൈതിനൈതി’’ കരതേ വഹീ ഏക് മാത്ര രഹ ജാതാ ഹൈ। വഹീ സബ് കുഛ് ബനാ അനുഭവ ഹോതാ ഹൈ (17)
ഭക്ത പ്രേമ് മേം വിഹൃല ഹോകര്‍ പ്രേമാശ്രു സേ ആശ്രുപാത് ഹോതാ ഹൈ। ’’കര്‍ കപോല ഭയേ കാരേ। ’’ഉര്‍ ബീച് ബഹേ പനാലേ ’’ ഐസീ അവസ്ഥാ ഹോതീ ഹൈ। ഗോപാല പൂജാ കരനേ, ആനന്‍ദ മേം രഹനേ, സംസാര്‍ കേ സംസ്കാര്‍ ന രഖേ ഔര്‍ ജപ് കരനേ വ നിര്‍ രഹനേ കാ കഹതേ ഹൈ। (19)
’’ഗുരൂദേവ ബുദ്ധി രൂപ് മേം ബിരാജേ ഹൈ। സാത്വിക് അഭിമാന്‍ കേ പാര്‍ വേ ബ്രഹ്മ തൂ ഹീ ഹൈ। അനുഭവ ഗുരൂദേവ ദേതേ ഹൈ। സത് അസത് സേ പരേ ഉന്‍ ഗുരൂദേവ കോ ജഹാ സമബുദ്ധി ദ്വാരാ ജാനാ ജാതാ ഹോ। വഹ നിര്‍ഭയ്, അമൃത്, ജഗ് പാലന്‍ കരതാ ’’വ്യാപക് ഛോ സ്വാമീ’’ ഹോ ജാതാ ഹൈ।
സത്യയുഗ് മേം പ്രത്യേക് കര്‍മ സത്യ മയ് ഹോ ജാതേ। ബ്രഹ്മ കര്‍മ ഹോ ജാതേ। ബുദ്ധി ഔര്‍ തര്‍ക നഹീം രഹതാ। കര്‍മ സതരൂപ് ഹോ ജാവേ। ജ്ഞാന്‍ രൂപ് ഹോ ജാവേ। ഉസകാ ഫല ആനന്‍ദ ഹോവേ। സദ്ഗുരൂ ദേവ കീ ആജ്ഞാ പാലന്‍ ഹീ ഏക് മാത്ര മാര്‍ഗ ഹൈ। സത് അസത് സേ പാര്‍ നിര്‍ഗുണ്‍ ദയാ കര്‍ കേ സഗുണ്‍ ഗുരൂദേവ രൂപ് മേം പ്രത്യക്ഷ ഹുആ ഹൈ। ധൈര്‍യ ശക്തി ജോ ഋഷിമുനിയോം കീ ഹമാരേ രക്ത മേം ഉസീ കേ ബല പര്‍ ’’തത്വമസി അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി, അയം ആത്മാ ബ്രഹ്മ ഔര്‍ ’’അഹിംസാ പരമോധര്‍മ കീ ശക്തി കോ സഹന്‍ കര്‍ സകതേ ഹൈ। അനുഭവ കര്‍ സകതേ ഹൈൈ। സംകല്‍പ മാത്ര സേ സര്‍വോപരീ ശക്തി പ്രമാണിത് കരതേ ഹൈ। ജോ കഭീ ഹാരേ ഹീേ നഹീ। (20-21,22-23)
സതയുഗ് ബുലാഓം ജഹാ ഭക്ത ഭക്തി സേ അധിക് സേവാ ഗുരൂ കീ കര്‍ പ്രസന്‍ന കരേ। ശ്രദ്ധാ പ്രേേമ് വാലേ ഹോ। ഊചേ പാത്ര ഹോ। ഇശാരേ മാത്ര സേ പൂര്‍ണതാ പ്രാപ്ത കരേ। ഗുരൂ കീ ദൃഷ്ടി മേം ശിഷ്യ ഉച്ച ഹോ। സമ്പൂര്‍ണ കര്‍മ പ്രഭു കേ ലിയേ ജഹാ ലോഗ് കരേം। അലോകിക് അനുഭവേ। സുവിചാര്‍ യുക്ത ഹോ। സാദാ ജീവന്‍ ഉച്ച ബ്രഹ്മ വിചാര്‍ ഹോ। സംയമമയ് ഹോേ। ബല യുക്ത സശക്ത വിചാര്‍ ഹോ। ശിവ സംകല്‍പ ഹോ। പ്രേമ് സബ് സേ ഹോ। ആത്മവത് സര്‍വഭൂതേഷു ദേഖതേ ഹൈ।
അദ്ധേത് പ്രബല ഭാവ രഹേ। സ്വാര്‍ഥ വ സംകീര്‍ണ ന ഹോ। ജഹാ സബ് സമര്‍പണ്‍ ഗുരൂദേവ കോ കരതേ ഹോ। ഗുരൂദേവ സ്വയം അപനേ ഭക്ത കീ മഹിമാ ഗാനേ ലഗേ। ഭഗത് ഭര്‍ ദേരേ ഝോലീ।’’ ഭക്ത നിരന്‍തര്‍ പ്രഭു സ്മരണ്‍ മേം നിരത് ഹോ ജഹാ ഗുരൂദേവ പ്രസന്‍ന പ്രസന്‍ന ഹോ ജാവേ। അമരത്വ ദേവേ। ബ്രഹ്മത്വ ദേവേ। ഭക്തി വ അഖണ്‍ഡ ആനന്‍ദ ശിഷ്യ കോ ദേവേ। ശിഷ്യ സബ് കുഛ് ഗുരൂദേവ സേ പ്രാപ്ത കരതേ ഹോ। ഗുരൂദേവ ഹീ മൂര്‍തിമന്‍ത ഈശ്വര്‍ ഹൈ। വഹാ ഗുരൂദേവ സേ ഏകതാ ഹോ ജാവേ। സര്‍വത്ര ഗുരൂദേവ കീ സത്താ ദൃശ്യ ഹോ। വിക്ഷേപ് നഹീം മാധുര്‍യ ഹീ ഹോ। ജഹാ ഗുരൂ മേം ഈശ്വര്‍ പ്രേമ് ഹോ। ശ്രദ്ധായുക്ത ഹോ। ഗുരൂമയ് മന്‍ ഹോ। തന്‍മയ് തന്‍മയ് ഥാവോ രേ। സബ് അപനേ അനുഭവ ഹോ ദൂസരാ ന രഹേ। ഗുരൂദേവ ’’ശ്രീ രാമ് മാം ദൃ പ്രതിജ്ഞാ ഥതാ, ശുഭ് ലക്ഷണ്‍ ശാ ശാം ദേഖാതാ ’’ ഗുരൂദേവ ആഗേ ആഗേ തൈയാരീ കര്‍ രഹേ ഹൈ। പഗ് പഗ് പര്‍ അനുഭവ ഹോ। ആനന്‍ദ ഹോ। ഉച്ച അവസ്ഥാ ആനന്‍ദ ദൃഷ്ടി സേ പ്രഭു ദേതേ ഹൈ। ആത്മാ കീ വ്യാാപകതാ അഖണ്‍ഡതാ സിദ്ധ അനുഭവ പരിപക്വ ഹോ, സബ് കുഛ് അനുകൂല ഹോ ജാവേ। (23-28) ഭക്ത ഐസേ സത്സംഗ് മേം ഹോ ജഹാ ഗുരൂദേവ ജോ കരേ വഹീ മാനേ ഉസനേ അപനാ ശുഭ് മാനേ। ’’ഹോ വഹീ ജോ രാമ് രചി രാഖാ ’’ ’’രാമ് കരേ സോ സഹീ ’’ ഔര്‍ ഭീ ഹമകോ തോ യോം ഭീ വാഹവാഹ ഔര്‍ യാംേ ഭീ ।’’ഹര്‍ ഹാല മേം പ്രഭു കീ ഇച്ഛാ മാനേ। (24)
സതയുഗ് ബുലാവേ ജഹാ അദ്ധേത് സിദ്ധ കിയാ ഹോ। സത്യ സിദ്ധ കിയാ ഹോ। വഹാ കുല സ്വഭാവ അനുസാര്‍ വാണീ ശുദ്ധ ഹോ। സത്യരൂപ് ഹോ ബനാതേ ഹോ। രൂപ് പ്രതിഷ്ഠാ ദിഖതീ ഹോ। (29) ചേതന്‍ രൂപ് ഗുരൂദേവ കാ ജിസേ ഭക്ത കേ ഭജന്‍ മേം ’’ഊ നിത്യ ശുദ്ധ ചേതന്‍ സദ്ഗുരൂദേവ ആപകീ ജയ് ഹോ’’ ’’ചേതന്‍ സ്വയം ഗുരൂദേവ നേ ലിഖവാകര്‍ ബതായാ। കഠിനാഈ മേം ഭീ ന്‍യായ് കരേ। ധര്‍മ പര്‍ ചലേ। (29) ഗുരൂദേവ അന്‍തര്‍ മേം ജോ ബതാവേ വഹീ കരേ ജോ സബ് കോ ധാരണ്‍ കരേ, സബകോ പരമ് കര്‍തവ്യ ഫര്‍ജ ഹൈ കോ സമര്‍പിത് ഹോവേ। (29) ജഹാ ധാര്‍മിക് കര്‍മ മേം ഉത്സാഹ വ സഹയോഗ് വ സമര്‍പണ്‍ ഹോ। സതയുഗ് ബുലാഓ ആചരോ ഔര്‍ ഗുരൂദേവ ’’ ജ്ഞാന്‍ മൂലം സദ്ഗുരൂ വാക്യം’’ സദ്ഗുരൂ കീ ആജ്ഞാ ഹീ മംത്ര വ ജ്ഞാന്‍ കോ അന്‍തിമ് കര്‍തവ്യ മാനേ। ഗുരൂദേവ കീ മഹിമാ ശിഷ്യ കേ മാധ്യമ് സേ സുംഗധ് കീ തരഹ വ്യാപ്ത ഹോവേ। (29)
ജഹാ ശംകാ മത് കരിയേ। ഭക്തി മേം ഭജന്‍ മേം ലീന്‍ ഹോകര്‍ ഭക്തി ഹീ ഭഗവാന്‍ ബനകര്‍ ഭക്ത കോ ഗുരൂദേവ മേം ഏകത്വ അനുഭവ ദൃ കരേ। (29) ഉസേ ’’ ആപ് സ്പരൂപ് ഓഡഖാമീ ’’ സ്വരൂപ് ദര്‍ശന്‍ കരാതേ ഗുരൂദേവ। പ്രവൃത്തി മാര്‍ഗ മേം സിദ്ധ കരതേ ഹൈ। ഗൃഹസ്ഥ മേം രഹകര്‍। സംസാര്‍ കീ ജിമ്മേദാരിയാ നിഭാതേ ഹുഏ। സിദ്ധ കരാതേ। പ്രമാണിത് കരതാ। ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ। ജഹാ ഭക്തി ജ്ഞാന്‍ സേ സമഝ് കര്‍ ഹോ। പാഗല ന ഹോ। സംസാര്‍ വ്യവഹാര്‍ വ പ്രതിഷ്ഠാ അനുരൂപതാ ബനീ രഹേ। ഭക്തി ഹീ ഭഗവാന്‍ കേ ശരണ്‍ മേം രഖതീ ഹൈ। പാത്ര അനുസാര്‍ വ്യവഹാര്‍ ദേനാ ലേനാ ഹോ। (30) വഹാ ഈശ്വര്‍ അവതാര്‍ ഹോ। ദയാ,ക്ഷമാ വ ന്‍യായ് ദേതാ ഹോ। സംസാര്‍ മേം രഹതേ കമല കീ തരഹ രഹേ ?പ്രയത്ന സേ സുഖ് കീ ഖോജ് കരതേ ഹോ। പരംബ്രഹ്മ സ്വരൂപ് ഗുരൂദേവ കാ ദേഖനാ പര്‍ ലക്ഷ്യ യാദ് രഹതാ ഹൈ। (31) അനുഭവീ ഹോകര്‍ ഹീ ജഹാ ഉപദേശ ദേതേ ഹോ। അഹംകാര്‍ വ ദിഖാവാ ഹോകര്‍ ജഹാ ഉപദേശ ന ദേതേ ഹോ। അഹംകാര്‍ വ ദിഖാവാ ജഹാ ന ഹോ। വ്യസന്‍ സേ സത്യയുഗ് മേം ദൂര്‍ രഹതേ ഹൈ। ’’മുക്തോ അന്‍യായ് മുച്ചതേ’’ മുക്ത ദൂസരോം കോ മുക്ത വഹാ കരതേ ഹൈം। പരാ വ അപരാ പ്രകൃതി കേ കാര്‍യ ശക്തി കേ ദൃ സിദ്ധാന്‍ത ഹമേം ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ സമഝ് മേം ശക്തി സ്വയം സമഝാവേ। വഹ സ്വയം ഉസമേം വ്യാപ്ത ദീഖേ। ഏകത്വ അനുഭവേ ഏകത്വ അനുഭവേ ഔര്‍ നിര്‍ഭയ് ഹോതേ ജഹാ। ഗുരൂകുല ഹോ അധ്യാത്മ വ സര്‍വാഗിണ്‍ ശിക്ഷാ ഹോ। പരതന്‍ത്രതാന്‍ രഹേ। രാജ്യ ശത്താ കേ സാത്വിക് സ്വരൂപ് ദര്‍ശന്‍ ജഹാ പ്രഭു കരാതേ ഹോ। സവിധി ഉസകീ പൂജാ ഹോ । ഋഷി മുനിയോം കാ പൂജാ കാ ആദേശ പാലതേ ഹോ। പാത്ര ബനാവേ। സ്ഥൂല സ്വരൂപ് വ ബുദ്ധി കേ ലിയേ ആദേശ നഹീം। സതയുഗ് ജഹാ പ്രസന്‍ന കരനേ കേ ലിയേ അന്‍തിമ് കമല പൂജാ കരതേ ഹോ। ’’തത്വമസി ’’ പല ഹീ വഹീ സ്വതംത്രതാ വഹീ ഏക്യതാ ഹൈ ’’ (31-32) ഉസകീ ദയാ സേ സത് കാ അനുഭവ ഹോകര്‍ ഏകരൂപതാ ഹോതീ ഹോ വഹാ അന്‍തിമ് ’’ അഹം ബ്രഹ്മസ്മി’’ കീ മഹാനതാ അനുഭവേ। ഗുരൂദേവ കീ ശക്തി സേ സംഭവ ഹോ സകതാ ഹൈ। അമൃത് പാന്‍ ഹോതാ ഹൈ। വേ ദയാ സാഗര്‍ ഹൈ। വഹ കമല പൂജാ സിഖാതീ ഹൈ। ആനന്‍ദ ആനന്‍ദ ഹോ ജാതാ ഹൈ വഹാ കമല പൂജാ കേ ലിയേ പാത്ര ഉത്തമ് ഭീ മിലതേ ഹൈ। മൃത്യു കോ ജീത് ലേതേ ഹൈ। (32-33)
ഐസാ സതയുഗ് ഹോ ജഹാ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ കോ പരമബ്രഹ്മ മാനതേ ഹോ। പൂജാ കരതേ ഹോ ജഹാ ’’ധ്യാന്‍ മൂലം സദ്ഗുരൂ മൂര്‍തി, പൂജാ മൂലം സദ്ഗുരൂ പദമ് മംത്ര മൂല സദ്ഗുരൂ വാക്യം, മോക്ഷ മൂലം സദ്ഗുരൂ കൃപാ।’’
മാനകര്‍ ധ്യാന്‍ പൂജാ അര്‍ജനാ, സത്സംഗ് ആദി ആദി ഉനകാ ഹീ ഹോ। ജഹാ
കര്‍മ വ്യവഹാര്‍ സബ് കരതേ പര്‍ ആസക്തി ന ഹോ। സ്വസ്ഫൂര്‍ത ക്രിയാഏ ഹോനേ ലഗേ, വിചാര്‍ ആനേ ലഗേ। വേ ഹീ ബ്രഹ്മവിചാര്‍ ഹോ। സ്വാഭാവിക് ഹോ। ര്‍സ്ഫൂരണാഏം സ്വഭാവിക് ബഹേ। ഐസേ യോഗീ ഹീ ഹോ। ഉപനിഷദാനുസാര്‍ ഹോ। സമത്വ ബുദ്ധി വാലേ ഹോ। ’’സുഖ് ദുഃഖേ സമേ കൃത്വാ ഹോ। ’’സമഃ ശത്രൌ ചമിത്രേച് ’’ ഹോ। ’’സമ് സര്‍വേഷു ഭൂതേഷു ’’ ദേഖതാ ഹോ ’’ സമ് പശ്യന്‍ഹി സര്‍വത്ര സമവസ്ഥിതമീവ്ശ്രരമ്’’ (ഗീതാ 13/28)
സബ് ഐസാ ഹോ। സ്വര്‍ഗ സാ ഹോ। ആത്മവിത് ഹോ। സുസംസ്കൃത് ഹോ। വൈദിക് ശിക്ഷണ്‍ ഹോ। ഋഷികുല ഹോ। സ്വരാജ്യ ഹോ, മോക്ഷ സബ് പ്രാപ്ത കരേ। മഹാത്മാ മഹാപുരൂഷ അധികാധിക് ആവേ। സത്യയുഗ് കേ ബജാരോര്‍പണ്‍ ക്രമ്-ക്രമ് സേ ഹോ കര്‍ ഉത്തമ് ശാന്‍തി കാ ജൈസാ സമയ് ലാനേ മേം സഹായക് ഹോനാ ചാഹിഏ।
(ബോധ്. 35)
’’മേരീ ഹിന്‍ദദേവീ കേ വീര്‍ പുത്ര അവശ്യ ഹീ അപനേ മൂല സ്വരൂപ് കീ ഔര്‍ ദൃഷ്ടി ഫേകേം യഹീ മാത്ര സതയുഗ് കീ ഗിനതീ മേം ഹൈ।’’ (35) ’’സതയുഗ് കാ ഗര്‍ഥ ബന്‍ധേഗാ।’’ (35) ’’---സാക്ഷാത് ശ്രീ കൃഷ്ണ ജന്‍മേഗേ। ഉസേ സതയുഗ് കാ ബാലക് ഹീ സമഝനാ। ’’സത്’’ ശബ്ദ കീ കിതനീ മര്‍യാദാ ബാംധീ ജാ സകതീ ഹൈ - ഐസേ സമഝ് കര്‍ സതയുഗ് കേ ഗര്‍ഭ കാ പോഷണ്‍ കരോ। ദൂസരേ ഗര്‍ഭ കീ ഉപാസനാ കരോ വിചാരോ സേ നിമന്‍ത്രിത് കരോ। ഇസ് സമയ് കോ നിമന്‍ത്രോ। (ബോധ്. 35)
’’ഇസസേ ഭീ അധിക് ഉച്ച പദ് മോക്ഷപദ് ജോ ഉത്തമോത്തമ് ഹൈ ഉസകീ ഔര്‍ തോ ലക്ഷ്യ ബിന്‍ദു കര്‍മ യോഗ് ആചരിത് കരതേ ഹുഏ അവശ്യ രഖനാ ഹൈ ’’ സത്യയുഗ് കേ ആനേ കീ രാഹ ദേഖതേ രഹേ। - ഉസീ ക്രിയാ കേ ഗര്‍ഭ പോഷണ്‍ കരനാ കഹാ ജാതാ ഹൈ। (35) ’’ബാലക് കോ ---- ഉത്തമ് സംസ്കൃതി വാലേ മാര്‍ഗ പര്‍ ജാനേ ദേനാ ചാഹിഏ। യോഗ്യ ദിശാ മേം ഭൂല ഭൂല ഹോ, സമഝാകര്‍ നിര്‍മൂല കരേ।
കര്‍ത്തവ്യ ഹൈ। (35) സത്യയുഗ് ജ സ്ഥൂല രൂപ് മേം ഹോതാ അധികാധിക് ചൈതന്‍യ ഹോതാ ജാതാ। ബുദ്ധി ദ്വാരാ ഭീ വഹ സത്യ സമഝ് മേം ആനേ ലഗേഗാ। അതി സൂക്ഷ്മ സത്യ ജീവന്‍ മേം വ്യവഹാര്‍ മേം ലാവേഗേം। ഗുരൂദേവ നേ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഏക് കര്‍ ബതായാ ’’। ജീകര്‍ ബതായാ। അനുഭവ കരവായാ। ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ। സ്വരാജ്യ കേ സമയ് സഹയോഗ് ഹമാരാ കര്‍ത്തവ്യ ഹൈ സത്യ കീ മര്‍യാദാ ബുദ്ധി മേ പ്രഭു ദേ। ആഗേ സത് ഔര്‍ അസത് സേ പരേ ഹൈ വഹ ലക്ഷ്യ ഹൈ। മോക്ഷ സേ ഭീ ആഗേ പരമ് തത്വ ലക്ഷ്യ ഹൈ। ഉപാസനാ സേ ദയാ സേ വഹ ദര്‍ശന്‍ ദേഗാ। ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ (36) ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ദയാ കരേഗേം। കല്‍യാണ്‍ കരേഗേം। മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കരേഗേ। ഉനകാ ആര്‍ശീവാദ് ഹൈ। തീവ്ര ഭാവ കേ ബല സേ ആജ്ഞാ അനുരൂപ് ബനേഗേ। (36) സതയുഗ് മാംഗോ ജഹാ ഗുരൂ സേവാ ഏക് മാത്ര ഹോ। അനന്‍യ ശരണാഗതി ഹോ। ’’ധ്യാനമൂലം സദ്ഗുരൂമൂര്‍തി പൂജാമൂലം സദ്ഗുരൂപദമ് ’’ ’’സാംസേ സാംസേ രടൂ ഥാരോ നാമ് ’’ ഗുരൂദേവ കീ ആജ്ഞാ പാലന്‍ മേം സേവാ മേം, കാര്‍യോ മേം സതത് ലഗേ രഹേ। സേവാ പൂജാ ബന്‍ ജായ്। തബ് ബാധാഏ നഹീം രഹതീ। പൂര്‍ണതാ ആ ജാതീ ഹൈ। തന്‍മയ് ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’ആപ് സ്വരൂപ് ഓഡഖാമീ താപ് ത്രിവിധ് ഹര്‍ ജോ ’’ ഭേദ് നഹീം രഹതാ। ദ്വേത് നഹീം രഹതാ। മായാ സേ പരേ ഹോ ജാതാ। ഗുരൂ അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ ഹൈ। സേവാ ഗുരൂദേവ കീ യഹീ മുക്തി ഹൈ। സബ് കര്‍മ ഗുരൂദേവ കേ ലിയേ ഹീ ഹോ ജാതേ ഹൈ। ഭക്ത തോ സേവാ കേ ലിയേ ബാര്‍-ബാര്‍ പ്രഭു ഗുരൂദേവ കേ സാഥ് ആനാ ചാഹതാ ഹൈ।
’’രഹേ ജനമ് ജനമ് ഥാരോ സാഥ്’’ വഹ തോ മാംഗതാ ഹൈ ’’ജബ് ജബ് തൂ ആവേ സാഥ് ഹമേം ലാനാ ’’ ഭഗവാന്‍ കേ സാഥ് ഭക്ത ഭീ ആതേ ഹൈ। ലീലാ കരതേ। ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കരതേ। ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദേതേ। സേവാ ഹീ ധര്‍മ ബന്‍ ജാതാ। (37)
ഭക്തി മേം കേവല ഗുരൂദേവ സേ പ്രേമ് ഹീ രഹതാ ഹൈ। ഹൃദയ് ബാര്‍ ബാര്‍ ഭക്ത കാ പ്രേമ് സേ ഭര്‍ ജാതാ ഹൈ। ആനന്‍ദ സേ ഉച്ഛാലേ ഖാനേ ലഗതാ ഹൈ വഹീ സതയുഗ് ഹൈ। പ്രേമ് കീ പരകാഷ്ഠാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കേ ആര്‍ശീവാദ് സേ ആധ്യാത്മിക് ഔര്‍ സര്‍വാഗീണ്‍ സബകീ ഉന്‍നതി ഹോതീ ഹൈ। സഫലതാ, സുഖ്, നൈതികതാ ആദി പ്രാപ്ത ഹോതീ ഹൈ। സതയുഗ് ജഹാ സബ് ഗുരൂദേവ കോ അര്‍പണ്‍ കരതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ സദൈവ ആഗേ തൈയാരീ കരതേ ഹൈ। അനുഭവ ഹോതാ രഹേ। ഉനകേ ധ്യാന്‍ മേം നിരത് രഹേ। ഉനകീ ശരണ്‍ ഹോ। ആശ്രിത് ഹോ। മോഹ ന ഹോ। മോഹ വ ലേന്‍ ദേന്‍ സേ സമ്ബന്‍ധ സമഝ് ആവേ। സബ് പ്രഭു കോ മാനേ। അപനേ കോ വ്യവസ്ഥാപക് മാനേ।
സതയുഗ് മേം മേരാ പന്‍ ന രഹേ। തബ് ആനന്‍ദ ആനന്‍ദ രഹതാ ഹൈ। സച്ചാ സമര്‍പണ്‍, പ്രപത്തി ഹോനേ പര്‍ ഹോവേ। സമ്പൂര്‍ണ വ്യവഹാര്‍ ഭീ ആനന്‍ദ ഹോ ജാവേ। സബ് ആനന്‍ദ ദേനേ ആനേ ലഗതേ ഹൈ। സംയോഗ് കോ സത്സംഗ് ദൃഷ്ടി സേ ദേഖനേ ലഗതേ ഹൈ। (39) ക്രിയാഏ ബ്രഹ്മകര്‍മ ബനാ ലേതേ ഹൈ। പരമാര്‍ഥ ഹോനേ ലഗതാ ഹൈ। ജഗത് ഹിതായ് കര്‍മ ഹോനേ ലഗതേ ഹൈ।
മായാ ഭക്ത കോ സഹായക് ബന്‍ ജാവേ। ഗുരൂ ഭക്തി സേ ശ്രേഷ്ഠ കര്‍മ ഹോതേ ഹൈ। ഉച്ച കര്‍മ ഫല ഭാഗ്യ ബനകര്‍ ആനേ ലഗതാ। സുഖ് ഹീ സുഖ് രഹതാ ഹൈ। വഹീം പരമാത്മാ ഹൈ। നിശംക് ശരണാഗതി രഹതീ ഹൈ। (40)
ഗുരൂദേവ നേ ഇസ് മാര്‍ഗ മേം നിശ്ചിത് വ നിര്‍ഭയ് രഹനേ കാ പ്രഭു നേ ആശ്വാസന്‍ ദിയാ ഹൈ। സബ് പ്ര്‍രഭു കാ ഹൈ। ദൃ മാന്‍യതാ ഹോനേ പര്‍ പ്രഭു സര്‍വത്ര വിജയ് ദേതേ ഹൈ। ’’മൈം പ്രഭു ഗുരൂദേവ കാ ഹൂ ഗുരൂദേവേ മേരേ ഹൈ ’’ വിശ്വാസ് ദൃ ഹോതാ ഹൈ വഹാ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹീ സര്‍വ സാധനാ കേ ഫല രൂപ് ഹൈ। ’’മഹിമാ’’ ജാസൂ ജാനീ ഗണരാഊ ഉനേ ഉസേ പ്രഭു സ്വസ്ഥ കരതേ। ഉത്സാഹീ ബനാതേ। ഔര്‍ ഏകത്വ അനുഭവ ഹോതാ। ’’ഏകോ ബ്രഹ്മോ ദ്വിതീയോ നാസ്തി ’’കാ അനുഭവ ഹോതീ ഹൈ। (40-41) വഹാ ഉബതേ നഹീ। വ്യവഹാര്‍ കോ ഗുരൂ സേവാ മാനതേ ഹൈ। പ്രാര്‍ഥനാ കരതേ രഹനേ സേ ഗുരൂദേവ ദയാ കരതേ ഹൈ। സുഖ് ദുഃഖ് സമേ കൃത്വാ ഉസേ ഭീ പ്രസാദ് മാനതേ ഹൈ। (42)
ഗുരൂദേവ അച്ഛേ ഹീ കരതേ ഹൈ ഏക് ആത്മാ സര്‍വത്ര ദേഖതേ ഹൈ। സാകാര്‍ വഹീ ഹൈ। നിരാകാര്‍ വഹീ। ദ്വേത് ഭീ അദ്വേത് ഭീ വഹീ ഹൈ। ദോനോ ഏക് ദൂസരേ മേം ഹൈ। വഹാ ഭക്ത കര്‍മ ഭോഗ് മേം ഭീ ഗുരൂദേവ പ്രഭുതാ ദേഖതാ ഹൈ। വഹാ ജ്ഞാനീ ഏക് ഹീ ഗുരൂതത്വ സബ് മേം ദേഖേ വഹ ജ്ഞാനീ। വിജ്ഞാനീ ദയാ സേ ഹോതാ ഹൈ। ’’ഹോഈ ഹീ വഹീ ജോ രാമ് രചി രാഖാ’’ വേ കരതേ വഹീ ഹോതാ ഹൈ। (43)
ഉഥല പുഥല ശുഭ് ഹൈ। ഭലേ കേ ലിയേ ഹൈ। ’’സര്‍വ രൂപ് ഗുരൂ സര്‍വദേവ, സദ്ഗുരൂ സര്‍വമ് ഗുരൂമയം ജഗത്’’ സര്‍വവ്യാപകതാ, ’’വ്യാപക് ഛോ സ്വാമീ।’’ സര്‍വാത്മ ഭാവ ബ്രഹ്മ ഹോതാ ഹൈ। മുക്തി ആസക്തി ന ഹോനാ ഹീ ഹൈ। യഹാ ഗുരൂദേവ കേ വചന്‍ പൂര്‍ണ സത്യ ഹൈ। പൂരേ ഹോതേ ഹൈ। നിശ്ചിത് ഹൈ। ഫര്‍ജ കര്‍ത്തവ്യ കര്‍മ കോ മാനതേ । ഗുരൂദേവ കീ കൃപാ സേ നിഷ്കാമ് കര്‍മ പ്രാപ്ത ഹോതാ ഹൈ। വഹീ സച്ചീ സേവാ ഹൈ। (43-44) ഗുരൂദേവ ദയാ നീധി ഹൈ, ഉദാര്‍ ഹൈ, അനുഭവേ। കാര്‍യരൂപ് വഹീ ഹൈ। പ്രഭു അര്‍പണ്‍ കര്‍മ കര്‍ ദോ। വഹീ സേവാ ഹൈ।
പ്രഭു പ്രേമ് രൂപ് ഹൈ। സ്വയം ഹൈ। ’’ഛിദന്‍തി ഹൃദയ് ഗ്രന്‍ഥാനീ’’ നിഷ്കാമ് ഭക്തി സേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ പ്രാപ്ത ഹോതേ ഹൈ। ജ്ഞാന്‍ ഹോതാ ഹൈ। പ്രേമ്, അനുരാഗ് ഉദയ് ഹോ സച്ചീ ഭക്തി ഹോതീ ഹൈ।
വഹാ ഹൃദയ് മേം ഗുരൂ കാ ധ്യാന്‍ കരതേ ഹൈ। സാഥ് സാഥ് ജപ് ഹോതാ ഹൈ। ബ്രഹ്മ മൂര്‍ഹത് മേം വഹാ 3 ഘംടേ കാ പരിപക്വ സമാധി ഹോതീ ഹൈ। സിദ്ധാന്‍ത സമഝനാ ഗീതാ ഹൈ। (44-46)
ഏകത്വ ഗുരൂ സേ അനുഭവ കരതേ ഹൈ। തന്‍മയ് ഹോതേ। ജപ്, സത്സംഗ്, ലീലാ ചര്‍ചാ, മഹിമാ കഥന്‍, ആദി ആദി ഹോതേ ഹൈ। സേവാ ഭക്തി ദേതേ ഹൈ। അദ്വേത് മേ ലേ ജാതേ ഹൈ। ഗുരൂ കേ ധ്യാന്‍ സേ സബ് കാമ് ഹോതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കേ പാസ് ജാനേ കേ സംകല്‍പ മാത്ര സേ സര്‍വത്ര ശുഭ് ഹോനേ ലഗതാ ഹൈ।
’’ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഗുരൂ ശരണേ ജാതാ, അഘഢഗ് നാഖേ നിവാരീ ’’
’’ന ശോക് ഭയ് ചിന്‍താ ന ക്ലേശ കദീ രോതോ’’ ’’വിശ്വ മാഹീ ദീഠാ’’ ’’സര്‍വത്രം രലിയാവണോ’’ ലഗനേ ലഗതാ ഹൈ। ’’ജീവമടീ ശിവഥഈ ഗയോ ’’ യേ തോ ബഹുത് ’’ രൂപാരാ ഹൈ ’’ ആഗേ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കഹതേ ഹൈ ’’ഭക്ത കേ ദ്വാരാ ഭഗവാന്‍ സംസാര്‍ കാ കാമ് കരതേ ഹൈ।
ഗോപാല നേ ഗോസ്വാമീ ദില്‍ലീ കോ, ആനേ പര്‍ വേതന്‍ കാ പൂഛാ ബോലേ പൂരാ നഹീം ഹോതാ ഹോഗാ। ദില്‍ലീ ജാനേ പര്‍ ദോനോം ബാര്‍ സബ് കാ വേതന്‍ വൃദ്ധി ഹോ ഗഈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്ത കേ ദ്വാരാ സംസാര്‍ കീ വ്യവസ്ഥാ കരതേ ഹൈ। ഗോസ്വാമീ സേ ഭരൂച് മേം ഗോപാല നേ മകാന്‍ കാ പൂഛാ। ദില്‍ലീ ജാനേ പര്‍ സസ്തേ മകാന്‍ കീ സ്കീമ് ആഈ ഔര്‍ കിശ്തോ മേം। വഹ ഭീ ബഹുത് കമ്। ഇസ് പ്രകാര്‍ സബകീ വ്യവസ്ഥാ കരീ। ഉനകേ ആദേശ സമ്പൂര്‍ണ സൃഷ്ടി മാനതീ। ഉനകേ ഭയ് സേ സബ് ചല രഹേ ഹൈ। സൂര്‍യ ചന്‍ദ്ര യമ് ആദി। വേദ് വ ഉപനിഷദ് ഘോഷ കരതേ ഹൈ।
ഭക്തോം കേ ലിയേ ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ഹൈ ’’ പ്രഭു സേവാ ഉഠാതേ ഹോ -- ഇസ് പ്രകാര്‍ കീ ഭേംട് പ്രഭു കേ ചരണോം മേം ബഹുത് ഊചീ പ്രകാര്‍ കീ ഗിനീ ജാതീ ഹൈ।’’ ഊചേ പാത്ര ഭക്ത കേ ലിയേ കഹതേ ’’ തുമ്ഹാരേ ഹൃദയ് മേം അന്‍തര്‍ മേം ഇതനീ ശ്രദ്ധാ ഔര്‍ പ്രേമ് കൈസേ ഉദ്ഭവ ഹുആ യഹ ഭീ ഏക് ഊചീ പാത്രതാ കാ പ്രമാണ്‍ ഹൈ। പാത്ര കബ് ഖില ഉഠതേ ലിഖതേ ഹൈ - ’’ഊചേ പാത്ര കോഈ ഏക് വിക്ഷേപോ കേ കാരണ്‍ അമുക് സമയ് അജ്ഞാന്‍ ദശാ മേം രഹകര്‍ സഹജ് ഇശാരേ സേ അദ്ഭുത് ഖില ഉഠതേ ഹൈ। ’’ ഗുരൂദേവ ഊചേ പാത്രോ കേ പ്രേമ് കോ ദേഖകര്‍ ആനന്‍ദ വിഭോര്‍ ഹോ ജാതേ। വേ സ്വയം ലിഖതേ ഹൈ ’’പ്രേമീ - ശുദ്ധ പ്രേമീ - ഭക്തോ കോ ദേഖതാ ഹൂ । ഉന്‍ഹേം യാദ് കരതാ ഹൂ ഉനകേ പത്ര പതാ ഹൂ। തബ് മേരേ ദേഹ കീ സ്ഥിതി യോഗേശ്വര്‍ കീ സ്ഥിതി കേ സമാന്‍ ഹോ ജാതീ ഹൈ। ഇസകാ വര്‍ണന്‍ അശക്യ ഹൈ ’’ പാത്ര കോ വേ ഗുരൂദേവ സ്വയം തൈയാര്‍ കരതേ ഹൈ। ’’ തൈയാരീ തോ അന്‍തര്‍ പ്രദേശ മേം ഇതനീ ഹോതീ രഹതീ പ്രസംഗ് മിലതേ ഹീ ഥോേ ഹീ സമയ് മേം ആധ്യാത്മിക് ജീവന്‍ ബതാ സകോഗേം। ആഗേ ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ഹൈ ’’ മാംസിക് ബംധന്‍ കോ ഘാരോേം സബ് ഭൂല സകതേ ഹൈൈ।’’ ആഗേ നിശ്ചയ് കീ ദൃതാ ബതാതേ’’ അന്‍തിമ് ലക്ഷ്യ കോ കഭീ ഭൂലതേ നഹീം ഹോ।’’ അപനേ ഭക്തോം ഊചേ പാത്ര സേ പ്രേമ് മേം ആകര്‍ ബാതേ കരതേ ഹൈ। ഭേദ് നഹീം രഖതേ। മിത്രവത് രഹതേ। ഉന്‍നതി കരതേ ഹൈ। പ്രശംസാ കരതേ। ദേ ദേതേ ഹൈ। ഭക്ത വൈസേ ഹീ ബനനേ ലഗതേ ഹൈ। ബനതേ ഹൈ। സബ് കര്‍മ പ്രഭു കേ ലിയേ കരതേ ഹൈ। । 25।
അവതാര്‍ ഭക്തോം പര്‍ ദയാ കരകേ ഹോതേ ഹൈ। ഭക്തോം കേ പ്രേമ് കേ അധീന്‍ ഹോകര്‍ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഭീ സാകാര്‍ രൂപ് മംേ ആരൂ ഹുഏ। ഗീതാ മേം സ്പഷ്ട ലിഖാ ഹൈ। ’’പരിത്രാണായ് സാധൂ നാമ്’’ ഭക്ത കേ ലിയേ ആതേ ഹൈ। ഭക്ത കോ സതാനേ വാലോം ദുഷ്ടോ കോ ദണ്‍ഡ ദേതേ ഹൈ। ’’ വിനാശായ് ദുഷ്കൃതാമ്’’
ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ സംസാര്‍ കാ കാമ് കരതേ। അത്യാചാര്‍ മിടാതേ ഹൈ ഔര്‍ ’’ധര്‍മ കീ സ്ഥാപനാ കരതേ। നിയമ് ലാഗൂ കരതേ। രാമകൃഷ്ണ നേ പുരാനീ ജ വ്യവസ്ഥാ കോ ധ്വസ്ത കിയാ। പുരാതന്‍ വ്യവസ്ഥാ മേം ദോഷ ആയാ ഉസേ സമാപ്ത കിയാ। ഛൂആഛൂത് ജാതീ വാദ്, ആദി ആദി അനേംകോം ദുഷിത് വ്യവസ്ഥാ വിചാര്‍ രഹന്‍-സഹന്‍, ഖാന്‍-പാന്‍ ബോല-ചാല, ആചാര്‍-വിചാര്‍, ജ്ഞാന്‍-വിജ്ഞാന്‍, ധര്‍മ-കര്‍മ സബ് മേേം സുധാര്‍ കിയാ। ഔര്‍ ഭാരത് കീ കുണ്‍ഡലീ ജഗാഈ। ഔര്‍ അദ്ഭൂത് പരിവര്‍തന്‍ ദു്രതഗതി സേ ഹുഏ। അപനേ ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ സമാജ് കാ കാമ് കിയാ। ജോ മാന്‍യതാ ഏവം ജീവന്‍ ഹജാരോം സാലോം സേ ചലേ ആ രഹേ നയേ വേ ബദലനേ ലഗേ। ആജ് ഹമ് ബൈഠകര്‍ വിചാരോം കി ഉസ് സൌ പചാസ് സാല കേ സമാജ് കീ ഔര്‍ ആജ് കേ സമാജ് കീ തുലനാ കരേ തോ ഹമേം ജ്ഞാന്‍ ഹോഗാ। യഹ സബ് പരിവര്‍തന്‍ ഇനതീ ദു്രതഗതി സേ കൈസേ ഹുആ ?ഹമാരേ ഏക് ഹീ ജീവനകാല മേം യഹ സബ് ദേഖാ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല നേ ഭീ ഭക്തോേം കേ മാധ്യമ് സേ സംസാര്‍ കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। പുരാനീ മാന്‍യതാ വിചാര്‍ ജീവന്‍ രഹന്‍-സഹന്‍ ഖാന്‍-പിന്‍ ബോല-ചാല ഉഠക് ബൈഠക്, ആചാര്‍ വിചാര്‍, ധര്‍മ-അധ്യാത്മ, ജ്ഞാന്‍-വിജ്ഞാന്‍ അദി ആദി മേം പരിവര്‍തന്‍ ലാകര്‍ സംസാര്‍ കാ കാമ് കിയാ। ലീലാ ലീലാ മേം ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ। ഭക്ത കേ ദുഃഖ് ദൂര്‍ ഹുഏ। വേ തോ ’’വ്യാപക് ഛോ സ്വാമീ ഹൈ।’’ ഗുരൂദേവ തോ സാക്ഷാത് ബ്രഹാ ഹൈ। വിഭൂ വ്യാപക് ഹൈ ’’ വേ ജോ കാമ് കരതേ ഹൈ വേ സാരേ ബ്രഹ്മാണ്‍ഡ മേം ലാഗൂ ഹോതേ ഉന്‍ഹേം ആദേശ സാരീ പ്രകൃതി പാലതീ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കീ പ്രാര്‍ഥനാ സേ ദ്രവിത് ഹോകര്‍ ഭക്തോം കേ ലിയേ വേ കാമ് കരതേ ഹൈ ജോ സാരീ ദുനിയാ കേ കാമ് ഹോ ജാതേ ഹൈ। ഇസീലിയേ ’’സമ്ഭവാമി യുഗേ യുഗേ।’’ ബാര്‍-ബാര്‍ സംസാര്‍ കീ വ്യവസ്ഥാ കരന്‍ ആതേ ഹൈ। ഭക്ത ഭീ സബ് പ്രഭു കോ സോപ് ദേതേ। ഗുരൂ മയ് ഹോ ജാതേ ।
നിഡര്‍ ഹോതേ। ആശ്രിത് ഹോതേ। ഉന്‍ഹേം ജോ മിലാ ഹോതാ സബ് പ്രഭു സേവാ ലഗതാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കഹതേ ഐസാ ഭക്ത മേരാ ഹൃദയ് ഹൈ। (ബോധ്. 25)
വേ ’’ ഉന്‍ഹേം പ്രാണോം സേ ഭീ പ്യാരേ ഹൈ ।’’ ഭക്ത ഔര്‍ ഭഗവാന്‍ ഏക് ദൂസരേ കേ ലിയേ ഹോതേ ഹൈ। രാമകൃഷ്ണ ആയേ തോ വിവേകാനന്‍ദ കേ ലേകര്‍ ആയേ। അവതാര്‍ ജബ് ഹോതാ ഹൈ തോ ലീലാ സഹയോഗീ സാഥ് ആതേ ഹൈ। ഭക്ത സാഥ് ആതേ ഹൈ। രാമാവതാര്‍ മേം സബ് ദേവതാഓം നേ ഭീ പഹലേ ആകര്‍ ലീലാ മേം സഹയോഗ് ദിയാ। ഉന്‍ ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ രാവണ്‍ ആദി കേ അത്യാചാര്‍ വ ദുരാചാര്‍ കോ സമാപ്ത കിയാ। വൈദിക് വ വേദാന്‍ത കോ ലാഗൂ കിയാ। ധര്‍മ കീ സ്ഥാപനാ കീ। അപനേ ഭക്തോേം കേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। ഇസീ പ്രകാര്‍ കൃഷ്ണാവതാര്‍ മേം പ്രഭു നേ ഭക്തോം കോ സുഖ് വ ആനന്‍ദ ദിയാ ഭക്തോം ദ്വാരാ സംസാര്‍ കാ കാമ് കിയാ। ധര്‍മ, കര്‍ത്തവ്യ, സിദ്ധാന്‍ത ലാഗൂ കിയേ। അധ്യാത്മ ജീവന്‍ ദിയാ। രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഭീ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലായേ കുലാബേന്‍ കോ ബാബജീ നേ കഹാ ഥാ അപനേ പിഛലേ ജന്‍മ മേം സാഥ് ഥേ। അനേക് ഭക്തോം കോ പിഛലേ ജന്‍മോം കേ നാമ് ദിയാ। ജൈസേ ദത്ത ആദി। അനേക് ഭക്ത ജോ പ്രഭു കേ സാഥ് മേം ലീലാ സഹയോഗീ ഥേ ഉനകേ ഗുരൂദേവ നേ നാമ് ബതായേ। ഘാസീഭഈ കേ ലാദൂ മഹാരാജ് രാമകൃഷ്ണ കേ സമയ് കേ ബതായേ। മോടാ കോ നരേന്‍ദ്ര ഥാന്‍ദലാ മേം ബതായാ। ഗോപാല കോ സ്വയം കോ മീരാ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു നേ ബതായാ ഔര്‍ ബാംസുരീ സേ ഉനകാ ആര്‍കഷണ്‍ പ്രമാണ്‍ ദിയാ। ഉന്‍ഹേം കൃഷ്ണ സ്വരൂപ് കാ ആനന്‍ദ ദിയാ। പ്രമാണ്‍ ദിയാ। ഇസ് പ്രകാര്‍ അനേക് പ്രമാണോം സേ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലേകര്‍ ആയേ। പ്രമാണ്‍ ദിയേ। ഇസ് ജീവന്‍ മംേ ജീനേ മേം ധര്‍മ ഔര്‍ അധ്യാത്മ മേം ജോ കഠിനാഈ ആയീ ഉന്‍ഹേം ദൂര്‍ കിയാ। ഔര്‍ ജീവന്‍ മേം സുധാര്‍ കിയേ। നവീന്‍ ജീവന്‍ പദ്ധതി ലാഗൂ കീ। പുരാനീ വ്യവസ്ഥാ ധ്വസ്ത കീ । നയീ വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ കീ । വിവേകാനന്‍ദ കഹതേ കി ദൂസരാ വിവേകാനന്‍ദ ഹീ വിവേകാനന്‍ദ കേ കാര്‍മോ കോ സമഝ് സകതേ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു ഭീ യഹീ ബാത് കഹതേ। ഉനകോ കൌന്‍ ജാന്‍ സകതാ। ’’ജാനത് തുമ്ഹീ തുമ്ഹീ ഹോഈ ജാഈ ’’ ’’ബ്രഹ്മവിദ് ബ്രഹ്മൈവ ഭവതി’’ ’’തുമ്ഹേ വ വിദിത്വാതി മൃത്യു മേതി’’ ഉനകീ മഹിമാ അനന്‍ത ഹൈ। ലിഖതി യദി ശാരദാ സര്‍വകാലം പാരനയാതി।’’ ഇസീലിയേ ’’സമ്ഭവാമീ യുഗേ യുഗേ’’ ബാര്‍ ബാര്‍ അവതാര്‍ ലേതേ ഹൈ ഭക്തി സേ ദ്രവിത് ഹോകര്‍। ’’തദാത്മാനാമ് സൃജാമ്യഹമം ’’ ധര്‍മസ്ഥാനായ് ആതേ। ജഗത് വ്യവസ്ഥാ കേ ലിയേ അവതരിത് ഹോതേ। ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദേനേേ ആതേ। ദുഃഖ് ദൂര്‍ കരതേ। ലീലാ ഗുരൂദേവ നേ ഭക്തോം കേ സാഥ് കീ ആനന്‍ദ ദിയാ। ഭക്തോം കേ കാമ് കിയേ। ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ സംസാര്‍ കാ കാമ് കിയാ। ജോ സമയ് കേ സാഥ് അനുഭവ മേം ആവേഗാ। സതയുഗ് കേ ആനേ കാ വചന്‍ ദിയാ। സത്യബുദ്ധി മേം ആവേഗാ പര്‍ അപനേ സമയ് പര്‍ ആഗേ ആനേ വാലേ പരിവര്‍തന്‍ വ സമയ് കാ ഭീ പ്രഭു നേ സ്പഷ്ട കിയാ ഹൈ। ഉന്‍ഹോനേം ജോ ജോ വചന്‍ ദിയേ। ഭക്തോം കോ വേ സബ് പൂരേ ഹോഗേ। ഔര്‍ ഉന്‍ ഉന്‍ വചനോം വ സംകല്‍പോം കേ ദ്വാരാ സംസാര്‍ കേ ശുഭ് കാര്‍യ ഹോഗേ। നഈ വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ ഹോഗീ। ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല നേ വിശ്വ ബ്രഹ്മാണ്‍ഡ വ സംസാര്‍ കീ ജഗത് കീ സബ് വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ കര്‍ ദീ। സബ് കാമ് പൂരേ കരകേ ശരീര്‍ ഛോാ ഹൈ। ബോലാ കീ അബ് സബ് കാമ് ഹോ ഗയേ। പൂഛാ ഥാ അബ് കാമ് തോ നഹീം। അബ് കോഈ പ്രശ്ന തോ നഹീം। ജിന്‍-ജിന്‍ കാമോം കേ ലിയേ ആയേ വേ സബ് കാമ് പൂരേ കിയേ। വേ സബ് സംകല്‍പ പൂരേ കിയേ। വേ സബ് വചന്‍ ദിയേ। ഉനകേ വചന്‍ ഝൂഠക് ഹോയ് നഹീം। വേ സബ് പൂരേ ഹോ രഹേ ഹൈ। പൂരേ ഹോഗേേ। പ്രകൃതി കോ ഉന്‍ഹേം പൂരാ കരനാ ഹോഗാ। ഉനകേ ആദേശ സേ, ഭയ് സേ സബ് ചലതാ ഹൈ। ചല രഹാ ഹൈ। ചലതാ രഹേഗാ। അധ്യാത്മ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഏക് ഹോതാ ജാവേഗാ। സിദ്ധാന്‍ത ജീവന്‍ മേം ഉതരതേ ജാവേഗേ। ഔര്‍ സത്യ ജീവന്‍ മേം ആതാ ജാവേഗാ। സത്യ ബുദ്ധി മേം ആനേ ലഗേഗാ। ആവേഗാ। സത്യയുഗ് കാ ഗര്‍ഭ ബംന്‍ധേഗാ। സത്യ യുഗ് ആവേഗാ। പര്‍ ഗുരൂദേവ കീ ഇച്ഛാനുസാര്‍ സംകല്‍പാനുസാര്‍ ദയാ കരേഗേം। ഭക്ത കേ ഭാവാനുസാര്‍ । ഗുരൂദേവ ലിഖതേ ’’ഭക്തോം സേ മേരീ താദാത്മയ് ദ്വാരാ ഹീ മൈ പൂര്‍ണതാ പ്രാപ്ത കരതാ ഹൂ ’’ (25) കൈസീ ഭക്തോം പര്‍ ദയാ । വേ തോ സ്വയം പൂര്‍ണ ഹൈ। ഭക്തോം പര്‍ ഉനകീ ദയാ। ഉന്‍ഹേം ആഗേ കരതേ ഹൈ। ’’വേ മുഝേ സ്മരണ്‍ രഖേ യഹീ മൈം ചാഹതാ ഹൂ। ’’(25) ’’സബ് കര്‍മോ കോ നിശേഷകര്‍ ഇതി കര്‍തവ്യതാ പ്രാപ്ത കരനേ പര്‍ ഉന്‍ഹേം അപനേ ലിയേ കുഛ് കരനാ ഹോതാ ഹീ നഹീം ’’ (25) സബ് ഗുരൂദേവ സ്വയം ഭക്തോം കേ ലിയേ കരതേ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തമേ തോ ആനന്‍ദ കരോ’’ ഹൂ തോ സോയാലാ നേ ജഗാ ലൂഗാ സമയ് പര്‍ ഗോപാല ’’ഹൂ തമാരേ മാടാ കരൂ ഛൂ’’ ഭക്ത ഭീ സബ് പ്രഭു കേ ലിയേ കരതേ ഹൈ। ’’പ്രഭു ഉനകേ സേവക് ബനേ’’ ’’അപനീ ശത്താ ദേ പ്രഭു’’ ’’ഭക്തോം കോ സുഖ് ഭോഗ് കരാതേ പ്രഭുതാ ഹൈ।’’ ’’വിശ്വ കേ മഹാന്‍ ദാത്താ വ ഉദാരതാ ബതാവേഗേം।’’ ഇസ് വിശ്വാസ് സേ ഭക്ത ലോഗ് ഉനകേ പീഛേ-പീഛേ ദൌതേ ഹൈ। സചമുച് മേം വഹ മഹാന്‍ ഹൈ। വഹ സബ് സര്‍വ കുാ, കര്‍കട് കചരാ വ ഹമാരാ അപനേ മേം ലേ ലേതാ ഹൈ। (25) ’’ബദലേ ഔര്‍ അമരത്വ ദേതാ ഹൈ।’’
പൂണ്‍യ ലേ ലേതാ ഹൈ, ഔര്‍ അചല ഭക്തി ലേ ലേതാ ഹൈ ഔര്‍ അഖണ്‍ഡ ആനന്‍ദ കീ ബകശീസ് ഉന്‍ഹേ ദേതാ ഹൈ। ഭ്രമണാ ലേ ലേതാ ഹൈ ഔര്‍ ബ്രഹ്മത്വ ഉന്‍ഹേം പ്രദാന്‍ കരതാ ഹൈ।(25) ഐസേ വേ ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹൈ। സാരേ വിശ്വ കേ ജീവ ജിസമേം ചിരകാല ശാന്‍തി പ്രാപ്ത കരതേ ഹൈ। ഫിര്‍ ഭീ ഉസമേം കുഛ് ഭീ കമ് നഹീം ഹോതാ അനേക് യുഗ് ബീതനേ പര്‍ ഭീ ജിസമേം കുഛ് ഭീ ന്‍യൂനാധികതാ ഹോതീ ഹീ നഹീം ഐസാ പ്രഭു ഗുരൂദേവ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല ഹൈ। ഉസകീ പ്രഭുതാ ഹൈ। മഹാനതാ ഹൈ। അപാര്‍ മഹിമാ ഹൈ। ’’സഭീ ഉസ് പര്‍ വിശ്വാസ് കരതേ ഹൈ। ജോ ചാഹിയേ ഉസീ സേ പ്രാപ്ത കരതേ ഹൈ। വഹ തോ വാസ്തവ മേം മൂര്‍തിമന്‍ത ഈശ്വര്‍ ഹൈ। വേ രാമ് ശ്യാമ് ഗാപോല ഹൈ। ജബ് വേ സാകാര്‍ സ്വരൂപ് മേം ആരൂ ഹോനേ കീ രീതി ജാനേ തഥാ ഭക്തോം കേ പ്രഭു കീ മുഗ്ധ സ്ഥിതി കാ പരിചയ് ഹോതീ ഹൈ। അനുഭവ ഹോ സകതാ ഹൈ। തഭീ വേ അപനേ ജീവന്‍ കോ ധന്‍യ കൃതാര്‍ഥ ഹുആ സമഝതേ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ പ്രഭു ഭക്തോം പര്‍ ദയാ കര്‍ ഉനകേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കാ കാമ് കരതേ ഹൈ। ലീലാമയ് ഹൈ। ഭക്ത ഗുരൂദേവ കീ ശക്തി സേ വിശ്വ കല്‍യാണ്‍ കേ ലിയേ പാത്ര ബനകര്‍ ദൌ പതേ ഹൈ। ’’അഗ്രസര്‍ ഥഈ സഹുനേദോരീ ജാതാ, സഹുനാ ഹിത് മാ തത്പര്‍ രഹതാ। സഹു നേ പോതാ ജേവാ ഗണതാ, ശുഭ് ലക്ഷണ്‍ ശാം ശാം ദേഖാതാ।’’ ’’വിശ്വ ജ്യോതി അഖണ്‍ഡ ദേഖായ്-ദീവോ ദുനിയാനോ’’ ശിഷ്യ കോ സാരാ വിശ്വ ഏക് അഖണ്‍ഡ പ്രകാശമയ് ദിഖതാ ഹൈ। സാരേ വിശ്വ കാ വഹ ഗുരൂദേവ കീ ദയാ സേ ഗുരൂദേവ കാ കാമ് കരതാ ഹൈ। വിവേകാനന്‍ദ നേ രാമകൃഷ്ണ കേ ജഗത് ഹിതായ് കാമ് കിയേ। വേദാന്‍ത കാ പ്രചാര്‍ കിയാ। മേം ശിഷ്യ ഗുരൂ കീ ശക്തി കേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കാ കാമ് കരതേ ഹൈ। ശിഷ്യ മേം ഗുരൂ സ്വയം രഹതേ ഹൈ। ’’ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ഹൈ മൈം തോ ഹൂ തോ ഏനാമാ രഹിനേ നേ തൈയാരീ കരൂ ഛൂ അന്‍തമാ ഏനേ ചാബീ ആപീ ദൂ ഛൂ’’ ശിഷ്യ ഹീ ഗുരൂ കീ പഹചാന്‍ ഹൈ।
യഹാ ’’നിത്യ ശുദ്ധം ചേതന്‍ സ്വരൂപ് ഹൈ।’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു നേ ഭജന്‍ ’’ഊ നിത്യ ശുദ്ധ ഊ കാര്‍ ഹോ തുമ് ഗുരൂദേവ കോ ഉനകീ ജഗഹ ചേതനയ് ഹോ തുമ് ഗുരൂദേവ ’’ ചേതന്‍ ഹൈ। ഉനകീ ചേതനതാ ഹീ സാരീ സൃഷ്ടി മേം വ്യാപ്ത ഹൈ। ’’ആ വിശ്വനാ അണു അണു മേം ആപ് പോതേ ’’ നേ ആപ് ഏക് അഖിലേശ മഹദ് സ്വരൂപേ।’’
ഇസ് മാര്‍ഗ മേം ജ്ഞാന്‍ കോ വ്യവഹാര്‍ മേം ലായാ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ ഹൂ തോ ശക്കര്‍ നോ ഹല്‍വോ വണാവുനേ ഖാഊ ഛൂ।’’ വേദാന്‍ത കോ വ്യവഹാര്‍ മേം ലായാ ഹൈ। വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഗുരൂദേവ നേ ഏക് കിയാ। ജ്ഞാനീ താ ഹൈ ഹീ വിജ്ഞാനീ ഭീ ഹൈ। ജീവന്‍ മേം ഉതരാ ഹൈ। ഉനകാ പൂരാ ജീവന്‍ വേദാന്‍ത ഔര്‍ വ്യവഹാര്‍ ഏക് കര്‍ ദിയാ। കേവല ബ്രഹ്മനിഷ്ഠ ഹൈ। മംത്ര ദൃഷ്ടാ ഹീ നഹീം।
സ്വയം മംത്ര സൃഷ്ടാ ഹൈ। പൂരാ ജീവന്‍ സത്യ സ്വരൂപ് ഹൈ। ബ്രഹ്മ സ്വരൂപ് ഹൈ।ഏക് ക്ഷണ്‍ മേം ലീന്‍ ഹോ ജാതേ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തമേ പലക് മാരോ ഏനാ പഹലാ തോ ഹൂ ലീന്‍ (ബ്രഹ്മമാ) ഥാഈ ജാഊ ।’’ ജഗത് കാ വ്യവഹാര്‍ കരനേ നീചേ ആതേ। വ്യവഹാര്‍ കരനേ കേ ബാദ് തുരന്‍ത സബ് സംസ്കാരോ കോ ലീന്‍ കര്‍ ദേതേ। സമാപ്ത കര്‍ ദേതേ। ഔര്‍ ബ്രഹ്മ മേം ലീന്‍ ഹോ ജാതേ। ’’പാനീ പര്‍ കീ ലകീര്‍ ജേമ്।’’ ഉനകാ പന്‍ദ്രഹ ആനീ മന്‍ ബ്രഹ്മ മേം രഹതാ। ഇസീലിയേ ഉനകാ വ്യവഹാര്‍ ഭീ ബ്രഹ്മ സ്വരൂപ് ഹോതാ ഹൈ। ബ്രഹ്മകര്‍മ ഹോതാ ഹൈ। ’’മ്ഹാരാ രാമ് നാ വചനോം മംേ ഝൂഠക് ഹോയ് നഹീം।’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ഹൂ തോ മജാക് മാ ഭീ ഝൂഠ് നഥീ ബോലൂ’’ ഉനകേ വചന്‍ ഹൈ ’’ബന്‍ദൂക് നീ ഗോലീ ഖാലീ ജായ് പര്‍ മ്ഹാരാ വചന്‍ ഖാലീ നഥീ ജായ്।’’ ഉന്‍ഹോനേം ജോ കഹാ വഹീ ഹോതാ ഹൈ। ഹോ രഹാ ഹൈ। ഹോതാ രഹേഗാ। ഉനകേ സംകല്‍പാനുസാര്‍ സാര്‍ സൃഷ്ടി കോ ചലതേ രഹനാ പേഗാ। ഉനകാ ആദേശ അനുസാര്‍ പ്രകൃതി കോ ചലനാ പേഗാ। പാലന്‍ കരനാ പേഗാ। ഉനകേ ഭയ് സേ സൂര്‍യചന്‍ദ്ര യമ് ആദി സബ് ഗൃഹ ക്ഷത്ര ആദി സബ് ചല രഹേ ഹൈ। അപനാ അപനാ കാമ് കര്‍ രഹേ ഹൈ। ജോ-ജോ വചന്‍ ദിയേ ഭക്തോം കോ വേ പൂരേ നിശ്ചിത് സമയ് പര്‍ ഹോഗേ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ ഭക്തോം കേ ദ്വാരാ ഗുരൂദേവ ജഗത് കാ കാമ് കരതേ। വ്യവസ്ഥാ ജഗത് കീ കരതേ। പരിവര്‍തന്‍ ജഗത് മേം കരതേ। പുരാനീ ജ അവ്യവഹാരിക് വ്യവസ്ഥാ കോ ധ്വസ്ത കരതേ। നയീ വ്യവസ്ഥാ ലാഗൂ കീ। ജഗത് കാ ഹിത് ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ ഭക്തോം കേ ദ്വാരാ കീ। ഭക്തോം ദുഃഖ് ദൂര്‍ കിയേ। ’’വിനാശയ് ദുഷ കൃതാമ്’’ ദുഷ്ടോം കാ ദബന്‍ കിയാ। സതയുഗ് ലാനേ കാ മര്‍ഗാ പ്രശസ്ത കിയാ।
ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്ത കേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കേ ഹിതാര്‍ഥ ലോകല്‍യാര്‍ഥ, പരമാര്‍ഥിക് കര്‍മ ഭക്തോം സേ പ്രഭു കരവാതേ ഹൈ। ’’ജീവമടീ ശിവ ഥാഈ ഗയോ’’ ’’ഏ ഗുണ്‍ കേമ് വിസാരേ’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതാ ’’പാരസ് നേ പാരസ് ബണാവൂ ഛൂ।’’ ഭക്ത കോ അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ। അപനീ സാമര്‍ഥ്യ ദേ ദേതേ। പാത്ര ബനാതേ। ജഗത് ഹിതാര്‍ഥ ഉനകേ ആദേശ സേ വഹ കരതേ ഹൈ। സബ് ഭക്ത ഉനകാ ഗുരൂദേവ കാ സ്വരൂപ് ഹൈ। ഉനകീ ഭക്തി വ ശക്തി ഔര്‍ സാമര്‍ഥ്യ ഉനമേം ഹൈ। ഉന്‍ഹേം ആദേശ ജഗത് കേ കാമ് കാ ഹൈ വേ കരനാ ഹൈ। ആഗേ ഭീ ഭക്തഗണ്‍ ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ അനുസാര്‍ ഗുരൂദേവ കീ മഹിമാ വ്യാപക് കരതേ രഹേഗേ। ദീപാവേഗേം
അപനേ ഗുരൂദേവ കോ। രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കോ മഹിമാ സാരേ വിശ്വ മേം വ്യാപ്ത കരേഗേ। ഉനകേ സിദ്ധാന്‍തോം കോ ഗുരൂദേവ കേ ജീന്‍ കോ। ഗുരൂ കേ ഇസ് കര്‍മ സന്‍യാസ് മാര്‍ഗ കോ പ്രസാര്‍ കരേഗേ। ജ്ഞാന്‍ നിഷ്കാമ് കര്‍മ ഔര്‍ ഭക്തി കേ ഇസ് മാര്‍ഗ കോ ദുനിയാ മേം ഫൈലാവേഗേ। പ്രവൃത്തി മാര്‍ഗ കാ ഗൃഹസ്ഥ മേം രഹകര്‍ ഭീ പ്രാപ്ത കിയാ ജാ സകതാ ഹൈ। ബതാവേഗേ। സതയുഗ് ലാനേേ മേം ’’ തുമ് ഔര്‍ ഹമ് ’’ ഉനകാ ആദേശ ഹൈ। സതയുഗ് ആയേഗാ രാമ് ശ്യാമ് ഗോപാല കാ വചന്‍ ഹൈ। ആദേശ ഹൈ। ആര്‍ശീവാദ് ഹൈ। സംകല്‍പ ഹൈ। ഭക്തോം കേ മാധ്യമ് സേ। ശിഷ്യോം കേ ദ്വാരാ। ഉനകാ ആദേശ അവതരിത് ഹോഗാ। വ്യാപ്ത ഹോഗാ। മഹിമാ ഉനകീ സര്‍വത്ര ദിഗ് ദിഗ്ന്‍ത വ്യാപ്ത ഹോനേ സേ കൌന്‍ രോക് സകതാ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കാ അവതരണ്‍ കേ കഈ കാരണ്‍ ഹൈ। ഉദ്ദേശ്യ ഹൈ। ഭക്തോം കീ ഭക്തി സേവിഗലിത് ഹോകര്‍ സാകാര്‍ രൂപ് ലിയാ। ഭക്തോം കേ ദുഃഖ് ദൂര്‍ കിയേ ഭക്തോം കോ ആനന്‍ദ ദിയാ। ലീലാ കീ। ലീലാ ലീലാ മേം ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। നയീ വ്യവസ്ഥാ കാ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കിയാ। സംകല്‍പ കിയേ। ആദേശ ദിയേ। സതയുഗ് ലാനേ കേ ലിയേ തൈയാരീ കീ। പാത്രോം കോ തൈയാര്‍ കിയേ। ആഗേ ഗോപാല കഹതേ ’’ബാലകോ മാ സംസ്കാര്‍ പഡേ ഛേ।’’ മന്‍ദിര്‍, ഭക്ത ശിഷ്യ ആദി കേ ദ്വാരാ നയീ പീീ തൈയാര്‍ ഹോതീ ജായേഗീ। സംസ്കാര്‍ അധികാധിക് സംസ്കാര്‍ മേം പഢേഗേ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ഷ്ഡല്‍ ൈമ്സ്ഥ് പ്ൈ ന്‍ഛപ്ന്‍മ്ത്ബ്പ്ജ്ല്‍ഷ് സച് മേം വേ ജഗത് മേം ലാനേ വാലേ സാക്ഷാത് ബ്രഹ്മ ഹീ ഹൈ। അധ്യാത്മ വ ധര്‍മ ഇസ് മാര്‍ഗ സേ ഉനകീ പൂജാ സേ ആവേഗാ। ചേതനാ ആവേഗീ। ക്രമശഃ അധിക് ചേതനതാ ആവേഗീ। ’’വിചാര്‍ സ്ഫൂരേഗേ വേ സ്വാഭാവിക് ഹോഗേ।’’ ’’സ്ഫൂരണാഏ സ്വാഭാവിക് ഹോഗീ।’’ സ്ഫൂരണാഓം കാ പ്രവാഹ ബഹതാ രഹേ। ’’സാമ്യബുദ്ധി ഗിനേ ജാതേ।’’ ’’വേ പ്രജ്ഞാ ഹൈ।’’ സമൃദ്ധ ദേശ മേം ധര്‍മഗ്രന്‍ഥീ, ന്‍യായശാസ്ത്രീ, വിചാര്‍ അനുരൂപ് ശാസ്ത്ര വിധി പ്രമാണ്‍ സേ കാര്‍യ കരനേ വാലേ ജന്‍മ ലേതാ ഹൈ। ’’വൈദിക് ശിക്ഷണ്‍ കാ പ്രചാര്‍ ഹോഗാ’’ ഗുരൂദേവ കാ ആദേശ ഹൈ ’’ആത്മജ്ഞാന്‍ ഹോഗാ।’’’’സമ്പൂര്‍ണ സ്വതന്‍ത്ര ഋഷിമുനി ജന്‍മേഗേ’’ സ്വതന്‍ത്രതാ സേ ഭീ അതി ഉച്ചപദ് മോക്ഷ ജരൂര്‍ പ്രാപ്ത കരേഗേ। ’’കര്‍മ യോഗ് കര്‍ ബതാനേ വാലേ ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ സേ ജന്‍മ ലേഗേം।’’ കലയുഗ് മേം ഭീ സതയുഗ് കാ ബീജാരോര്‍പണ്‍ ഹോഗാ। ഉത്തമ് ശാന്‍തി കാ സമയ് ലാനേ മേം ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ ശിഷ്യ ഭക്ത സഹായക് ഹോഗേ। സ്വരാജ്യവാദീ മാന്‍യ ക്രാന്‍തിയോം ഹോ ’’സതയുഗ് കാ ഗര്‍ഭ ബന്‍ധേഗാ।’’ ഗുരൂദേവ കേ ആദേശ സേ ഭക്ത മൂല സ്വരൂപ് കീ ഓര്‍ ദൃഷ്ടി ഫേകേഗേ। ദസമേം അവതാര്‍ ഹൈ പ്രഭു। സതയുഗ് കീ ഉപാസനാ കരേഗേ। നിമന്‍ത്രേഗേ। മോക്ഷ പദ് പര്‍ ലക്ഷ്യ രഖേഗേ। ’’കലയുഗ് മേം ഭീ ജമാനാ പഹലേ ജരൂപ് സേ ആവേഗാ। സ്ഥൂല രൂപ് മേം ഹോഗാ। ഫിര്‍ കുഛ് ചേതന്‍ ജുേഗാ। ഫിര്‍ ഉസമേം ഭീ അധിക് ചേതന്‍യ വാലാ പ്രദേശ ഹോഗാ। അന്‍ത മേം സത്യ കീ സീമാ ബുദ്ധി ദ്വാരാ ഭീ സമഝ് മേം ആവേ ഐസാ ജമാനാ ആവേഗാ। ഉസേ ലാനേ വാലേ തുമ്, ഔര്‍ സഭീ മഹാകാരണ്‍ രൂപ് (കാരണ്‍ കേ ഭീ അതി സൂക്ഷ്മ രൂപ് ) ബന്‍ സകേ യാ അപനീ സന്‍താനേ ബന്‍ സകേ। യഹ തോ നിശ്ചിത് ഹൈ। ഗുരൂദേവ കാ സംകല്‍പ ഹൈ। ആദേശ പ്രകൃതി കോ പാലനാ ഹോഗാ। ഹമേം ഭക്തോം കോ, ശിഷ്യോം കോ കരനാ ഹോഗാ। പൂര്‍ണ ഹീ ഹോഗാ। നിശ്ചിത് ഹോഗാ।
സത്യ കീ മര്‍യാദാ ബുദ്ധി മേം ആവേഗീ। ആദേശ ഹൈ। ഉസസേ പരേ ’’ സത് അഥവാ അസത് ജോ മോക്ഷ സേ ഭീ അധിക് ഹൈ। സത്പദ് ധാരണ്‍ കിയാ ഹുആ ഹൈ। ശിഷ്യ ഔര്‍ ഭക്ത സംത് ഉസേ ലക്ഷ്യ മേം രഖേഗേ। ഉപാസനാ കരേഗേ। സൂക്ഷ്മ സ്വരൂപ് ദിഖേഗാ। ഗു അവസ്ഥാ ഹോഗീ। തദ്രൂപ് ഹോഗേ। ദീഖേഗേ।
സംതോ കാ സ്വഭാവ ഹീ ഐസാ ഹോ ജാതാ ഹൈ। ജിസേ സ്പര്‍ശ കരതേ ഉസേ അപനാ ജൈസാ ബനാ ലേതേ ഹൈ। ഭഗവത് ചിന്‍തന്‍ ഔര്‍ ഭഗവത് സേവാ കരതേ കരതേ അന്‍ത മേം ഭഗവാന്‍ കേ അനന്‍യ ശരണ്‍ ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’മുക്തി ഭീ സേവാ കോ ഹീ മാനതേ ഹൈ।’’ സബ് കര്‍മ ഗുരൂദേവ പരമാത്മാ നാമ് ഹോതേ ഹൈ। ഉനകേ കര്‍മ സംചിത് ഹോവേ। പ്രാരബ്ധ ബനേ। വഹ ഭഗവാന്‍ ജൈസാ ഭാഗ്യശാലീ പുരൂഷോം കേ ഹീ ഹോതേ ഹൈ। ’’സമ്ഭവാമീ യുഗേ യുഗേ ’’ ഭഗവത് സേവാര്‍ഥ പ്രാരബ്ധ ലേകര്‍ അവതരിത് ഹോതേ രഹതേ ഹൈ। ഭഗവാന്‍ കാ അവരണ്‍ മേം ഭക്ത ലോഗ് സാഥ് ഹീ ഹോതേ ഹൈ। വേ അപനേ ഭക്തോം കേ സാഥ് അനേക് ലീലാഏം കരതേ ഹൈ। ജിസസേ വിശ്വവസ്ഥാ കരതേ ഹൈ। വേ പ്രഭു കേ സാമര്‍ഥ കാ പ്രാപ്ത കരതേ। ഗുരൂദേവ പ്രഭു കീ മഹിമാ ബാതേ ഹൈ। പ്രത്യേക് ജീവ കേ കല്‍യാണ്‍ കാ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കരതേ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കോ മാധ്യമ് സേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ കീ മഹിമാ ബാതേ ഹൈ। പ്രത്യേക് ജീവ കേ കല്‍യാണ്‍ കാ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കരതേ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്തോം കോ മാധ്യമ് സേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കരതേ ഹൈ। ആദി ആദി।
’’ആഗേ പൂജ്യ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കഹതേ ഹൈ। ’’ഭക്ത ദ്വാരാ ഭഗവാന്‍ സംസാര്‍ കാ കാമ് കരതേ ഹൈ। വഹ സബ് കാ പുണ്‍യ ഭക്ത കേ ഖാതേ മേം ജാതാ ഹൈ।’’ ഭക്ത കേ പ്രഭു ഗുരൂദേവ അധീന്‍ ഹോ ജാവേ।’’ ബന്‍ധഈ ജായേ ജഗത് കോ നാഥ് കാചാ സൂതര്‍ കേരാ സാഥണേ। ഭക്ത കേ പ്രേമ് മേം ഗുരൂദേവ സ്വയം ഭഗവാന്‍ ബംധ് ജാതേ ഹൈ। ’’ഛഛിയാ ഭരീ ഛാഛ് പര്‍ നചാവേ।’’ ഗോപിയാ ഉന്‍ഹേം നചാതീ ഹൈ ഉനകേ ലീലാ സഹയോഗീ ബനതീ। രാമാവതാര്‍ മേം ദശരഥ് കോ ശല്‍യാ ആദി ആദി ഭക്തോം നേ അധീന്‍ അവതാര്‍ ലിയാ। സുഖ് ദിയാ। സബ് കാമ് ഭക്തോേം കേ കിയേ। സബ് ഇച്ഛാഏ പൂര്‍ണ കീ। സബ് ഇച്ഛാഓം കേ പൂര്‍ണ കരനേ വാലേ ഗുരൂദേവ രാമ് ഹൈ। ബോധവാണീ മേം ലിഖാ ഹൈ। രാവണാദി ദുഷ്ടോം കാ ദലന്‍ കിയാ ഭക്തോം കീ രക്ഷാ കീ। ജഗത് സേ അന്‍യായ് ദൂര്‍ കിയാ। നിര്‍മല സമാജ് കീ രചനാ കീ। വേദ് ബ്രാഹ്മണ്‍ വ സാധൂ സംതോ വ സംമ്യ സമാജ് കീ സ്ഥാപനാ കീ। രാമ് രാജ്യ കീ സ്ഥാപനാ കീ ।
പ്രഭു ഗുരൂദേവ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലാതേ। ലീലാ സഹയോഗീ ബനാതേ। ഭക്തോം കേ സബ് കാമ് കരതേ। സബ് ഇച്ഛാഏം പൂരീ കരതേ। പൂണ്‍യ മേം യഹാ തക് ദേ ദേതേ ’’അപനാ സ്വരൂപ് ദേ ദേതേ ’’ (ബോധ്.) അപനീ ശക്തി ദേ ദേതേ। അപനാ ജൈസാ ബനാതേ । ഭക്ത ഭീ ജഗത് കേ കാമ് കരനേ ലഗതാ ഹൈ। ഇസ് പ്രകാര്‍ ഭക്ത കേ മാധ്യമ് സേ ഭഗവാന്‍ ജഗത് കാ കല്‍യാണ്‍ കരതേ ഹൈ। വഹ പൂണ്‍യ ഭക്ത കേ ഖാതേ മേം ജാതാ ഹൈ। വഹ ഭഗവത് സ്വരൂപ് ഹോ ജാതാ। ഭക്തി മുക്തി സബ് ഉസേ പ്രാപ്ത ഹോതീ ഹൈ। പര്‍ വഹ തോ ഭഗവാന്‍ കീ സേവാ കോ ഹീ മോക്ഷ സേ ’’ബഡകര്‍ ’’മാനതാ ഹൈ। ’’വഹ തോ മാംഗതാ ഹൈ। ’’ജബ് ജബ് തൂ ആവേ സാഥ് ഹമേം ലാനാ ’’ ആഗേ വഹ ഗാതാ ഹൈ। മോക്ഷ നഹീം ചാഹതാ ’’രഹേ ജന്‍മ ജന്‍മ താരോ സാഥ് ’’
കൃഷ്ണാവതാര്‍ മേം പ്രഭു നേ ലീലാ കീ ഭക്തോം കോ സാഥ് ലായേ ഔര്‍ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। ബദലേ മേം ഗീതാ ജ്ഞാന്‍ ദിയാ। ദിവ്യ ദര്‍ശന്‍ ദിയാ। വിരാട് ദര്‍ശന്‍ ദിയേ। വിജയ് ദീ। സബ് ഭക്തോം കേ കാമ് കിയേ। ജന്‍-ജന്‍ കോ ശോക് സേ ഭയ് സേ ഉബാരാ। ക്ലേവ്യതാ സേ ഉഭാരാ। ദേഹ വ ആത്മാ കാ അന്‍തര്‍ ദിഖായാ। സത്യ കീ പ്രതിഷ്ഠാ കീ। ആത്മ ജ്ഞാന്‍ ദിയാ। ഗുണ്‍ ബതായേ। ധര്‍മ കോ പ്രഭു നേ ആലോകിത് കിയാ। കര്‍ത്തവ്യ മാര്‍ഗ പ്രശസ്ത കിയാ। (ഗീതാ ) നിസ്ത്രേഗുണ്‍യോ കാ കഹാ’’ ’’ആത്മവാന്‍ ഭവ’’ കാ ആര്‍ശീവചന്‍ കഹേ।’’ ’’കര്‍മണ്‍യേവാധികാ രസ്തേ’’ മാ ഫലേഷു’’ കദചന്‍ സകാമ് ന കരനേ കാ കഹാ। ’’സമത്വ ബുദ്ധി’’ സേ കര്‍മ കരനേ കാ ഉപദേശ ദിയാ। സ്ഥിര്‍ പ്രജ്ഞ ഹോകര്‍ രഹനേ കാ കഹാ। വിഗതസ്പൃഹ മത്പര്‍, ആദി ആദി ശിഷ്യ കാ ദേതേ ഹൈ। ഗുരൂദേവ ഉസേ ദേതേ। ’’നിര്‍ഭയഃ നിരംഹകാര്‍, ശാന്‍തി ദേതേ ഹൈ। (ഗീതാ) സഹയജ്ഞ കരതാ ഹൈ। പ്രസാദ് ഹീ ഖാതാ ഹൈ।
’’അനന്‍യാശ്ചിന്‍തയന്‍തോ മാം യേ ജനാഃ പര്‍യപാസതേ।
തേഷാം നിത്യാഭിയുക്താനാം യോഗക്ഷേമം വഹാമ്യഹമ് ।। ’’
(ഗീതാ 9/22)
പ്രഭു ഗുരൂദേവ ഭക്ത കാ യോഗക്ഷംമ് സ്വയം വഹന്‍ കരതേ ഹൈ।
’’പത്രം പുഷ്പം ഫലം തോയം യോ മേ ഭക്ത്യാ പ്രയച്ഛതി ।
തദഹം ഭക്തത്യുപഹൃതമശ്രാമി പ്രയതാത്മനഃ ।। ’’
(ഗീതാ 9/26)
ഭക്ത കാ സബ് കുഛ് പ്രഭു ഗുരൂദേവ സാകാര്‍ രൂപ് ധാരണ്‍ കര്‍ പ്രേമ് പൂര്‍വക് ഗ്രഹണ്‍ കരതേ ഹൈ।
’’കര്‍മബന്‍ധനൈഃ മോക്ഷ്യ സേ ’’ വ മുക്തി ദേതേ ഹൈ। ഉസേ ഗുരൂദേവ പ്രഭംവതിധര്‍മാത്മാ ബനാതേ ഹൈ।
ഔര്‍ ഉസേ ’’ശാശ്വച്ഛാന്‍തിം നിഗച്ഛതി’’ ഗീതാ 9/31 ശക്തി ദേതേ। ഔര്‍ ഉസേ പാപീ കോ ഭീ ശരണ്‍ ദേതേ। ഉസേ പരമ് ശാന്‍തി ദേതേ ഹൈ।
ഉസേ ’’മന്‍മനാ’’ ബനാതേ। ’’മദ്ഭക്തോ’’ ഭക്ത ബനാതേ।
’’യുക്ത്വൈവമാത്മാനം’’ അപനേ മേം മിലാതേ ഗീതാ 9/34
’’മ്ഹാരോ ഭക്ത ബനീ നേ രേ തോ ഏനേ ബാഥ് ഭരീ ലേതോ। ’’ അപനീ മഹിമാ വ പ്രഭാവ ഭക്ത കോ സമഝാതേ। തത്വജ്ഞ ബനാതേ। സബ് ഭാവ ഉന്‍ഹീ സേ ഉത്പന്‍ന ബതാതേ വേ ആദി ഹൈ സനകാദി കേ ഭീ। ഏശ്വര്‍യ വ വിഭൂതി കേ ദര്‍ശന്‍ ദേതേേ। വേ ജഗത് കേ കാരണ്‍ ഹൈ। സബ് ഉനമേം ഹീ ഹൈൈ। ഉന്‍ഹേ ’’ഭജന്‍തേ ’’ ഭജതേ ഹൈ। ഉനകീ ’’മച്ചിതാ ’’മദത് പ്രാണാ ഹോതേ ഹൈ। പ്രഭു ഗുരൂദേവ ഭക്തോം കേ ഹൃദയ് മേം രഹകര്‍ ഉനകോ ആഗേ ബാതേ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ ഭക്ത കേ അന്‍ദര്‍ അന്‍ദര്‍ തൈയാരീ കരതാ ഹൂ ഔര്‍ അന്‍ത മേം ചാബീ ഉസേ ദേ ദേതാ ഹൂ ’’ഗീതാ മേം പ്രഭു കഹതേ ’’ ഭക്തോം പര്‍ അനുഗ്രഹ കരതേ ഹൈ। ഉനകേ അന്‍തഃ കരണ്‍ മേം രഹതേ।ഹൈ। അജ്ഞാന്‍ അംധകാര്‍ ദൂര്‍ കരതേ ഹൈ। തത്വ ജ്ഞാന്‍ ദേതേ ഹൈ। ഗുരൂ പ്രഭു ബ്രഹ്മ ഹൈ। ’’ആദി ദേവ ഹൈ।’’ അജന്‍മാ ഹൈ। വിശുദ്ധ ഹൈ। ഭക്ത കോ സ്വയം ബതാതേ ഹൈ। ഭക്ത കോ ’’ഭൂതഭാവനം’’ ’’ഭൂതേശ’’ ദേവദേവ ജഗത്പതേ ’’ രൂപ് ദിഖാതേ ഹൈ। പ്രമാണ്‍ ദേതേ ഹൈ। ’’ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ആംഖോ കീ കിരകിയോ ഫേരേ തേമ് ജഗ് ഫേരവൂം ’’ ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തമേ തോ മ്ഹാരാ അംശ ഛോ’’ ’’ബീജോ കൌന്‍ ഛേ’’ അപനീ ലീലാഓം സേ ഭക്ത കോ അപനാ സ്വരൂപ് ദിഖായാ ബതായാ। സമഝായാ സ്വയം ശ്രീ മുഖ് സേ കഹാ। ഭക്തോം കോ അനുഭവ ഹൈ।വേ തോ ലീലാ സഹയോഗീ ഹൈ। ഉനകേ മാധ്യമ് സേ ജഗത് കീ വ്യവസ്ഥാ കീ। വഹ പൂണ്‍യ അനേക് രൂപ് മേം ഭക്തോം കോ സദൈവ സബ് ജന്‍മോം മേം മിലാ ഔര്‍ മിലതാ രഹേഗാ। ഉനകേ സ്വയം കേ സിവായ് കൌന്‍ ഉനകോ ഔര്‍ ഉനകേ കാമ് കോ സമഝ് സകതാ। ഭക്തോ കോ പ്ര്‍രഭു സമഝാതേ ഹൈ।
’’ജാനത് സോഈ ജേഹീ ദേഹീ ജനാഈ
ജാനത് തുമ്ഹീ ഹോഈ ജാഈ ’’
’’ബ്രഹ്മവിദ് ബ്രഹ്മേവഭവതി ’’ (വേദ്)
ഗീതാ മേം പ്രഭു കഹതേ-
’’വക്തുമര്‍ഹസ്യശേഷേണ്‍ ദിവ്യാ ഹ്മാത്മവിഭൂതയഃ।
യാഭിര്‍വിഭൂതിഭിര്‍ലോകാനിമാംസ്ത്വം വ്യാപ്യ തിഷ്ഠസി।।’’ (ഗീതാ 10/16)
കേവല ഗുരൂദേവ ഹീ അപനാ സ്വരൂപ് കഹ സകതേ। വ്യാപകതാ കോ കൌന്‍ ജാന്‍ സകതാ। സബകേ ഹൃദയ് മേം ഹൈ। ആത്മാ ഹൈ। ഊ കാര്‍ രൂപ് ഹൈ। ’’ഛലയതാമ്’’ ഛലരൂപ് ഭീ ഹൈ। നമഃ തസ്കരായ്। ഗുരൂദേവ കഹതേ സേഠോം കോ ’’തമേ ഡാല ഡാല ഹൂ പാതപാത്’’ ആഗേ കഹതേ ’’ഹൂ ചോരോ നോ ബാപ് ചോര്‍’’ അപനോ ഭൂമാ സ്വരൂപ് സമഝാതേ। ഇസ് ജഗത് കോ ’’ഏകാശേന്‍’’ ഏക് അംശ സേ ധാരണ്‍ കര്‍ സ്ഥിത് ഹൈ। (ഗീതാ 10) ഭക്ത പര്‍ ദയാ കര്‍ അപനാ വിരാട് രൂപ് അര്‍ജുന്‍ കോ ദിഖായാ। അന്‍യയ് ശക്തി സേ തത്വ സേ ജാനേ ജാതേ ഹൈ। പ്രത്യക്ഷ ഹോതേ ഹൈ। ഔര്‍ ഏക് ഹോ ജാതേ ഹൈ। ’’തന്‍മയ്’’ ഹോ ജാതേ। ’’ഏകമേവ’’ ഹോ ജാതേ ഹൈ।
ഗുരൂബഹ്മ ഭക്ത കോ സയംമ് ദേതേ। ഭക്തി ദേതേ। ജ്ഞാന്‍ ദേതേ। സേവാ ദേതേ। മുക്തി ദേതേ। അപനാ ’’സര്‍വത്രഗമ്’’ ’’ധ്രുവ’’ അചല ’’അത്യുക്ത’’ അക്ഷരം സ്വരൂപ് സമഝാതേ। സമബുദ്ധി ദേതേ। അനന്‍യ യോഗ് ദേതേ। താരതേ ’’സമദ്വതോ
ഹൈ। മന്‍ ബുദ്ധി പ്രഭു മേം ലഗാതീ ഹൈ। ഗുരൂദേവ കഹതേ ’’ഹൂ തോ ഏനോ മന്‍ ലേലൂ ഛൂ’’ അഭ്യാസ് വ വൈരാഗ്യ സാധന്‍ ദിയേ। കര്‍മ പ്രഭു കേ ലിയേ ഹീ ഹോനേ ലഗതേ ഹൈ। ’’സര്‍വകര്‍മഫല ത്യാഗമ് ’’ കരാതേേ। ’’മയി അര്‍പിത് മനോബുദ്ധി’’ ബനാതേ। വഹ’’ഹര്‍ഷാഭര്‍ഷനയോ ദ്വേ മൈം ര്‍മുക്ത’’ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’അനപേക്ഷ
’’ ശുചിര്‍ദക്ഷ’’ ഉദീസാനോ ’’ഗതവ്യഥ്’’ ഭക്ത ബന്‍ ജാതാ ഹൈ। വ സര്‍വഇച്ഛാ രഹിത് ഹോ ജാതാ ഹൈ। ’’ ന കോക്ഷതി സംഗവിവര്‍ജിത്’’ ന ജാതാ ഹൈ। വേ ഭക്ത പ്രഭു കേ ’’ഭക്സ്തേഅതീവ മേം പ്രിയാ’’ പ്രഭു ഗുരൂദഉേവ ദേതേ ’’മയീ അനന്‍യ യോഗേന്‍’’ ഔര്‍ അവ്യഭിചാരീണീ ഭക്തി ഏവം ജ്ഞാന്‍ അധ്യാത്മ ജ്ഞാന്‍ നിത്യത്വമ്, തത്വജ്ഞാനാര്‍ഥ ദര്‍ശനമ് ആദി। ജ്ഞാന്‍ ജിസസേ പരമാനന്‍ദ ഹോ। ഔര്‍ ഉസകേ ’’സര്‍വതഃ ശ്രുതിമല്‍ലോകേ സര്‍വമാവൃത്യ തിഷ്ഠതി ’’ ഉസകേ ചേതന്‍ രൂപ് ഭക്ത കോ ദര്‍ശാതാ ഹൈ। സത്വ രൂപ് അനാദിത്മ സര്‍വത്ര പാണിപാദ്, നേത്ര, സിര്‍ മുരവ, ശ്രോത്ര വ്യാപകത്വ, അന്‍തര്‍യാമിത്വ, പദ്മ പത്ര വിമ്ഭാസീ ഹൈ। അവിഭക്ത ഹൈ। അഖണ്‍ഡ ഹൈ। ഗഗന്‍ സദ്വശ ഹൈ। ബ്രഹ്മാ വിഷ്ണു ഔര്‍ മഹേശ ഭീ വഹീ ഹൈ। പരമ് ജ്യോതി ഹൈ। വേ കഹതേ ’’ജ്ഞാന്‍ ഗമ്യ ’’ ഹൈ। ഗോപാല കഹതേ ഹൈ। ’’സത്യ ജാഹീര്‍ ഥായ് പര്‍ ഏനാമേ’’ പത്രാംേ മേം സത്യ ഭക്തോം കീ ബുദ്ധി മേം ആവേ ഐസാ സമയ് ആവേഗാ। സതയുഗ് ആവേഗാ। ഗുരൂദേവ പ്രഭു നേ ബദലേ മേം ഭക്തോം സബ് കുഛ് ദേ ദിയാ। ഭര്‍താഭോക്താ മാഹേശ്വര്‍ പരമാത്മാ രൂപ് ഭക്ത കോ അനുഭവ കരാതേ ഹൈ। മൃത്യു ലോക് മംേ ഭീ അമര്‍ ’’സയം സര്‍വേഷു ഭൂതേഷു’’ കോ ഭക്ത ഹീ ദിഖാതേ ഹൈ। അമര്‍ ’’സമംസര്‍വേഷുഭൂതേഷ’’ കോ ഭക്ത ഹരി ദിഖാതേ ഹൈ അമര്‍ കര്‍ ദേതേ ഹൈ। ഉസേ ’’സമ് ദുഃഖ് സുഖഃ’’ നിന്‍ദാ സ്തൂര്‍തി,മാനാപമാന്‍ യോ ഹീ സര്‍വാരമ്ഭ പരിത്യാഗീ ഹോതാ ഹൈ। ’’ബ്രഹ്മംഭൂയായ്’’ ഹോതാ ഹൈ।
ഭക്ത കോ ജ്ഞാന്‍ ഔര്‍ വൈരാഗ്യ സേ സംസാര്‍ മായാ കോ കാടനാ സിഖാതേ ഹൈ। ഗുരൂ നാരായണ്‍ കേ ’’പ്രപ്രദ്യേ’’ ശരണ്‍ ഹോേതേ ഹൈ। ഉസേ അധ്യാത്മ നിത്യാ’’ ബനാതേ। ശരണ്‍ ദേതേ। പരമ് പദ് ദേതേ ഹൈ। ജീവ അംശ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’തുമ് സബ് മേരേ അംശ ഹോ പ്യാരേ।’’ ’’മൈം തുമാരേ ലിയേ തോ ഹൂ പ്യാരേ।’’ ഭക്ത കോ ജ്ഞാനചക്ഷുഷഃ ദേതേ ഹൈ। സൂര്‍യചന്‍ദ്ര സബകോ ഗുരൂദേവ പ്രകാശിത് കരതേ ദിഖാതേ ഹൈ। മോടാ വിശ്വനാഥ് ഭഈ കോ ഡേരോല സ്ടേശന്‍ പര്‍ സൂര്‍യ ഊ കേ ദര്‍ശന്‍ ഹുഏ। ഗോപാല മന്‍ദിര്‍ ഝാബുആ മേം വഹീ കേന്‍ദ്ര മേം ഹൈ। വേ പൃഥ്വീ കോ ധാരണ്‍ കരതേ ഹൈ। വേ ചന്‍ദ്രമാ ബനകര്‍ അമൃത് ബരസാതേ ഹൈ। വേ വൈശ്വാനര്‍ അഗ്നി ഹോകര്‍ പചാതേ ഹൈ। വേ സബകേ ഹൃദയ് മേം ഹൈ। വേദ് സ്മൃതി ആദി ഉനകേ ഹീ ഗുണ്‍ ഗാതേ ഹൈ। വേ പുരൂഷോത്തമ് ഹൈ। ശിഷ്യ കോ അഭയ് കരതേ । സത്വ ശുദ്ധ കരതേ। ജ്ഞാനയോഗ് ദേതേ। ഉസേ, ദാന്‍, യജ്ഞ, സ്വാധ്യായ്, തപഃ അര്‍ജിത് കരവാതേ। അഹിംസാ, സത്യ, അക്രോധ് ത്യാഗ് ശാന്‍തി, ദയാ, തേജ് ക്ഷമാ, ധൃതി, ശൌചമ് അദ്രോഹ അഭിമാന്‍ രഹിത് ആദി ഗുണ്‍ ദേതേ ഹൈ। ശാസ്ത്രവിധി സേ ശിഷ്യ കോ തൈയാര്‍ കരതേ ഹൈ। ജിസ് പ്രകാര്‍ കാലീ നേ രാമകൃഷ്ണ കോ ശാസ്ത്ര ജ്ഞാന്‍ ദിയാ। ശരീര്‍ തപ് വാണീതപ്, മനഃ തപ് കരവാതേ ഹൈ സാത്വിക് ദമാദി ക്രിയാഏം കരവാതേ ഹൈ। യജ്ഞ തപ് ഔര്‍ ദാന്‍ കരവാതേ ഹൈ। കരതാപന്‍ നഹീം രഹനേ ദേതേ। സിദ്ധി പ്രാപ്ത അപനേ കര്‍മോ സേ കരതേ ഹൈ। സ്വേേ സ്വേ കര്‍മണ്‍യ ഭിരത് രഹതേ ഹൈ। പ്രസന്‍നാത്മാ രഹതേ ഹൈ സബ് മേം ഗുരൂദേവ കേ ദര്‍ശന്‍ കരതേ ഹൈ। സബ് കര്‍മ മന്‍ സേ ഗുരൂദേവ അര്‍പണ്‍ കരതാ ചലതാ ഹൈ। ’’പത്ര മേം ലിഖാ’’ സര്‍വാപണ്‍ കരവാ ഥീ സബ് അപനാ ഹോ ജാതാ ഹൈ। ഘനശ്യാമ് പ്രഭു കഹതേ ’’ തമേ തമാരീ ജിന്‍ദഗീ ഹമനേ സോപീം ദീ തോ ഫികര്‍ സൂ।’’ യാനീ ’’ഫികര്‍ ക്യാ।’’ ക്യാ പത്ര മേം പുരൂഷാര്‍ഥ ബതായാ।
’’മന്‍ സേ വചന്‍ സേ കര്‍മ സേ സബ് ഗുരൂദേവ പരമാത്മാ കോ അര്‍പണ്‍ കരതേ ജാനാ ഹീ പുരൂഷാര്‍ഥ ഹൈ ഇസ് മാര്‍ഗ മേം ’’ (ബോധ്.)
ഉസേ പ്രഭു ശാശ്വത് പദ് ദേതേ ഹൈ -
’’ഈശ്വര്‍ സര്‍വഭൂതാനാം ഹൃദേശഅര്‍ജുന്‍ തിഷ്ഠതി।
ഭ്രാമയന്‍സര്‍വഭൂതാനി യന്‍ത്രാരൂഢാനി മായയാ।।’’ (ഗീതാ 18/59)
ഉസേ സബ് മേം ദിഖതേ ഔര്‍ സബ് കോ ചലാ രഹേ
